Του Γ. Λακόπουλου
Ο ταλαντούχος Βαγγέλης Βενιζέλος είχε στην πολιτική διαδρομή του τιμές που τελικά δεν δικαίωσε. Το αποδεικνύει πάλι αυτές τις μέρες.
Στη Μεταπολίτευση απομονώθηκε από τους αγώνες της γενιάς του, ακολουθώντας κάποιους “καθώς πρέπει” κεντρώους πολιτικούς της εποχής- και τους εκπροσωπούσε στο φοιτητικό χώρο.
Αποβλήθηκε από συνεδρίαση της ΕΦΕΕ- με πρόεδρο τον Στέφανο Τζουμάκα- όταν είπε τον Ανδρέα Παπανδρέου «πράκτορα της ΣΙΑ». Στον απόηχο της συνθηματολογίας που υιοθετούσε ήδη: «Κάθε ψήφος στον Ανδρέα είναι σφαίρα στην καρδιά της Δημοκρατίας»
Μετά τη χρεοκοπία των σχημάτων που ακολουθούσε το 1977, κοίταξε τα μαθήματά του, που έλεγε κι ο Χριστόδουλος. Καθηγητής πανεπιστημίου μόλις στα 28 του.
Έπιασε άκρη με το ΠΑΣΟΚ χρόνια αργότερα συνδράμοντας τον Άκη Τσοχατζόπουλο στην εκπόνηση εκλογικού νόμου. Και ήλθε σε επαφή με τον Ανδρέα Παπανδρέου με την υπεράσπισή του στο «βρόμικο 89».
Για τους γνωρίζοντες είδε πεδίο δόξης λαμπρό. Πράγματι το 1993 ο Παπανδρέου του έδειξε εμπιστοσύνη- όσο ήταν δυνατόν- και τον έκανε κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ήταν η πρώτη τιμή που δεν δικαίωσε στη συνέχεια.
Πέρασε την περίοδο Σημίτη, λίγο από εδώ κι λίγο από εκεί και πιο πολύ με συγκροτήματα ισχύος, καλλιεργώντας τη φιλοδοξία του δελφίνου, με τα πλούσια ρητορικά προσόντα του. Και την πνευματική- πλην όχι και πολιτική- ευφυΐα του.
Το 2004 , όταν ο Σημίτης παρέδωσε αντικαταστατικά το ΠΑΣΟΚ στον Γ. Παπανδρέου, λούφαξε κομπορρημονώντας: «Να ασκήσει το κληρονομικό του δικαίωμα να τελειώνουμε».
Αλλά το 2007 ο κληρονόμος που υποτιμούσε τον έριξε στο καναβάτσο. Στη συνέχεια του έβαλε τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι με το απαγορευτικό στο «ρεύμα ιδεών» που ετοίμαζε για να φραξιονίζει.
Όταν πήρε την κυβέρνηση ο Γιώργος, τον παρόπλισε στο υπουργείο Άμυνας για ένα διάστημα και όταν τον “επιπεδοποίησε” τον έκανε αντιπρόεδρό του και υπουργό Οικονομικών. Η παράδοση της αποτυχίας του στα υπουργεία συνεχίσθηκε.
Ως μέλος της πρωθυπουργικής αποστολής στις Κάννες το Νοέμβριο του 2011, συνωμοτούσε εναντίον του Παπανδρέου. Στην επιστροφή παραβιάζοντας κάθε συνταγματική τάξη ανακοίνωσε ακύρωση του δημοψηφίσματος, ερήμην του Πρωθυπουργού. Ήταν η δεύτερη τιμή που δεν χειρίσθηκε καθαρά.
Παρόλα αυτά ο Παπανδρέου τον διευκόλυνε να γίνει ,χωρίς αντίπαλο , διάδοχός του. Αλλά η τιμή να πάρει την ηγεσία ΠΑΣΟΚ, ήταν βαριά για τους ώμους του και τον ξεπερνούσε.
Οι πολίτες τον καθήλωσαν στο 12% και όταν διέσυρε το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου κάνοντας ουρά της Δεξιάς του Σαμαρά τον αποδοκίμασαν με 4%.
Εκτοτε εξελίχθηκε σε <οπαδό> του Σαμαρά και υμνητή τους Άδωνι Γεωργιάδη. Μέχρι που σαν έξυπνο πουλί, πιάστηκε από τη μύτη και η Φώφη τον πέταξε εκτός Βουλής. Είναι αμφίβολο αν θα την ξαναδεί.
Σήμερα θεωρείται αφανής εταίρος του Μητσοτάκη με δυο θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο. Αλλά το χούι δεν κόβεται; παρουσιαστής στο βιβλίο-οπερέτα του , υπό ποινική δίωξη , Λοβέρδου . Εκεί έδωσε αρνητικά δείγματα νομομαθούς.
Απορρίπτει ως «σκευωρία» < προδοσία>, <στημένη δίωξη> μια καθόλα νόμιμη εισαγγελική έρευνα, βασισμένη σε ποικίλες ενδείξεις, αλλά και σε επώνυμες καταθέσεις μαρτύρων- επειδή τον αφορούσε. Ποιό σκάνδαλο; Επιδίωξη < φυσικής εξόντωσης > αποφαίνεται.
Όπως τότε που αγόρευε στις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής υπερασπιζόμενος την «τιμή της κυβέρνησης Σημίτη», που θίχτηκε στα πρόσωπα δυο υπουργών του.
Υπερασπίζεται <τη Δημοκρατία, το Κράτος Δικαίου, την ανεξαρτησία και το κύρος της Δικαιοσύνης> , δίπλα σε εκείνους που έλεγαν τους λειτουργούς της < συμμορίτες>. Κι αυτός ένας από τους < υπεράνω του νόμου>.
Είχε στόφα για τα πολλά και τα μεγάλα. Αλλά από τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και τον Δημήτρη Τσάτσο- και από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ , διολίσθησε στο πλευρό του Σαμαρά. Ως δεύτερος- πάλι. Κατάντια.
