Για ό,τι μπορεί να διασωθεί την ύστατη στιγμή

Του Τάκη Ψαρίδη

Δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο για την αριστερά το πόσο διάσημοι και αναγνωρίσιμοι είναι οι υποψήφιοι βουλευτές της, όσο και αν, ομολογουμένως, η αναγνωρισιμότητα συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους.

Αν ήταν αυτό το κριτήριο τότε η καλύτερη πηγή υποψηφίων θα ήταν το σορβάιβορ και τα παντός είδους ριάλιτι.  Και ακόμα περισσότερο οι νικητές τους, Τσάκας και Ντάνος.

Αλλά ας σοβαρευτούμε. Αρκετά το θέαμα ηγεμονεύει τον βίο μας. Ο υποψήφιος της αριστεράς, πέραν του εγνωσμένου ήθους, της προσήλωσης σε αξίες και οράματα, αν όχι της αριστεράς αλλά οπωσδήποτε της δημοκρατίας και της προόδου και πέραν της κοινωνικής προσφοράς, πρέπει να διαθέτει και ένα στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο.

Και για να είμαστε ειλικρινείς, η δημοσίευση του πρωτοσέλιδου του «Μακελειού», εκτός των άλλων, αποκαλύπτει και την ανυπαρξία στοιχειώδους πολιτικού κριτηρίου. Πολιτικός χωρίς πολιτικό κριτήριο δεν υπάρχει, όσες συγνώμες και αν ζητήσει.

Επίσης, η χυδαιότητα των οπαδών και των τρολς, όποιες κομματικές περγαμηνές και αν διαθέτουν, δεν έχουν καμία σχέση με το ήθος και τις αξίες της αριστεράς.

Ούτε και είναι προοδευτικός αυτός που έχει δίλημμα αν θα πάει με την ΝΔ ή τον Σύριζα, έστω και αν καταλήγει στον δεύτερο. Και όλα αυτά χωρίς ναι μεν αλλά και αστερίσκους. -(Τελεία και παύλα).