Από ένα γκράφιτι στον Αλέξη μέσω Μίκη!

Του Μάνου Στεφανίδη

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣ(Τρία σχόλια για την πολιτική και τον πολιτισμό)

1. Να γιατί αγαπώ τα γκράφιτι. Γιατί διαθέτουν και φόρμα και περιεχόμενο, όπως θα ήθελε ο Θόδωρος Πάντος, ο φίλος μου ζωγράφος που μας άφησε πριν λίγα χρόνια. Και επειδή είναι λαϊκή τέχνη, δημόσια έκφραση, συλλογική μαζί και άκρως προσωπική. Και επειδή απαιτεί κότσια για να την εκτελέσεις. Όντας ακόμη πολιτική.

Γιατί στον εικοστό αιώνα ένας εντελώς νέος όσο και άκρως αντικαλλιτεχνικός παράγοντας έμελλε να επηρεάσει δραματικά τη λειτουργία της τέχνης και ιδιαίτερα, ιδιαίτατα της ζωγραφικής. Πρόκειται για το στοιχείο της υπεραξίας του έργου τέχνης και συνακόλουθα των αστρονομικών ποσών που διατίθενται στις δημοπρασίες…

Αυτές οι υπέρογκες τιμές των εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων ή ευρώ για ένα ,(1), και μόνο έργο (!), είναι κάτι το πρωτοφανές ιστορικά . Όπως επίσης και ο τύπος του νέου συλλέκτη ο οποίος δεν είναι ούτε ο παλαιός μαικήνας, ούτε ο νεότερος εστέτ αλλά είναι ένας ολιγάρχης με σκοτεινή την προέλευση του αμύθητου πλούτου του και προφανείς τους λόγους της υστερόχρονης καλαισθησίας του : Το ξέπλυμα του ονόματος του μέσω του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, μέσω της της τερατώδους επένδυσης, της προσωπικής επίδειξης και της αυτοπροβολής σε παγκόσμι ο επίπεδο.

Τώρα πια το έργο και ο καλλιτέχνης, όσο σημαντικά και αν είναι, εκμηδενίζονται εμπρός στην τιμή του έργου και την οικονομική δυνατότητα του επενδυτή – που δεν είναι πλέον συλλέκτης – η οποία συχνά εξισούται με τον προϋπολογισμό ενός ολόκληρου κράτους.

Αυτοί οι νέοι παράγοντες με την βαρβαρότητα των ευαισθησιών τους, εξουθενώνουν κυριολεκτικά και την παιδαγωγική σημασία της τέχνης και τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη. Τα έργα, θαρρείς, πλέον γίνονται για να ταφούν στο μπούνκερ μιας τράπεζας ή σε κάποια αθέατη έπαυλη – φρούριο. Γιαυτό αγαπάω τα γκράφιτι. Γιατί βγάζουν τη γλώσσα και στην αγορά και στην θεσμοθετημένη, σήμερα, παντοδυναμία της. Και τέλος γιατί υποστηρίζουν με πειστικό, ακόμα, τρόπο πως δεν πουλιούνται, ούτε αγοράζονται τα πάντα. Έστω και με πακτωλούς χρημάτων.

ΥΓ. Η ιστορική εξέλιξη του καπιταλισμού θα μπορούσε να σκιαγραφηθεί ως το πέρασμα από τις μυθικές συλλογές των βασιλιάδων και της Εκκλησίας σε εκείνες των μεγαλοαστών της Belle Epoque και των σύγχρονων μεγιστάνων, των πολυεθνικών και των τραπεζών. Πάντως, επιμένω, ποτέ ένας πίνακας π.χ του Τισιανού ή του Ρούμπενς, του Μανέ ή του Μονέ δεν πουλήθηκε από τους δημιουργούς του ούτε στο ένα εκατοστό ενός βρώμικου σεντονιού της Sarah Lukas. Το ξέπλυμα που λέγαμε …

2. Η ωμή αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας επέτρεψε στον Γιάνη να κυβερνήσει ακριβώς επτά ολόκληρους μήνες ανταυτού, να οδηγήσει την χώρα στον γκρεμό κι έπειτα, ακολουθώντας τυπικά σταλινική τακτική, να τον διαγράψειφορτώνοντας του τα πάντα. Ο υπεύθυνος πρωθυπουργός!

Τώρα ο Γιάνης είναι, εκτός από διεθνές ψώνιο, και personna non grata για το Συριζανέλ καθεστώς. Το οποίο και δηλώνει αθώο, ανεύθυνο και έτοιμο για νέα ταξίδια με το προεδρικό αεροσκάφος ή την Aegean.

Και επειδή όλα τα σκατά μοιάζουν, σας θυμίζω ότι ο πολύς Βενιζέλος που τώρα παρουσιάζεται άψογος τιμητής των καταχραστών της εξουσίας, απαιτούσε το προεδρικό αεροσκάφος για τις επίσημες μετακινήσεις του από τον Σαμαρά!

