Ο Κ. Σημίτης ασθένησε και δεν πήγε στο σουαρέ της Φώφης. Ο Βαγ. Βενιζέλος ήταν εκεί και χαριεντίζονταν με τον Γ. Παπανδρέου παρότι μετά την διάσπαση που τον κατέστρεψε έλεγε ότι “αν γυρίζει αυτός, εγώ φεύγω”. Και ο Παπανδρέου όχι γύρισε, αλλά περιμένει να τον διορίσουν και βουλευτή. Προφανώς βάσει συμφωνιών που έκανε με τη Φώφη ως κληρονόμος με κληρονόμο.
Εδώ τίθεται ένα ζήτημα ηθικής τάξης πέρα από την πολιτική του διάσταση. Γιατί πρέπει να επιστρέψει στη Βουλή δια διορισμού ο Παπανδρέου όταν βαρύνεται με δυο ολισθήματα που δεν έχουν συγχώρεση; Το ένα είναι ότι ως πρωθυπουργός πήρε αποφάσεις για τις οποίες δεν είχε λαϊκή εντολή και έστειλε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Το άλλο είναι ότι διέσπασε το κόμμα του πατέρα του που τον τίμησε.
Γιατί πρέπει η Γεννηματά μετά από αυτά να τον επιβραβεύσει κιόλας υφαρπάζοντας τη θέση ενός πραγματικού υποψήφιου που θα σπάσει τα πόδια του για να φέρει την έδρα; Γιατί πρέπει να τον βάλει από το παράθυρο στη Βουλή, όταν όλοι ξέρουν ότι δεν θα πατάει, αλλά απλώς θα κάνει τον αρχηγό κόμματος με τον τίτλο του διασπαστικού κατασκευάσματος -που δεν διέλυσε;
Σε τι θα προσφέρει ως βουλευτής, όταν ο ίδιος πέταξε με εξευτελιστικό τρόπο από τη Βουλή τον Κ. Σημίτη- ο οποίος, όπως και αν κρίνει κανείς την πολιτική του, θα ήταν χρήσιμος;
Γιατί η Γεννηματά δεν λέει στον πρώην Πρωθυπουργό ότι αν θέλει να μπει στη Βουλή να πάει σε μια μονοεδρική ή σε μια άλλη περιφέρεια που δεν βγάζει το Κινάλ έδρα και να την πάρει, αν νομίζει ότι έχει απήχηση;
ΥΓ1. Γιατί δεν έχουν δοθεί ακόμη στη δημοσιότητα τα πορίσματα για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ και χρησιμοποιούνται για παιχνίδια μεταξύ Παπανδρέου-Βενιζέλου και Γεννηματά, σαν να επρόκειτο για λεφτά των παππούδων τους;
ΥΓ2. Τι είναι αυτό που κάνει τον Νίκο Παπανδρέου να νομίζει ότι δικαιούται θέση υποψήφιου ευρωβουλευτή, όταν δεν έχει καμία κομματική δράση, όπως δεν είχε και στο ΠΑΣΟΚ και απλώς αλώνιζε τα υπουργεία ως κληρονόμος;
