Του Νίκου Λακόπουλου
Το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη για την «νόμιμη παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη δεν περιείχε τελικά συγγνώμη, αλλά την υπόσχεση πως ο Πρωθυπουργός θα κάνει την καλύτερη, αλλά δεν θα εγκαταλείψει την εποπτεία της.
Ένα λάθος έγινε, το πλήρωσε ο διοικητής της και για -όπως μάθαμε- ο γενικός γραμματέας του Πρωθυπουργού -και ανηψιός του- που τώρα μαθαίνουμε πως δεν έφυγε για το «τοξικό κλίμα» που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη».
Ο Πρωθυπουργός δηλαδή «καθάρισε» για ένα «λάθος» που αναγνώρισε δια αντιπροσώπου, αλλά αν κάπου υπάρχουν ουσιαστικές και ποινικές ευθύνες θα αφορούν και τον ίδιο.
Είναι ο βασικός υπεύθυνος για το τι κάνει η ΕΥΠ και η «επισύνδεση» που αφορά τον Ανδρουλάκη δεν αποτελεί το μόνο έργο της -για λόγους «εθνικής ασφαλείας» που ακόμα δεν μάθαμε.
Πρώτα- πρώτα υπάρχει η υπόθεση Κουκάκη και το θέμα του Predator -αυτό ΄έθεσε ο Ανδρουλάκης. Η παρακολούθηση ενός πολιτικού προσώπου «ασφαλώς και προυποθέτει εγγυήσεις πέραν από την κρίση ακόμη και ενός έμπειρου και ικανού δικαστικού λειτουργού» όπως είπε ο Πρωθυπουργός.
Η παρακολούθηση ενός δημοσιογράφου- κι άλλων… είκοσι χιλιάδων πολιτών -που είναι ύποπτοι για την εθνική ασφάλεια- είναι τζάμπα. Ο Πρωθυπουργός δεν χρωστάει καμμιά απάντηση σε κανένα Κουκάκη.
Ούτε χρειάζεται να εξηγήσει πως ένας δημοσιογράφος που ερευνά κυβερνητικά σκάνδαλα βλάπτει την «αμυντική θωράκιση της χώρας».
Ούτε χρει΄άζεται να διαβεβαιώσει ο Πρωθυπουργός πως εκτός του ευρωβουλευτή τότε Νίκου Ανδρουλάκη δεν έγιναν κι άλλα λάθη με παρακολουθήσεις πολιτικών αρχηγών, άλλων δημοσιογράφων υπουργών -και αυτού του ίδιου.
Κουβέντα για το Predator
Δεν ανησυχεί για το ποιος έχει το Predator -με τη διαβεβαίωση του κυβερνητικού εκπροσώπου πως δεν το αγόρασε και δεν το χρησιμοποιεί η κυβέρνηση.
Αλλά αυτό είναι το χειρότερο -αν πράγματι το έχει κάποιος «ιδιώτης», όπως λέει σα να ξέρει -ένας αποδεδειγμένος πια ψεύτης -και ίσως αναλώσιμος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Κάποιος εκεί έξω έχει αρχεία για πολίτες και πολιτικούς, γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα και είναι άγνωστο για ποιον δουλεύει. Το ενδιαφέρον στην Υπόθεση Κουκάκη είναι πως όταν σταμάτησε η νόμιμη παρακολούθηση από την ΕΥΠ ανέλαβε ο ιδιώτης.
Μήπως συνεργάζονται ή μήπως η ΕΥΠ -στο πνεύμα των ιδιωτικοποιήσεων έγινε ιδιωτική και δεν το ξέρουμε; To μόνο βέβαιο είναι πως με απομακρύνσεις στελεχών, προσλήψεις με παράκαμψη του ΑΣΕΠ και συνδέσμους σε κάθε υπουργείο η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ετέθη στην υπηρεσία όχι της κυβέρνησης ή του κόμματος, αλλά προσωπικά του Μητσοτάκη.
Μόνο σε καθεστώτα τρίτου κόσμου όπου δικτάτορες κυβερνάνε με την οικογένειά τους -και κληροδοτούν και την εξουσία σε συγγενείς- ο ηγέτης δεν έχει μόνο τον έλεγχο -κι όχι απλώς την εποπτεία- μιας μυστικής υπηρεσίας, αλλά βάζει στη θέση του τον ανηψιό του.
Το ενδιαφέρον εδώ δεν είναι μόνο ότι ο Πρωθυπουργός ΄άλλαξε τον νόμο για να κάνει διοικητή της ΕΥΠ ένα άνθρωπο που δεν είχε τα προσόντα, αλλά προερχόταν από τον χώρο των ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας -μια πολυεθνική εταιρεία που μπορεί να μας απασχολήσει και στο μέλλον.
«Από πότε είχε σχέσεις ο Μητσοτάκης με τον Κοντολέοντα» ρώτησε ο Χάρης Καστανίδης στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και ο προεδρεύων απαγόρευσε την ερώτηση!
Το ερώτημα είναι αν ο διοικητής της κρατικής υπηρεσίας παρακολουθεί ένα ευρωβουλευτή υποψήφιο για την ηγεσία ενός κόμματος και ο πρωθυπουργός δεν το ξέρει για ποιο λόγο το κάνει;
Kαι το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι αν αυτά τα αρχεία των παρακολουθήσεων -που τα αγνοεί η κυβέρνηση- υπάρχουν -και θα υπάρχουν και για άλλους πολιτικούς- σε ποια χέρια βρίσκονται και πώς θα εμφανισθούν ή θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον.
Ποιος σκέφτηκε να τα ρίξει στην… Αρμενία;
Kαι αφού η «επισύνδεση» ήταν νόμικη και «τυπικά επαρκής», γιατί να είναι «πολιτικά μη αποδεκτή»; Ποιος δουλεύει ποιον σ’ αυτή την υπόθεση; Ποιος σκέφτηκε να διαρρεύσει ότι ζήτησαν την παρακολούθηση του Ανδρουλάκη οι …Αρμένιοι και οι Ουκρανοί -και διασύρουν με τις διαψεύσεις των πρεσβευτών του διεθνώς τη χώρα;
Tι θα πει «αν και αφορούσε προβεβλημένο πολιτικό πρόσωπο, ο χειρισμός της υπήρξε ελλιπής κι ακριβώς γι’ αυτό απομακρύνθηκε αμέσως ο Διοικητής της ΕΥΠ»;
Δεν τον παρακολουθούσε αρκετά δηλαδή η ΕΥΠ; Kι αφού ο διοικητής της ΕΥΠ απομακρύνθηκε -και δεν παραιτήθηκε τελικά(!)- γιατί «ο Γενικός Γραμματέας του Γραφείου του Πρωθυπουργού ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη» και παραιτήθηκε δεν παραιτείται και ο Πρωθυπουργός που την έχει σε υπέρτατο βαθμό;
«Mπορεί να ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου, ήταν όμως λάθος. Δεν το γνώριζα και, προφανώς, δεν θα το επέτρεπα ποτέ!» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον πιο θεατρικό τρόπο -αυτή τη φορά χωρίς να γελά.’
Αλλά αφού ήταν για λόγους εθνικής ασφαλείας -και νόμιμη- γιατί δεν θα το επέτρεπε; H παρακολούθηση ενός πολιτικού προσώπου «ασφαλώς και προυποθέτει εγγυήσεις πέραν από την κρίση ακόμη και ενός έμπειρου και ικανού δικαστικού λειτουργού» λέει.
Αλλά, για μια στιγμή: ο έμπειρος δικαστικός -που συμβαίνει να επιβλήθηκε στη θέση αυτή- ήταν αυτός που εισηγήθηκε ή συμφώνησε γι’ αυτήν την «επισύνδεση» όπως και καμμιά εικοσαριά χιλιάδες άλλες;
Γιατί ο Πρωθυπουργός βιάζεται να καλύψει την «έμπειρη» δικαστικό, ενώ έχει αδειάσει τον διοικητή της ΕΥΠ και τον ανηψιό- γενικό γραμματέα -που όμως για άλλη υπόθεση ήρθε στην δημοσιότητα: το Predator και επιχειρηματικη δραστηριότητα ενώ ήταν γενικός γραμματέας του Πρωθυπουργού.