Γκράφιτι (του Eduardo Relero) μπροστά από κατάστημα της Apple, σχετικά με την εκμετάλλευση μικρών παιδιών στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου, του ορυκτού μεταλλεύματος που είναι απαραίτητο για τις μπαταρίες που χρησιμοποιούνται σε κινητά και λάπτοπ. Χιλιάδες παιδιά στη Λαΐκή Δημοκρατία του Κογκό, ακόμα και μόλις 7 χρονών, εργάζονται επί 12 ώρες την ημέρα για 1-2 δολάρια, κάτω από πολύ επικίνδυνες συνθηκες σε μια εργασία που, εκτός των άλλων, προκαλεί μη αναστρέψιμη ζημιά στους πνεύμονές τους. Περισσότερες πληροφορίες στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας: https://www.amnesty.org/en/documents/afr62/3183/2016/en/ (φωτογραφία: https://www.facebook.com/CulturesOfResistance/photos/a.419887056652.198212.236643721652/10153429815321653/?type=3&theater & Vassiliki Boulerou )

Γιαυτό σας λέω : Αφήστε την πρώτη φθορά αριστερά να ζήσει κι αυτή το όνειρο της. Εξάλλου τί άλλο μπορείτε να κάνετε;

ΥΓ. Στην κομμουνιστική Κίνα ισχύουν σήμερα, με απόφαση της Ολομέλειας του ΚΚΚ, τα Reaganomics, το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Ρήγκαν, δηλαδή reform the supply side, upgrade economy. Αλέξη κατάλαβες ή σου φαίνονται κινέζικα;

3. Ο Μίκης! Ο τελευταίος μας ήρωας. Οι πολλοί ονειρεύονται μέσα από την μουσική του. Οι λίγοι παίρνουν τη μεζούρα και τον μετράνε. Ο Μίκης όμως παραμένει ο τελευταίος σταρ μιας εποχής γεμάτης αστέρια. Σε μιαν εποχή σημερινών μετριοτήτων. Ο τελευταίος έντεχνος μοντερνιστής με ένα διαβολεμένο λαϊκό ένστικτο.

Τι να μας πει τώρα ο Ξαρχάκος, ο υπαρχηγός του Έβερτ και ο αρχηγός του ποπ μεταμοντέρνου στα μουσικά δρώμενα του τόπου. ( Προσοχή! Άλλο ο Δραγασάκης, άλλο ο Δραγατάκης ).

Ο Ξαρχάκος από την εποχή των ΧΡΩΜΆΤΩΝ ήταν ένας νεομπαρόκ, δήθεν μεταρεμπετίσκος, ενός νεοπλουτίστικου ψευτοκαημού, μιμητής των μεγάλων Τσιτσάνη, Μίκη , Παπαϊωάννου, Μουζάκη κλπ. Γλυκερός για να αρέσει στην μεταμάγκισα Μελίνα και να τον τραγουδάει η Αλίκη. Με μεγάλες ορχήστρες και Ηρώδεια. Που δεν κατάλαβε γρι από την αισθητική του Μάνου. Ούτε βέβαια του Ζαμπέτα! Του αληθινά μεγάλου αυτού συνθέτη που δυστυχώς τσαλακώθηκε επί Χούντας και επί οικογενειακού σινεμά.

Που υπήρξε, λες, ( ο κυρ Σταύρος ) για να αρέσει στη Κοσιώνη ( γεια σου Σία , μωράκι μου ) όπως λ.χ ο Πάριος στον Χατζηνικολάου.

Το νεοελληνικό κιτς δεν χρειάστηκε την αριστερή εξουσία για να μεγαλουργήσει.

Προετοίμασαν την κυριαρχία του η Χούντα και το Πασόκ , κ. Ξαρχάκο μου που χωρίς τον Θεοδωράκη θα ήσουν ανύπαρκτος αφού δεν υπάρχει μουσική φόρμα του που να μην ξεσήκωσες.

ΥΓ. Μπράβο Αλέξη ! Ο Κάμερον μετά το δικό του δημοψήφισμα απεδείχθη ο χειρότερος ο πρωθυπουργός στην Ευρώπη . Έπαιξε τη χώρα του κορώνα – γράμματα για να βγει πρωθυπουργός και τώρα ο ίδιος απειλείται με την διάλυση του Ενωμένου Βασιλείου. Οι Σκωτσέζοι ξανα – φεύγουν και έπεται συνέχεια.

Φαντάζεσαι τι θα γράψει η ιστορία για αυτόν; Είστε κοντοσυνομήλικοι, το ίδιο ανώριμοι και τυχοδιώκτες κι αυτός είναι νεκρός πλέον πολιτικά. Εσύ ακόμη διαθέτεις άστρο, παρά τα μοιραία για τον τόπο, λάθη σου. Μάθαινε και πρόσεχε λοιπόν. Κάνε ανασχηματισμό σήμερα, απαλλάξου από τους ιδεοληπτικούς και τους ηλίθιους. Κάνε πολιτική κι όχι επικοινωνία. Προτού προλάβουν αυτοί να απαλλαγούν από εσένα. Σε μια Ευρώπη των μετρίων ακόμη και εσύ διαθέτεις μέγεθος. Ακόμη.