Toυ Μελέτη Ρεντούμη
Ένα από τα σημαντικότερα συστατικά μίας κοινωνίας για να θεωρείται ευνομούμενη, είναι το κράτος πρόνοιας που διαθέτει, η αλληλεγγύη που δείχνει απέναντι σε αδύναμους συνανθρώπους μας, καθώς και οι δομές που εποπτεύει όσον αφορά την στήριξη των ανθρώπων και οικογενειών που το έχουν ανάγκη.
Σε όλα τα κράτη του κόσμου εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων οι δομές είναι ποικίλης προέλευσης και αποτελούν είτε φιλανθρωπικά ιδρύματα, είτε σωματεία, είτε οργανώσεις που συνδυάζουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα ή ΜΚΟ με συγκεκριμένο καταστατικό σκοπό.
Έχουμε λοιπόν ένα συνδυασμό από κρατικές δομές που υπάγονται απευθείας στον κρατικό προϋπολογισμό ή αποτελούν δημοτικές δομές ή αποτελούν πρωτοβουλίες του ιδιωτικού τομέα με ελάχιστη ως μηδαμινή στήριξη από το κράτος.
Παρότι στην χώρα μας λειτουργούν αρκετές κοινωνικές δομές όλων των ειδών ανά την επικράτεια, οι πρόσφατες καταγγελίες που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας για το έργο και την δράση συγκεκριμένων ιδρυμάτων κυρίως ιδιωτικής πρωτοβουλίας, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά τόσο στην κοινή γνώμη, όσο και στην ίδια την πολιτεία για το καθεστώς εποπτείας τους, την χρηματοδότησή τους, καθώς και τους όρους και τις συνθήκες φιλοξενίας των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για παιδιά σε ευαίσθητες ηλικίες.
Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι, ποια είναι τα κριτήρια λειτουργίας των ιδρυμάτων και των δομών φιλοξενίας στην χώρα μας, αν υπάρχουν κοινές αρχές για όλους και αν υπάρχει αρμόδια εποπτική αρχή, που μπορεί να διασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία τους, όχι τόσο οικονομικά, όσο για τον κοινωνικό σκοπό για τον οποίο έχουν δημιουργηθεί.
Αν ένα κράτος, αποφασίσει να αντικαταστήσει το κράτος πρόνοιας από αμφιλεγόμενες δομές η ιδρύματα τα οποία μάλιστα τελικά τα χρηματοδοτεί και αποδεικνύεται ότι ασυδοτούν ή εγκληματούν απέναντι στους ανθρώπους τους οποίους υποτίθεται ότι προστατεύουν, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ταυτότητας, για το τί κοινωνικό κράτος θέλουμε και με ποιες αξίες.
Εν κατακλείδι, μια ψύχραιμη και συνολική διαβούλευση με την συμμετοχή όλων των κοινωνικών φορέων, με την αντίστοιχη κυβερνητική πρωτοβουλία θα βοηθούσε, στο να οροθετηθούν εκ νέου, τόσο οι κανόνες λειτουργίας και τα κριτήρια χρηματοδότησης, όσο και η διαρκής προστασία του ευάλωτου πληθυσμού, που ενίοτε ζητούν και λαμβάνουν βοήθεια από τις αντίστοιχες δομές.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός