Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η νέα καταγγελία της προέδρου του Συλλόγου των θυμάτων των Τεμπών, αφορά τον πυρήνα του κράτους Δικαίου: την εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Προ ημερών η κυρία Μαρία Καρυστιανού συγκλόνισε με την κατάθεσή στης στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, για το έγκλημα των Τεμπών.
Δεν ήταν «συγκινητική κραυγή χαροκαμένης μάνας», που έχασε την κόρης της, όπως το «πακετάρισαν» τα φιλοκυβερνητικά μίντια για να αποφύγουν την ουσία.
Ήταν τεκμηριωμένη καταγγελία ενοχής όσων έβαζαν κόσμο σε τρένα χωρίς ασφάλεια, και τώρα κρύβονται: ο αρμόδιος υπουργός στη Βουλή και οι υπόλοιποι παίζοντας την κολοκυθιά με τις ευθύνες.
Η νέα καταγγελία της προέδρου του Συλλόγου με τον οποίο οι συγγενείς των θυμάτων αγωνίζονται για την αλήθεια, αφορά τον πυρήνα του κράτους Δικαίου: την εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Πήγε να μεταφέρει τις καταγγελίες και τα στοιχεία της στην επικεφαλής της και βρέθηκε μπροστά σε μια σύνθεση θρησκευόμενης, κοινωνικής λειτουργού και ψυχολόγου!
Όπως κατήγγειλε στον Γιώργο Σαχίνη στο «Ράδιο 98.4» της Κρήτης, η εισαγγελέας αντί να καταγράψει όσα της κατέθεσε και να πράξει τα δέοντα, τη χτύπησε απλώς με συμπάθεια στην πλάτη- σαν να της έλεγε: παράτα τα…
-«Τι να κάνουμε; Αυτά συμβαίνουν. Πάτε στην εκκλησία να σας βοηθήσει. Κοιτάξτε μπροστά τη ζωή σας».
Καμιά εξήγηση δεν δόθηκε ως τώρα από την εισαγγελία, καμία ερευνα από τον υπουργό Δικαιοσύνης και καμία παρέμβαση από τους δικηγορικούς Συλλόγους.
Η Μαρία Καρυστιανού δεν πήγε στον Αρειο Πάγο για παρηγοριά και ανακούφιση στο πένθος της. Είναι μάρτυρας σε μια σημαντική υπόθεση. Με όσα καταθέτει δεν λέει τον πόνο της.
Συμβάλλει με στοιχεία στη δικαστική ερευνα.
Τι δεν κατάλαβε η εισαγγελέας; Με ποια λογική αντί να αξιοποιήσει τη μαρτυρία, δίνει συμβουλές… ψυχικής ανακούφισης στη μάρτυρα;
Η Γεωργία Αδειλίνη παρέλαβε τον πήχη του αξιώματος της χαμηλά. Η περίοδος Ντογιάκου δεν ηταν η καλύτερη. Λειτουργούσε περισσότερο σαν το μακρύ χέρι του Μητσοτάκη.
Για τα Τέμπη του έδινε εγγράφως… οδηγίες. Για τις υποκλοπές έγινε μοχλός καθυστέρησης της έρευνας – που ο ίδιος όρισε ως «κατεπείγουσα». Σχεδόν δύο χρόνια μετέ ξέρουμε πώς το εννοούσε…
Μόνο με αυτές τις δύο υποθέσεις, η διάδοχός του θα μπορούσε να γράψει ιστορία στη Δικαιοσύνη. Αλλά και στις δύο ακολουθεί τα βήματά του.
Στις υποκλοπές αφαίρεσε την υπόθεση από τους εισαγγελείς που ήταν έτοιμοι να ασκήσουν διώξεις, επικαλουμένη τον κίνδυνο παραγραφής, στον οποιο έχουν προστεθεί… έξι μήνες.
Στα Τέμπη, η στάση της συνιστά οιονεί συντονισμό με την Εξεταστική Επιτροπή στην οποία αλωνίζει η κυβερνητική πλειοψηφία.
Αναλαμβάνοντας, ανέφερε ως προτεραιότητα την «επίσπευση απονομής δικαιοσύνης»- για να μη κλονίζεται το, περί δικαίου αίσθημα των πολιτών και εμπεδώνεται το αίσθημα ατιμωρησίας.
Αρχή γυναίκα δείκνυσι… Η σύγκρισή της, ως « μέγεθος» αυτών των υποθέσεων, από τη μία με τον Χρήστο Ράμμο και από την άλλη με τη Μαρία Καρυστιανού, συνιστά προσωπική της ήττα.
Η άλλη ήττα ανήκει στην κοινωνία που δεν αντιδρά. Ως αποτέλεσμα του κυβερνητικού ελέγχου στα ΜΜΕ και της συλλογικής παραίτησης από την αξίωση καλής λειτουργίας των θεσμών.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
