Άχρηστοι {;} χρησμοί;

Toυ Γιάννη Πανούση

Αν το Μαντείο των Δελφών

εξέλιπε των ορίων

έτσι κι εσείς

θα σβήσετε εξ όλων των εδαφίων

Προμηθέας Κυζιρίδης, Μετάστασις

 

Το κάθε κόμμα κι έκαστος πολίτης ερμηνεύουν κατά το δοκούν τα [προ]μηνύματα της πολιτικής Μοίρας.

Άλλοι σαν επιβεβαίωση, άλλοι σαν αδικία, άλλοι σαν νομοτέλεια, άλλοι σαν [αυτ]απάτη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει φτάσει, με τη σημερινή του μορφή, στα όριά του. Όχι μόνον τα εκλογικά αλλά και τα δημοκρατικά και ηθικά. Χρειάζεται άλλη πλοήγηση κι άλλη στρατηγική [νίκης ή ήττας]. Μπορεί όμως ν’αφήσει πίσω του ‘κενό’; Μαζί του θα ‘πεθάνει’ και η Όλη Αριστερά;

Δεν το πιστεύω. Πολιτικές ‘μαύρες τρύπες’ δεν νοούνται.

Είναι αλήθεια ότι η τυραννία του ‘’οικονομικού ορθού’ ’[με τον εκλογέα-καταναλωτή και τον πολιτικό-επιχειρηματία ] είχε τυφλώσει και διαβρώσει τη Σοσιαλδημοκρατία και τους ‘ευημερούντες’πολίτες.

Στην κρίση η αποτυχημένη διαχειριστική δημοκρατία έδωσε τη σκυτάλη σε μία ιδεοληπτικολαϊκιστική δημοκρατία των αυταπατώντων κι αυταπατώμενων.

Η μεταφορά του Κέντρου Εξουσίας δεν ταυτίστηκε δυστυχώς με την Εξυγίανση της αστικής/φιλελεύθερης Δημοκρατίας των διαβρωμένων αξιών, της υπονομευμένης συνοχής και των εξαρτημένων ΜΜΕ, αλλά εξαντλείται σε κυνήγι [των μη-αρεστών] μαγισσών και στη δικαίωση ‘χαμένων θεωρητικών κατασκευών’.

Χρειαζόμαστε επειγόντως μία Κοινωνία των Πολιτών [όχι των επιχορηγούμενων ΜΚΟ ή ‘Αλληλέγγυων’’], ανθρώπων που θα δίνουν και δεν θα [τα] παίρνουν, που θα θυσιάζονται και δεν θα θυσιάζουν τους άλλους, που θα προσπαθούν να δημιουργήσουν και να εμπεδώσουν θεσμούς κοινωνικής αυτορύθμισης.

Πολίτες ελεύθεροι από το Κράτος κι ελεύθεροι μέσα στην Κοινωνία.

Συναίνεση-Αλληλοϋποστήριξη-Αίσθηση καθηκόντων [κι όχι μόνο δικαιωμάτων].

Μπορεί άραγε να διαμορφώσει ένα τέτοιο μοντέλο η Κεντροαριστερά [για μένα καλύτερα, ή Σοσιαλιστική Δημοκρατική Αριστερά];

Κάτι φαίνεται να κινείται, να συντελείται. Συσπείρωση για το Αύριο.

Η ιστορία του Σοσιαλισμού στην Ελλάδα είχε πάντοτε απελευθερωτικό χαρακτήρα. Μοιάζει να τον ξαναβρίσκει με δημοκρατική ευαισθησία χωρίς διαχωριστικές γραμμές.

Για το Καλό της χώρας τέτοια εγχειρήματα πρέπει να στηριχθούν.

Από φίλους κι από λιγότερο φίλους.

ΥΓ.

Ηχεί παράξενα

κι όμως μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας

με όλους αυτούς τους ανθρώπους

μένει πλέον να συστηθούμε’”

[Δ. Καπετανάκης, Δέκα ποιήματα]