Αν ο Απ. Γκλέτσος είναι η απάντηση στη Βάνα Μπάρμπα, κάτι χάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η συζήτηση για υποψηφιότητα Γκλέτσου δεν μπορεί παρά να είναι παρά να είναι ένα αστείο. Ιδιαίτερα κακόγουστο για την Αριστερά, που έχει ποιοτική αντίληψη για την Αυτοδιοίκηση, τον Πολιτισμό και πρωτίστως για την πολιτική.

Προ ημερών η πλάκα στις παρέες – από τα καφενεία μέχρι το Διαδίκτυο – ήταν η… επίσημη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τη Βάνα Μπάρμπα, στο μέγαρο Μαξίμου.

Ο Πρωθυπουργός «συζήτησε για τα προβλήματα της χώρας» με την ιέρεια των ελαφρών βιντεοταινιών της σε περασμένες δεκαετίες – καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή – και την αναγόρευσε σε πρόσωπο του Πολιτισμού – μάλλον με την αίσθηση ότι την αποσπά από το ΠΑΣΟΚ.

Λίγο αργότερα ο Νίκος Ανδρουλάκης, έδωσε διακριτό κομματικό ρόλο σε μια πρώην τηλεπαρουσιάστρια εύπεπτων εκπομπών, αλλά μηδενικού πολιτικού παρελθόντος.

Ο δαίμων της αυτοκαταστροφής, που δεν εγκατέλειψε ποτέ τον ΣΥΡΙΖΑ, εισχώρησε στην Κουμουνδούρου και ωθεί σε αντίστοιχη πλάκα σε βάρος του.

Οργιάζουν οι πληροφορίες – που δεν διαψεύδονται – ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει την υποστήριξή του σε άλλο ιερό τέρας της τηλεοπτικής υποκριτικής, με θητεία στην αυτοδιοίκηση του τόπου καταγωγής του.

Ο τηλε-στάρ και… αρχηγός κόμματος το 2015 – με το όνομα «Τελεία» που απορρόφησε στη συνέχεια ο Καμένος, λόγω συνάφειας – Απόστολος Γκλέτσος, θα διεκδικήσει την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας με τις ευλογίες της Κουμουνδούρου.

Δεν είναι πλάκα. Όσοι διαχειρίζονται αυτά τα θέματα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πήραν το μάθημα τους από το παρελθόν και αυτοσχεδιάζουν.

Το 2019 οι επιλογές τους στην Αυτοδιοίκηση δεν κατέστρεψαν απλώς τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν πήρε καμία Περιφέρεια και μόλις έξι Δήμους. Τον γελοιοποίησαν: υπήρξαν υποψήφιοι του κόμματος του 36%, με επιδόσεις κάτω από 10%.

Η έννοια τη δημοκρατικής Συνεργασίας εξαφανίσθηκε, την ώρα που την είχε ανάγκη, περισσότερο από ποτέ. Όπως και η έννοια της λογικής: διεκδίκησε την Περιφέρεια Αττικής, με την περιφερειάρχισα, που, μετά την τραγωδία στο Μάτι, δεν κατάλαβε ότι στην πολιτική η ευθύνη είναι αντικειμενική. Σήμερα είναι καθοδηγήτρια στο κόμμα και αρμόδια για το… περιβάλλον. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.,

Μόνο άσχετοι δεν αντιλαμβάνονται ότι τα ολέθρια αποτελέσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019, επηρέασαν και τις επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στις παράλληλες ευρωεκλογές και κυρίως στην εθνικές εκλογές που ακολούθησαν πρόωρα. Για την ακρίβεια τις προκάλεσαν.

Με κάτω από 20% στην Περιφέρεια με το 40% των ψηφοφόρων, πώς να πάει καλύτερα στο σύνολο της επικράτειας;

Τώρα κάποιοι νομίζουν ότι τα αυτοδιοικητικά δεν θα έχουν σχέση με τις βουλευτικές εκλογές, επειδή οι εθνικές κάλπες θα προηγηθούν. Μάλλον είναι μακριά νυχτωμένοι.

Τόσο κατά νόμο, όσο και στην επικράτεια, οι διαφαινόμενες υποψηφιότητες που πρόκειται να υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουν συνέπειες στις εθνικές εκλογές. Θετικές ή αρνητικές- ανάλογα με τις επιλογές του..

Αν το κόμμα που διεκδικεί την προτίμηση των Ελλήνων ψηφοφόρων για να αναλάβει τις τύχες της χώρας, πραγματικά σκοπεύει να επενδύσει στον συγκεκριμένο ηθοποιό – με τις λούμπεν πολιτικές απόψεις και αντίστοιχο προφίλ – για τις τύχες μια μεγάλης περιφέρειας, τότε ο Μητσοτάκης μπορεί να προβάλει τη Μπάρμπα ως μέλλουσα υπουργό Πολιτισμού του.

Οι σοβαροί άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ αποκλείουν να κάνει αυτό το λάθος ο Αλέξης Τσίπρας και να προσφέρει δώρο στους αντιπάλους του. Γι’ αυτό όσοι προσπαθούν να παρασύρουν το κόμμα σε τέτοιες επιλογές πρέπει να σοβαρευτούν: η Αυτοδιοίκηση και οι αρχαιρεσίες της, δεν προσφέρονται ούτε για εσωκομματικά παιχνίδια, ούτε για πολιτικές επιπολαιότητες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σταθεί στο ύψος προοδευτικού κόμματος που ηγείται της Δημοκρατικής Παράταξης. Να στραφεί στη συνεργασία με τις άλλες παραταξιακές στους Δήμους και τις Περιφέρειες.

Αυτό προϋποθέτει τον προσανατολισμό του, σε πρόσωπα με εμπειρία στα αυτοδιοικητικά, αναγνωρισμένο δημοκρατική φρόνημα και δυνατότητα να συμβολίσουν τη δημοκρατική σύμπραξη. Πχ η αρχή θα μπορούσες ήδη να έχει γίνει, με τον Γιάννη Σγουρό την Περιφέρεια Αττικής.

Κατ’ αντίστοιχο τρόπο και κατά περίπτωση χρειάζεται είτε κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής με έξωθεν καλή μαρτυρία, είτε προσωπικότητες ευρείας αποδοχής ως υποψηφίους στις περιφέρειες και τους μεγάλους Δήμους της χώρας – όπου επίσης χαντακώθηκε με τις επιλογές του το 2019.

Από αυτήν την άποψη, η περιπέτεια με την ανάρμοστη συνεργασία – παρ’ ότι ήταν αναγκαία, τότε – με τον Καμμένο, που μένει ακόμη σαν ρετσινιά στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να παραδειγματίσει.

Η συζήτηση για υποψηφιότητα Γκλέτσου δεν μπορεί παρά να είναι παρά να είναι ένα αστείο. Ιδιαίτερα κακόγουστο για την Αριστερά, που έχει ποιοτική αντίληψη για την Αυτοδιοίκηση, τον Πολιτισμό και πρωτίστως για την πολιτική.

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR