Του Γ. Λακόπουλου
Πώς τα φέρνει η ζωή… Το περασμένο καλοκαίρι, πριν τις εκλογές, υπήρξε μια δημόσια σύγκρουση ανάμεσα στην τότε κυβέρνηση και τη ΝΔ, αλλά και μια παρασκηνιακή διαφωνία ανάμεσα στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.
Ο λόγος ήταν αν είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα να υπογράφει ο πρόεδρος τα ΠΔ για το διορισμό ηγεσίας στα ανώτατα δικαστήρια. Ο Προκόπης Παυλόπουλος διαπίστωσε συνταγματικό κώλυμα -γιατί είχε προηγηθεί προκήρυξη εκλογών- και δεν υπέγραφε.
Ο Τσίπρας εκνευρίστηκε, ίσως με το δίκιο του: μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης η Πρόεδρος του Συμβουλίου Επικράτειας γνωμάτευσε προς την κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει συνταγματικό κώλυμα.
Έξι μήνες αργότερα ο Παυλόπουλος, που είχε αντισταθεί στην παραβίαση του Συντάγματος -προς ικανοποίηση του Μητσοτάκη τότε- «κόβεται» από την προεδρία της Δημοκρατίας και η δικαστική λειτουργός που έλεγε το αντίθετο παίρνει τη θέση του.
Για την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, ως πρόσωπο και ως δικαστικό λειτουργό ουδείς ψόγος. Μια χαρά είναι. Δεν είναι η μεγάλη φυσιογνωμία της Δικαιοσύνης, αλλά είναι έντιμη και επαρκής στη δουλειά της. Μια αξιοπρεπής γυναίκα και καταρτισμένη δικαστικός
Ο επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης έκανε εκστρατεία υπέρ της όχι τόσο για να την κάνει γνωστή, όσο για να στηρίξει την πρωθυπουργική επιλογή.
Αλλά δεν ήταν ανάγκη: κανείς δεν πρόκειται να τη κατηγορήσει. . Άλλωστε η λειτουργία της με την τήβεννο έχει αξιολογηθεί δημοσίως σε πολλές περιπτώσεις με θετικές και αρνητικές τοποθετήσεις σε κρίσιμες υποθέσεις.
Είναι άχαρο να το επαναλάβουμε τώρα και άκομψο από τη στιγμή που θεωρείται σίγουρη Πρόεδρος. Θα γίνουμε σαν αυτούς που μετά από πέντε χρόνια επιτυχούς θητείας του Παυλόπουλου τον αξιολογούν για τη θητεία του στο … υπουργείο Εσωτερικών.
Από το απόγευμα της Τετάρτης 15 Ιανουαρίου, η Σακελλαροπούλου κρίνεται πλέον ως πολιτικό πρόσωπο. Και η κρίση -με όποια επιείκεια και αν επιδειχθεί -οδηγεί σε αρνητικές προβλέψεις.
Μπορεί να ήταν καλή σύμβουλος Επικρατείας. Ίσως και πρόεδρος του Συμβουλίου, θέση που πήρε γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ακολούθησε την τακτική των προκάτοχων γης για βουτιές στην επετηρίδα.
Αν κάποιος δεν την ήθελε τότε ήταν η… ΝΔ που σήμερα την επαινεί και ταυτόχρονα ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της προσπαθεί να τη χρεώσει στο… ΠΑΣΟΚ. Ίσως για να διευκολύνει την υπερψήφισή της από την Γεννηματά.
Ως πολιτικός η νέα Πρόεδρος δεν είναι ακριβώς αυτό που, κατά τεκμήριο, χρειάζεται αυτή την περίοδο το πολιτικό σύστημα και η χώρα: αρχηγό του κράτους πρόσωπο με πολιτική εμπειρία, αίσθηση των διεθνών σχέσεων, ευχέρεια επαφής με την κοινωνία και γνώση των κανόνων της πολιτικής. Ίσως και της παραπολιτικής.
Χωρίς αυτά ο Πρόεδρος δεν μπορεί να εκπληρώσει το ρυθμιστικό ρόλο του, ούτε να αναδειχθεί σε σύμβολο της ενότητας του έθνους. Το φύλο της νέας Προέδρου δεν πρόκειται να τη βοηθήσει σε τίποτε σ’ αυτά τα θέματα. Και μάλλον είναι υποτιμητικό ότι το προέβαλε ο Πρωθυπουργός.
Και ένας πρωτοετής σχολής Πολιτικών Επιστημών αντιλαμβάνεται ότι η εποχή απαιτεί να εγκατασταθεί ένας πολιτικός ευρείας αποδοχής στο Προεδρικό Μέγαρο. Ένας διοικητικός δικαστής δεν πρόκειται να προσθέτει κάτι.
Εκείνοι που κατηγόρησαν τον Παυλόπουλο για την αντίδραση του ενώπιον του Ερντογάν – παρότι τον αποστόμωσε επί τόπου- πώς φαντάζονται ότι θα αντιδράσει η νέα Πρόεδρος σε μια τέτοια περίπτωση;
Αν υπάρξουν πολύπλοκες ισορροπίες σε εκλογικά αποτελέσματα πώς θα τις διευθετήσει;
Αν δέχεται πιέσεις από την αντιπολίτευση να απορρίψει μια κυβερνητική πρωτοβουλία- όπως συνέβη με τον Παυλόπουλο- πώς θα το διαχειριστεί, χωρίς να προκαλέσει συνταγματική κρίση;
Με ποια κριτήρια και με τίνος εισηγήσεις θα κρίνει αν υπάρχουν προϋποθέσεις και λόγοι για σύγκληση του Συμβουλίου των Αρχηγών;
Αν έχει να υποδεχτεί ένα ναζιστή που μπήκε στη Βουλή, όπως είχε ο Κάρολος Παπούλιας, πώς θα το χειριστεί;
Αν βρεθεί μπροστά στις τεταμένες καταστάσεις του Ιουλίου του 2015 πώς θα διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία του Πολιτεύματος;
Η πολιτική απειρία είναι κακός σύμβουλος σ’ αυτές τις καταστάσεις. Γιατί αφήνει έδαφος για κακούς συμβούλους. Η προεδρική λειτουργία δεν είναι δικαστήριο.
Με τον Παυλόπουλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας -τον συμπαθούσε ή όχι κάποιος ως πρόσωπο- αυτές οι απαντήσεις υπήρχαν ήδη. Με τη νέα Πρόεδρο πάμε στο άγνωστο με βάρκα την αβεβαιότητα. Ακόμη και αν σπεύδει για υποστήριξη της νεας Προέδρου ο…Βαγγέλης Βενιζέλος με κάποιο ρόλο -όπως λέγεται
Με όλο το σεβασμό στο αξίωμα και στο πρόσωπο, η επιλογή Μητσοτάκη είναι πραγματικά αυτό που είπε ο Νικήτας Κακλαμάνης: στρατηγικό λάθος.
Μόνο η απρεπής συμπεριφορά Μητσοτάκη απέναντι στον απερχόμενο Πρόεδρο , μπορεί να εξηγήσει γιατί παραμέρισε τη δεδομένη πολιτειακή ομαλότητα -με τη σφραγίδα εθνική ενότητας που της έδινε η Βουλή -και πήγε σε μια αμφίβολης λειτουργικότητας λύση, δίκην πειράματος.
Ίσως έπαιξε ρόλο και το δίκαιο των γόνων. Η κυρία Σακελλαροπούλου είναι επίσης κόρη ανώτατου δικαστικού. Και όπως και στην πολιτική, σόι πάει το βασίλειο.