Ο Ανδρουλάκης και η εθνική ασφάλεια
Προφανώς η παρακολούθηση των Ανδρουλάκη- Κουκάκη είχε σχέση με την «την ετοιμότητα της Ελλάδος να αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως αυτές στον Έβρο ή στο Αιγαίο. Τη διαρκή διπλωματική και αμυντική μας θωράκιση. Αλλά και στην καθημερινή μάχη της κοινωνίας με την τρομοκρατία και το έγκλημα».
Γιατί αυτή είναι η δουλειά της ΕΥΠ -κατά τον Πρωθυπουργό. «Η υπηρεσία αυτή είναι επιφορτισμένη με την εθνική ασφάλεια και την προστασία της πατρίδας από γεωπολιτικές κινήσεις, αλλά και από ασύμμετρες και υβριδικές απειλές. Γι’ αυτό και στις περισσότερες ευρωπαϊκές Δημοκρατίες ανάλογες δομές υπάγονται στον αρχηγό της κυβέρνησης ή του κράτους, καθώς το εύρος του αντικειμένου τους ξεπερνά τα όρια του ενός Υπουργείου».
Μόνο που στην περίπτωση Ανδρουλάκη οι πληροφορίες δεν έφτασαν ποτέ στον προϊστάμενο και Πρωθυπουργό. Ίσως έφτασαν στον διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας που φαίνεται κάτι να ξέρει όταν λέει «να μας πει ο Ανδρουλάκης γιατί τον παρακολουθούσαν».
Είναι θέμα εθνικής ασφάλειας αν κάποιος δέρνει τη γυναίκα του; Ή μήπως η επίσημη κρατική υπηρεσία -στα ΄χέρια μιας της οικογένειας- μαζεύει υλικό για κάποιον πολιτικό εκβιασμό -όπως λέει ανοιχτά η αξιωματική αντιπολίτευση -με όρους μαφίας;
Στρίβειν δια της Εξεταστικής Επιτροπής
Η παγίδα είναι πως ο Πρωθυπουργός υπόσχεται ενίσχυση της λογοδοσίας της ΕΥΠ και της εποπτείας του κοινοβουλίου μέσω της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας ενώ φέρεται να παραδίδει την εξουσία στην ΕΥΠ σε πρόσωπα όχι του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Το θέμα όμως δεν είναι τι πρέπει να συμβεί με την ΕΥΠ στο μέλλον, αλλ΄΄α τι συνέβη αυτά τα τρεισίμισυ χρόνια όπου ο Πρωθυπουργός δεν ήξερε ότι η ίδια η ΕΥΠ παρακολουθούσε το τηλέφωνο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κάνοντας χρήση του συστήματος νόμιμης συνακρόασης».
Ούτε ΄έμαθε ποτέ από την ίδια την ΕΥΠ αφού η αποκάλυψη έγινε από την… Wind όταν επισκέφτηκε τα γραφεία της η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) και βρήκε στοιχεία που αφορούσαν την τηλεφωνική σύνδεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ο Μητσοτάκης αναγκάσθηκε να «ομολογήσει» πως η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη μαζί τη γνωστοποίηση των παραιτήσεων Δημητριάδη – Κοντολέοντος. Η υπηρεσία προσφέρεται να τον ενημερώσει -υπό νέα διοίκηση που προφανώς δεν γνωρίζει τίποτε.
Οι παιδαριώδεις δικαιολογίες ότι η ΕΥΠ ενεργούσε για «ξένη δύναμη» -χωρίς να το ξέρει ο πρωθυπουργός- είναι από μόνες τους αιτία παραίτησης, αλλά αν υποθέσουμε ότι φεύγει με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση τι θα βρει η επόμενη στα άδυτα της ΕΥΠ;
Στο μεταξύ με αυτά και τα άλλα έχουμε ξεφύγει από το θέμα, που δεν ΄ήταν η ΕΥΠ, αλλά το Predator για το οποίο η κυβέρνηση ούτε ξέρει κάτι, ούτε θέλει να μάθει.
Το ερώτημα είναι -όπως το έθεσε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Δημ. Μάντζος στον Σκάι -«ποιος παρήγγειλε την παρακολούθηση, με ποια στόχευση, με ποιο σκεπτικό;
Γιατί ένας Έλληνας ευρωβουλευτής, υποψήφιος αρχηγός του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος, θεωρήθηκε ύποπτος για την εθνική ασφάλεια και πώς σταμάτησε αυτή η απειλή όταν εξελέγη πρόεδρος ο κ. Ανδρουλάκης;
Εν τέλει πόσο συμπτωματική είναι η χρονική ταύτιση μεταξύ της ΕΥΠ και του Predator;».
Ο ρόλος της Ποινικής Δικαιοσύνης
O συνταγματολόγος που ξύπνησε μέσα στον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι καταπέλτης:
«Η θέση του Πρωθυπουργού ότι η παρακολούθηση ήταν τυπικά νόμιμη αλλά πολιτικά εσφαλμένη είναι μεγάλων διαστάσεων σφάλμα. Μπορούν άραγε να παρακολουθούνται πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων, για λόγους «εθνικής ασφάλειας» εάν το σταθμίσει ο εκάστοτε πρωθυπουργός και το εγκρίνει ένας εισαγγελέας εφετών; Όχι βέβαια. Περιμένω ο Πρωθυπουργός να επανέλθει με σχετική διευκρίνηση.
Συνεπώς ως προς το συγκεκριμένο και ομολογημένο συμβάν οφείλουν να κινηθούν αμέσως τα αρμόδια όργανα της ποινικής δικαιοσύνης που δεν έχουν να περιμένουν καμία κοινοβουλευτική διαδικασία ως προς την ποινική ευθύνη προσώπων που δεν εμπίπτουν στο άρθρο 86 Συντ.«
Σύμφωνα με αυτό άρθρο πρόταση άσκησης δίωξης υποβάλλεται από τριάντα τουλάχιστον βουλευτές. Η Βουλή, με απόφασή της που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, συγκροτεί ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, διαφορετικά, η πρόταση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη.
Η Βουλή δηλαδή θα χρειαστεί και την ψήφο βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για προανακριτική επιτροπή – την οποία υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ στην επόμενη Βουλή -αν υπάρχει πλειοψηφία. Η Εξεταστική Επιτροπή που θα υπάρξει θα λειτουργήσει με όρους της κυβέρνησης -και γι’ αυτό ο Μητσοτ΄άκης την αποδ΄έχτηκε αμέσως.
Η παρέμβαση του Ευ. Βενιζέλου και η άποψη πως οφείλουν να κινηθούν αμέσως τα αρμόδια όργανα της ποινικής δικαιοσύνης που δεν έχουν να περιμένουν καμία κοινοβουλευτική διαδικασία έχει ιδιαίτερη βαρύτητα:
Αν όμως η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της για ένα θέμα που αφορά την δημοκρατία αποφασισμένη να «κατσικωθεί» στην εξουσία και η Δικαιοσύνη αδρανεί το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό και δεν αφορά μόνο την ΕΥΠ.
Οι αρχηγοί των κομμάτων θα έπρεπε να βρίσκονται ήδη στο γραφείο της -αμίλητης- Προέδρου της Δημοκρατίας αρνούμενοι να πάνε οι βουλευτές τους σε μια Βουλή -που χρησιμοποιείται για να καλύψει τις ευθύνες ενός Πρωθυπουργού που έχει προσβάλλει το πολίτευμα: όταν η ΕΥΠ παρακολουθεί πολιτικά πρόσωπα δεν έχει μόνο πολιτικές, αλλά και ποινικές ευθύνες.
