Του Γ.Τεκίδη
Για την αποφυγή οιασδήποτε παρεξήγησης να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι ο υποφαινόμενος δεν γράφει παρασυρόμενος από την εγχώρια εντεταλμένη κατοχική δημοσιογραφία, την ασχολούμενη ανελλιπώς με το τι είπε, πως το είπε και ποιούς… έθιξε με την συμπεριφορά του.
Ξεκάθαρα, λοιπόν, και ρητά ο Π. Πολάκης στέλεχος του Σύριζα, πρώην αναπληρωτής υπουργός υγείας στην πρώτη για τον τόπο κυβέρνηση της Αριστεράς , και νυν βουλευτής, δούλευε και δουλεύει για την υλοποίηση του πολιτικού σχεδίου του Σύριζα-ΠΣ. Και μάλιστα με την ανάλογη μαχητικότητα, το σθένος και την επιμονή που απαιτούν οι σημερνές πολιτικές συνθήκες. Για την πολιτική του πληρότητα, το ακέραιο του χαρακτήρα του, την επιστημονική επάρκεια, το ήθος και την ανεπιτήδευτη αλληλεγγύη προς το πάσχοντα συνάνθρωπο, κανένας, μα κανένας, δεν μπορεί να του προσάψει κάτι. Δικαιωμένος έστω και με την παρέλευση μεγάλων χρονικών διαστημάτων, για μια σειρά παρεμβάσεις και καταγγελίες του – καταγγελίες βάσιμες και στοιχειοθετημένες – στο χώρο της υγείας κυρίως, μια και είναι και η αρμοδιότητα του.
Χθες μόλις για την δράση των τρωκτικών της ακροδεξιάς στο αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ, εδέησε επιτέλους η δικαιοσύνη υπό το βάρος και ατράνταχτων στοιχείων, να παραπέμψει στο ακροατήριο τους…φερέλπιδες που το διοικούσαν τα δοξασμένα χρόνια της αιμοραγούσης κοινωνικά και οικονομικά πατρίδας. Στις καταγγελίες- και όχι μόνο γι αυτό το θέμα – τότε του Π.Πολάκη -, τι δεν του συρε η Γκεμπελική δημοσιογραφική στρατιά του κατά συρροή ξέγνοιαστου πρωθυπουργού, του μονίμως διαβιούντος σε μια εικονική πραγματικότητα. Αλλά και οι παρεμβάσεις και προτάσεις του στο μέγα ζήτημα της δημόσιας υγείας, της πανδημία ς και του ΕΣΥ, είτε πρόκειται για τα μονοκλωνικά φάρμακα, είτε για τις ΜΕΘ και το υγειονομικό προσωπικό, αποδεικνύονται σωστές και μέρα τη μέρα δικαιώνονται.
Είναι αυτή η μαχητικότητα, τα ακλόνητα ως επί το πλείστον επιχειρήματα, η αποφασιστικότητα του στην υπεράσπιση της αλήθειας και του δικαίου, που δεν του συγχωρεί το Μητσοτακικό καθεστώς. Το καθεστώς και τα στελέχη του εν είδη συμμορίας κυβερνητικού συνονθυλεύματος, τα οποία έχουν διαζευχθεί δια παντός από κάθε έννοια σοβαρότητας, αυτοσυγκράτησης, μετριοπάθειας και παράθεσης πολιτικών επιχειρημάτων , προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους Πολάκηδες, ανεξαρτήτων πολιτικού χρώματος.
Έλα όμως που υπάρχει ένα αγκάθι, ένα ΄΄αλλά ΄΄, στη περίπτωση του ανωτέρω. Ένα ΄΄αλλά ΄΄ που αρκετές φορές ακυρώνει, θολώνει μέρος η και όλη την παρέμβαση του. Κι αυτό έχει να κάνει με το ταπεραμέντο, τον χαρακτήρα και την φόρτιση πολιτική και συναισθηματική του. Στοιχεία που τον οδηγούν σε ακραίες, αμφιλεγόμενες, αιχμηρές διατυπώσεις και εκφράσεις, με αποτέλεσμα να αδικεί και ο ίδιος την δουλειά του, τον αγώνα του, την αλήθεια. Φράσεις και λέξεις που αναφανδόν παρακολουθεί με μοναδική σχολαστικότητα η καθεστωτική δημοσιογραφική αλητεία, προκειμένου να ξεστρατίσει την κοινή γνώμη από την σοβαρότητα αυτών που περιλαμβάνουν τα λεγόμενα του και να τον παρουσιάσει σκέτα ως υβριστή που βάναυσα προσβάλλει δήθεν τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Υπάρχει εν προκειμένω εδώ θέμα; Σίγουρα υπάρχει. Υπάρχει όχι για να αναθεματίσουμε τον συγκεκριμένο, ούτε να απαιτήσουμε την εξαφάνιση του από το πολιτικό προσκήνιο. Απλά η έκκληση της ανώνυμης κομματικής βάσης, ενός μεγάλου κομματιού του κόσμου της Αριστεράς, των δημοκρατών και προοδευτικών πολιτών, που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στον Σύριζα-ΠΣ, είναι να προσέξει ο Π. Πολάκης, να διορθώσει αυτό που πικραίνει, στενοχωρεί και βγάζει μερικές φορές έξω από τα ρούχα του όλο αυτό τον κόσμο. Κι αυτό γιατί βλέπει να ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια του και να χάνεται το δίκιο και η αξία των όσων αγωνίζεται να υλοποιήσει στο πλαίσιο του πολιτικού του χώρου, μόνο και μόνο για κάποιες παρεξηγήσιμες, αιχμηρές και αχρείαστες εκφράσεις.
Αρκετοί στο χώρο της Αριστεράς, ίσως και ευρύτερα να επικροτούν την συγκεκριμένη εκφραστική συμπεριφορά και να την συγκαταλέγουν στην ωμή αλήθεια που διατυπώνεται δημόσια, απέναντι στην φαύλη, αδίστακτη, ξετσίπωτη , ακροδεξιά κυβέρνηση. Παράλληλα όμως και ένα ευρύτερο ακροατήριο που δεν διαφωνεί επί της ουσίας με τον πολιτικό δυναμισμό, τις αλήθειες και τις χρήσιμες προτάσεις του Π. Πολάκη, να μένει μετέωρο και προβληματισμένο, βοηθούντος και του παρακρατικού δημοσιογραφικού εσμού, που τον περιγράφει ως μέγα… υβριστή.
Η έκκληση και προσδοκία όλων αυτών που συμπάσχουν πολιτικά και από το ίδιο μετερίζι δίνουν με μοναδική ανιδιοτέλεια τον αγώνα για την προκοπή του τόπου και την δικαίωση των λαϊκών πόθων, ας εισακουστεί και γίνει κατανοητή πρώτα από τον ίδιο. Ας γίνει το παράδειγμα κυρίως στους νέους που συμπαρατάσσονται στον αγώνα για την Ελλάδα της ελπίδας.