Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που ανέβασαν τον Τασούλα στην έδρα την οποία τίμησαν σπουδαίοι κοινοβουλευτικοί, είναι ώρα τον κατεβάσουν…
Ως Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει συνέχεια ψέματα, και ένα κρατικοδίαιτο μιντιακό σύστημα κάνει διαρκώς το μαύρο άσπρο, για να τον στηρίξει.
Στο σκάνδαλο των υποκλοπών όμως, το Μητσοτάκειο ψέμα δεν πέρασε. Ούτε εντός της χώρας ,ούτε στο εξωτερικό.
Τα πιο έγκυρα ΜΜΕ του Δυτικού ημισφαιρίου βοούν εναντίον του. Κανείς δεν πιστεύει πως δεν γνώριζε ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη.
Κανείς δεν καταπίνει ότι το τρίγωνο Μητσοτάκης- Δημητριάδης- Κοντολέων είχε φραγμούς στην χρησιμοποίηση παράνομων λογισμικών, για κομματικούς λόγους.
Η διεθνής κατακραυγή κατά Μητσοτάκη συμπληρώθηκε με τον ισχυρισμό του, στον βρετανικό Τύπο, ότι δεν έχει καταλάβει ακόμη , τι ακριβώς συνέβη . Οτι υποψιάζεται …προβοκάτσια κατά της συνεργασίας του με το ΠΑΣΟΚ . Αδίστακτος…
Αλλά ο σημερινός Πρωθυπουργός εκτός από τον εαυτό του και την κυβέρνησή του διασύρει και το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Με όργανο τον πειθήνιο Κώστα Τασούλα που κατεβαίνει διαρκώς τη σκάλα του κακού.
Μετά το αίσχος της κυβερνητικής χειραγώγησης της Εξεταστικής επιτροπής με υπογραφή του- όπως άλλωστε και των προηγουμένων Εξεταστικών και Προανακριτικών Επιτροπών, που έστησε η κυβέρνηση – απείχε από τη συνεδρίαση της Ολομέλειας , στην οποία συζητήθηκαν τα πορίσματα των κομμάτων για το σκάνδαλο των κοριών.
Ο Πρωθυπουργός απουσίαζε γιατί δεν έχει το σθένος να αντιμετωπίσει την αντιπολίτευση και την αλήθεια. Είναι ο βασικός ύποπτος και το σκάνδαλο τον αφορά προσωπικά.
Κανείς δεν περίμενε όμως ότι ο πρόεδρος της Βουλής θα εγκατέλειπε την έδρα, σε μια τέτοια συζήτηση.
Όφειλε να βρίσκεται στη θέση του και να διευθύνει τη διαδικασία. Εστω και με κενά κυβερνητικά έδρανα, ήταν υποχρέωσή του να τιμήσει τον αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης-που τον ψήφισε- και τα λοιπά κόμματα.
Δεν είναι κολαούζος του μεγάρου Μαξίμου, για να ακολουθεί τον Μητσοτάκη στην επίδειξη αντικοινοβουλευτισμού.
Η απουσία του από μια κρίσιμη κοινοβουλευτική συζήτηση συνιστά όνειδος, ως πολιτική συμπεριφορά.
Πού ακούστηκε πρόεδρος της Βουλής, να εγκαταλείπει τη Βουλή επειδή η κυβέρνηση θέλει να υποβαθμίσει το συζητούμενο θέμα;
Ο Κανονισμός τον εξοπλίζει με αυτονομία για να ασκεί τα καθήκοντα του, χωρίς να καθίσταται υποχείριο της Εκτελεστικής Εξουσίας.
Μόνο κάποιος κατώτερος του αξιώματος θα συμπεριφερόταν καθ υπόδειξη.
Ψηφίζει ως βουλευτής του κόμματος του, αλλά διευθύνει ως πρόεδρος. Ο Αλευράς, ο Τσαλδάρης, ο Κακλαμάνης, ο Μεϊμαράκης δεν θα διανοούνταν να την κοπανήσουν, συντασσόμενοι με την κυβερνητική συμπεριφορά σε ένα σοβαρό ζήτημα κοινοβουλευτικού ελέγχου και δημοκρατικής τάξης.
Γι’ αυτούς ήταν θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας να διευθύνουν οι ίδιοι τις κρίσιμες συνεδριάσεις, πάνω από τις κομματικές διαμάχες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που ανέβασαν τον Τασούλα στην έδρα την οποία τίμησαν σπουδαίοι κοινοβουλευτικοί, είναι ώρα τον κατεβάσουν…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
