Του Ιωάννη Δαμίγου
Ανάμεσα χαρμολύπης και απολογισμού, με τον ερχομό του νέου έτους, να μη μείνουμε στα πάγια και τετριμμένα, στα προβλέψιμα και μονότονα για μια φορά. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας, στους φίλους, να πρωτοτυπήσουμε διάολε! Να μας εκπλήξουμε! Έχεις εκπλήξει ποτέ τον εαυτό σου; Υπέρτατο αίσθημα!
Να πράξεις το αδιανόητο, το ξένο προς εσένα, το θαρραλέο για πρώτη φορά. Να τολμήσεις να εκπλήξεις περνώντας γραμμές και όρια που έβαλαν άλλοι για εσένα, μια και πληρώνεις τα απανωτά λάθη σου που σε εξαναγκάζουν να κάνεις, τρόμαξέ τους με το απρόβλεπτο της πράξης σου. Κάνε την υπέρβαση άπαξ, Πολύτιμο δώρο σαν ηλιόλουστο πρωινό σε παιδική χαρά αυθορμητισμού, γεύση ελευθερίας, σπάσιμο δεσμών και αναπάντεχη στιγμή απόλαυσης σκέτης και γνήσιας αλήθειας, λυτρωτικής.
Για μια στιγμή, τόσο δα μικρή και γρήγορη σαν ευκαιρία, να αρπάξεις το δειλό και κρυμμένο αίσθημά σου και να το ξεμπροστιάσεις, αυτό είναι, να το και δεν με αφορά η στείρα γνώμη σας, η πρέπουσα. Και τολμώ για πρώτη και ίσως τελευταία φορά να με εκπλήξω και να νοιώσω εγώ, αφού σαν άλλος υποδύομαι τον εαυτό μου. Ο φόβος τους, η έκπληξή μας.
Η νέα χρονιά απαιτεί να μας εκπλήξουμε ευχάριστα επιτέλους, καθώς τα περιθώρια στενεύουν ασφυκτικά. Είμαστε δεδομένοι, δεν μας έχουν απλώς ως δεδομένους. Τέτοια η συμβατότητά μας. Γι’ αυτό δεν έχουν όρια. Μας πουλούν “προστασία”. Μας “πάγωσαν” την σκέψη και μας υπέταξαν, δημιουργώντας ανομία. Μας υπέβαλαν στην τηλεοπτική αντίληψη και χάθηκε η προσωπική επαφή και ο λόγος.
Άγχος, κατάθλιψη, παθήσεις και αποσπασματικές αντιδράσεις, τα “ωφέλιμα” της κοινωνίας. Θύματα, οι γυναίκες και τα αδύναμα παιδιά, που μεταλλάσσονται σε βίαια μέλη συμμοριών. Πλησιάζουμε, αγγίζουμε στο σημείο της μη επιστροφής!Ας μας εκπλήξουμε επιτέλους, τρομάζοντάς τους!
Να αλλάξουμε έστω για λίγο, τόσο όσο να αποτρέψουμε την τελική ήττα.Η αντιπολίτευση αδυνατεί να εκπλήξει, δυστυχώς, ακολουθώντας την πεπατημένη του κομματικού συμφέροντος, του πολιτικού κατεστημένου, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο δράσης στο καθεστώς που αποθρασύνεται άπληστο. Ίσως θεωρώντας μας και αυτή με την σειρά της δεδομένους. Ας τους εκπλήξουμε όλους, πριν να είναι αργά, απαιτώντας πράξεις, μόνο. Να πάψουμε να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα. Εκπλήσσοντας πρώτα τον εαυτό μας, για μια φορά, μα αρκετή για να καταλάβουν πως είναι η σειρά τους.
Έχετε συνειδητοποιήσει, πως πέρα από τα κλισέ χρόνια πολλά και υγεία, δεν έχουμε άλλες ευχές; Τι να ευχηθούμε; Μας στέρησαν οι αχρείοι και τις ευχές! Μοιραία μου ξέμεινε η ευχή που προανέφερα: “Ας τους εκπλήξουμε”! Σαν μια νέα αρχή.