Του Γ. Λακόπουλου
Η μυστηριώδης φράση του Πρωθυπουργού ότι θα υποστηρίξει στο Δήμο Αθηναίων «πρόσωπο που δεν ξέρει να χάνει» σκόρπισε φόβο σε κάποιους κύκλους. Λες; Και τα γνωστά «non papersς» άρχισαν να καίνε τα ενδεχόμενα ονόματα.
Κάποια στιγμή έφτασαν και στο όνομα τη Γιάννας Αγγελοπούλου. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι αν υποτεθεί ότι αυτή εννοούσε ο Αλέξης Τσίπρας το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν οι υπόλοιποι θα ήταν να αποσύρουν τις υποψηφιότητες τους.
Δεν ξέρουμε αν η κυρία του 2004 έχει δεχθεί πρόταση και αν την ενδιαφέρει να γίνει αφεντικό στην Αθήνα. Ότι η πόρτα της δημαρχίας είναι ανοιχτή ανά πάσα στιγμή είναι προφανές. Άλλωστε η ιστορία της οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν αρνείται τις προσκλήσεις υψηλού ρίσκου. Ακόμη και όταν εκείνοι που της ζητούν να πάρει στις πλάτες της μια υπόθεση της χώρας, της γυρίζουν την πλάτη όταν το καταφέρνει.
Έγινε στην αρχή με τον Κ. Σημίτη. Παρακάλεσε το 1997 τη Γιάννα και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο να αναλάβουν τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήθελε να το καρφώσει στο πέτο του. Τους έφεραν και την επόμενη δεν τους ήξερε.
Έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια, να αποτύχουν οι άσχετοι και οι κολλητοί του στους οποίους ανέθετε διαδοχικά τη διοργάνωση και να βγάλει την «κίτρινη κάρτα» ο Σάμαρανγκ- απειλώντας να μετακινήσει τους αγώνες σε άλλη πόλη και να τινάζει τον αέρα την Ελλαδα- για ρίξει τα μούτρα του ο τότε Πρωθυπουργός στην Αγγελοπούλου και να την παρακαλέσει να σώσει την παρτίδα.
Το έκανε με το παραπάνω. Διοργάνωσε τους καλύτερους Αγώνες ως τότε και αναβάθμισε τη χώρα. Ήταν τόσο πολύπλοκη η διοργάνωση που διεκπεραίωσε, ώστε αργότερα ένας Άγγλος δημοσιογράφος έγραψε ότι οι Έλληνες έπρεπε να της αναθέσουν την υλοποίηση του… Μνημονίου.
Την επομένη της θριαμβευτικής Ολυμπιάδας, το πολιτικό σύστημα της κήρυξε πόλεμο. Πολιτικοί, εκδότες και επιχειρηματίες φοβούμενοι ότι θα κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την επιτυχία άρχισαν ανίερες προσωπικές επιθέσεις. Ο καθένας για τους λόγους του. Αλλά πολεμώντας τη Γιάννα εγκατέλειψαν τα έργα και το όφελος από τους Αγώνες. Ήταν σαν να κερδίσει η χώρα το λαχείο και να μην πήγε να εισπράξει τα κέρδη.
Μετά ήλθε η σειρά των Συριζαίων. Για να συνδράμει τη χώρα η Αγγελοπούλου προσφέρθηκε να φέρει στην Αθήνα το σύστημα Κλίντον σε ένα συνέδριο για επενδύσεις. Αλλά οι Λαφαζάνηδες της εποχής το ανέτρεψαν. Λίγο πριν η Αγγελοπούλου είχε πει μια καλή κουβέντα για τον Τσίπρα και αυτό έκανε πολλούς έξαλλους. Αλλά στη συνέχεια η απρέπεια του Νίκου Κοτζιά, ως υπουργού Εξωτερικών απέναντί της, την ανάγκασε να καταθέσει τον τίτλο της πρέσβειρας επί τιμή. Ο Τσίπρας το φύλαγε στον υπουργό του…
Η Γιάννα αποσύρθηκε από το δημόσιο χώρο, συνέχισε τη προσφορά της σε τομείς που είχε ήδη επιλέξει -όπως είναι οι 
υποτροφίες σε φοιτητές -και σιωπά. Ειδικά μετά την μελέτη του ΙΟΒΕ που απέδειξε ότι οι Αγώνες ήταν θετικοί για την ελληνική οικονομία.
Εν τω μεταξύ είχε γνωρίζει και ένα άλλο δείγμα απρέπειας. Διέσωσε μια καθημαγμένη εφημερίδα έτοιμη για κλείσιμο και για τρία χρόνια την χρυσοπλήρωνε, αλλά όταν δεν πήγε καλά, όχι εξ αιτίας της, και αποσύρθηκε, χωρίς να αφήσει απλήρωτο κανένα, την έβριζαν. Κανείς δεν σκέφθηκε ότι χάθηκε η ευκαιρία να υπάρξει μια πραγματικά ανεξάρτητη εφημερίδα καθώς οι Αγγελόπουλοι δεν έκαναν δουλειές με το κράτος.
Οι φημολογίες για το δήμο Αθηναίων ανάβουν ξανά μια συζήτηση -που είχε γίνει και παλαιότερα. Είναι πιθανό να έχει επιλέξει ο Πρωθυπουργός την έμπρακτη αποκατάσταση της σχέσης του με τη οικογένεια Αγγελοπούλου παροτρύνοντας τη Γιάννα να αναλάβει την ανόρθωση της Αθήνας; Για την ακρίβεια τη σωτηρία της από τους καιροσκοπισμούς των… σωτήρων που προσπαθούν να κάνουν καριέρα στην πλάτη των Αθηναίων.
Θα δεχόταν η ίδια μια τέτοια παρακίνηση; Κάποιοι κάνουν το σταυρό τους: μακάρι, ποιος δεν θα ήθελε τη Γιάννα δήμαρχο στην ελληνική πρωτεύουσα- την οποία ανέδειξε με τους Αγώνες; Κάποιοι άλλοι τρέμουν και μόνο που το ακούν- οι Αγγελόπουλοι πάντα άλλαζαν τα στάνταρτ και τους ξεπερνούσαν. Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει. Και οι πέτρες ξέρουν όμως ότι η Γιάννα έχει έφεση στα στοιχήματα με τον ψηλό πήχη…
