Του Γ. Λακόπουλου
Στην κατάλληλη στιγμή ο Τσίπρας γκαζώνει, με καθαρούς στόχους: πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, εκλογική νίκη και προοδευτική κυβέρνηση.
Ο Θεός της πολιτικής άρχισε να χαμογελάει στον Αλέξη Τσίπρα-, όπως παλιά; Πάντως, άρχισαν να του γεννούν πάλι μέχρι και τα κοκόρια.
Η μοίρα τον δυσκολεύει συχνά με τους γραφειοκράτες και τα «βαρίδια» του παλιού συστήματος ΣΥΡΙΖΑ, αλλά του το ανταποδίδει: έχει τους καλύτερους πολιτικούς αντιπάλους.
Και οι πέτρες ξέρουν ότι ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να κερδίσει ποτέ τον Τσίπρα -αν η αναμέτρηση ήταν μόνο μεταξύ τους.
Το 2019 δεν ηττήθηκε από τον Κυριάκο, αλλά από ένα πλέγμα συμφερόντων που συμμάχησαν εναντίον του.
Κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, μιντιακοί τυχοδιώκτες αμοραλιστές πολιτικοί, όταν απέτυχαν να τον αγαλλιάσουν με τη γάτα Ιμαλαΐων -με σκοπό να τον πνίξουν- οργάνωσαν την εξόντωσή του.
Με την ισχύ των ΜΜΕ και του χρήματος και «μπροστινό» τον Μητσοτάκη.
Αν και θα μπορούσε να πει κανείς ότι και πάλι έχασε τις εκλογές από δικά του λάθη, κυρίως, αυτό το σκληρό σύστημα παραμένει ως τώρα απέναντί του.
Εκπροσωπεί αυτό που κυκλοφορεί στους κύκλους του κατεστημένου: «Δεν πρέπει να μας ξανασυμβεί».
Για λογαριασμό τους ο Μάκης Βορίδης ανήγγειλε «θεσμικές παρεμβάσεις», ώστε «να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά».
Η συντονισμένη μιντιακή και δημοσκοπική επιχείρηση προσπαθεί έκτοτε να δημιουργήσει την αυτοεκπληρούμενη προφητεία ότι πράγματι «δεν θα τους ξανασυμβεί».
Επί δυο χρόνια μετά τις εκλογές, το πολιτικό και επικοινωνιακό περιβάλλον διαμορφώνεται με υλικά και μεθόδους που επιχειρούν να φορτίσουν αρνητικά το όνομα του Τσίπρα -και να αποκλείσουν την επιστροφή του.
Είναι ο τρίτος «ειδικός στόχος», μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου -που επέστρεψε- και τον Κώστα Καραμανλή, που δεν ενδιαφέρεται.
Ο Τσίπρας, ωστόσο, είναι «πολύ σκληρός για πεθάνει».
Εκδηλώνει το χάρισμά του να διορθώνει τα λάθη του και προχωράει κυρίως με τον προσωπικό πολιτικό εξοπλισμό του.
Όλο και περισσότεροι διακρίνουν πλέον ότι υπάρχει και άλλη πολιτική από την κυβερνητική και στο πρόσωπό του διαμορφώνεται το ανάγλυφο της εναλλακτικής λύσης.
Πλέον ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων, με πολιτικές πρωτοβουλίες- μέσα στην πανδημία.
Οι παρεμβάσεις του για τον τουρισμό και τον πολιτισμό, ο διακτινισμός του στον συνδικαλισμό και την αυτοδιοίκηση, και η δημιουργία στενών σχέσεων με τη μεσαία τάξη λειτουργούν ως βατήρας για το επόμενο άλμα.
Η επικαιροποίηση -από τον Μπάιντεν- της πρότασής του για τις πατέντες των εμβολίων, τον έφερε σε θέση βολής απέναντι στον Μητσοτάκη- με την κοινωνία δίπλα του.
Η -ευρηματική, διπλωματικά και πολιτικά- πρόταση, για σύνδεση της προσφυγής στη Χάγη για την ΑΟΖ με την τελωνειακή ένωση Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφήνει έτη φωτός πίσω την πολιτική Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά.
Είναι η πιο αποτελεσματική διαπραγματευτική κίνηση της Ελλάδας απέναντι στον Ερντογάν.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κλιμακώνει την επίθεσή του με τη δική του πρόταση για τη διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης.
Με αναπτυξιακή λογική υπέρ του συνόλου της κοινωνίας ρίχνει στον καναβάτσο τους «Πατέληδες» του 2.0.
Συμπέρασμα. Στην κατάλληλη στιγμή, ο Τσίπρας γκαζώνει, με καθαρούς στόχους: πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, εκλογική νίκη και προοδευτική κυβέρνηση.
Τώρα αρχίζει το ματς.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
