Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Χάρη στην τόλμη της Ελένης Χρονοπούλου να προσφύγει στις βελγικές αρχές, η Δικαιοσύνη θα βρει την αλήθεια. Και ο πρώτος που πρέπει να περιφρουρήσει αυτήν τη διαδικασία είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δεν προσφέρονται όλα για ψηφοθηρία.
Το πρωί της 18ης Απριλίου έφερε στο κέντρο της επικαιρότητας το «σκάνδαλο Γεωργούλη» – περί αυτού πρόκειται. Αλλά μέσα σε θολούρα, την οποία καταρχάς καλλιέργησε ο ίδιος, ως «ανήξερος».
Με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή της Αριστεράς, έκανε μια δήλωση αποπροσανατολισμού -μιλώντας για «συκοφαντική καταγγελία» και «περιστατικό που δήθεν συνέβη πριν τρία χρόνια»- και για το οποίο μόλις είχε λάβει γνώση.
Δεν έλεγε αλήθεια, όταν μιλούσε για «μεγάλη έκπληξη», επικαλούμενος «ζούμε σε δύσκολες και επικίνδυνες εποχές». Οι συνήγοροί του ανέφεραν ότι «ενημερώθηκε την Μεγάλη Παρασκευή 14 Απριλίου».
Προσπαθώντας να πολιτικοποιήσει την υπόθεση -αναφέρθηκε σε «ψευδή και προσβλητική επίθεση, που πραγματοποιείται -μάλλον όχι τυχαία- λίγες ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές». Λέγοντας υπαινικτικά ότι πρόκειται για «καθαρά προσωπικό ζήτημα», απέκρυψε την αποπομπή του από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εμφανίσθηκε μάλιστα «αιτούμενος ο ίδιος την άρση της ευρωβουλευτική μου ασυλία», από τη μια θέτοντας «τον εαυτό μου στη διάθεση των οργάνων του κόμματος» και από την άλλη δηλώνοντας παραιτηθείς από το κόμμα και την Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Τις πρώτες ώρες υπήρξαν αφελείς που επηρεάσθηκαν, λαμβάνοντας υπόψη τους κώδικες αξίων του κόμματος που τον φιλοξένησε στο ψηφοδέλτιό του. Αλλά ως το μεσημέρι αποδείχθηκε ότι προσπαθούσε να διαφύγει από την ευθύνη για την οποία θα λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη.
Από εδώ και πέρα μιλούν οι δικαστές – με το τεκμήριο αθωότητας να συνοδεύει τον καταγγελθέντα.
Μιλούν όμως και οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ για τους λόγους του ο καθένας. Το ΠΑΣΟΚ για να αποκομίσει πολιτικό όφελος «που δεν αποκόμισε με τις υποκλοπές» – όπως ανέφερε ιδιαιτέρως φιλικός του αρθρογράφος. Η ΝΔ για να συμψηφίσει τις αμαρτίες της.
Η «γραμμή» στα ΜΜΕ που την υποστηρίζουν είναι να κρατήσουν το θέμα «ψηλά» όσο περισσότερο γίνεται. Η πιο φιλο-κυβερνητική εφημερίδα το προβάλει διαρκώς ως πρώτο θέμα της.
Ο Αλέξης Τσίπρας αντέδρασε αστραπιαία όταν έγινε γνωστή η καταγγελία. Αλλά αυτό δεν απαλλάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άλλο επίπεδο: την ευκολία με την οποία έχρισε πολιτικό έναν ηθοποιό του συρμού, χωρίς προγενέστερη πολιτική δράση, που έγινε ευρύτερα γνωστός κυρίως από τη σειρά «Εραστής δυτικών προαστίων».
Στην κάλπη 162.974 πολίτες τον έστειλαν στο Ευρωκοινοβούλιο. Κανείς δεν ωφελήθηκε, εκτός από τον ίδιο.
Με οδυνηρό τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ τον ξεφορτώθηκε. Όπως έκανε νωρίτερα το ΠΑΣΟΚ με την Εύας Καϊλή και η ΝΔ, ηπιότερα, με τη Μαρία Σπυράκη. Όπως είχε ήδη κάνει με τον Ζαγοράκη ο Μητσοτάκης, για να τον πάρει πίσω – παίζοντας παιχνίδια με έναν μιντιάρχη.
Η γενναία παρέμβαση της καταγγέλλουσας Ελένης Χρονοπούλου, διευκρίνισε κάποιες πλευρές της υπόθεσης. Αλλά παραμένουν ακόμη ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις.
Αν ο Γεωργούλης αιφνιδιάστηκε από την καταγγελία σε βάρος του, γιατί δεν ζήτησε τη συγκεκριμένη ημερομηνία του περιστατικού, ώστε να υπερασπιστεί τον εαυτό του με συγκεκριμένο τρόπο; Το θύμα τοποθετεί την εγκληματική πράξη που καταγγέλλει «στις αρχές του 2020» και την αναφορά στο πρόσωπό του τον Μάιο του ιδίου έτους.
Ο Γεωργούλης, ακόμη και αν ως τώρα δεν είχε ιδέα γιατί δεν ζητάει «ημέρα και ώρα» – αναζητώντας άλλοθι;
Γιατί ως πολιτικό πρόσωπο δεν έθεσε θέμα στη βελγική Δικαιοσύνη, αν πράγματι καθυστέρησε την αποστολή αιτήματος για την ασυλία του στο Ευρωκοινοβούλιο -για ένα περιστατικό που δεν είχε δυσκολία περιγραφής;
Γιατί δεν εξήγησε αν κατά την έρευνα τον κάλεσαν -προανακριτικά- για εξηγήσεις; Αν δεν κλήθηκε δεν έπρεπε να διαμαρτυρηθεί; Αν κλήθηκε, γιατί δεν ενημέρωσε το κόμμα του, ούτε όταν ρωτήθηκε-όπως λένε οι αρμόδιοι;
Οι ημερομηνίες έχουν ιδιαίτερη αξία και γι’ αυτούς. Πότε έφτασαν σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ οι «φήμες» που προκάλεσαν την παρέμβαση του επικεφαλής της ευρωομάδας; Γιατί δεν ενημέρωσαν την ηγεσία του κόμματος, όσοι έγιναν κοινωνοί της φημολογίας – και το προβάλουν σήμερα με… έμφαση;
Το θύμα αποδεικνύεται πρόσωπο με παρρησία – και κανείς δεν δικαιούται να της ζητήσει δημοσίως ημερομηνίες. Προφανώς αναφέρονται στην έγκλησή της. Ηδη είναι οδυνηρό ότι μίλησε δημοσίως – αναφερόμενη και στη δημοσιοποίηση του ονόματός της.
Αλλά γιατί το κόμμα της έσπευσε να κατευθύνει την καταγγελία για την αποκάλυψη της ταυτότητάς της στον… ΣΥΡΙΖΑ – όταν έγινε από φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που στηρίζουν και το ΠΑΣΟΚ;
Γιατί κομματικοί παράγοντες -άνδρες και γυναίκες- πέραν του επισήμου πορτ παρόλ, για τους οποίους δεν προκύπτει ότι έχουν ιδιαίτερη γνώση των πραγμάτων -ανακυκλώνουν- προς… υπεράσπιση της- αυτό που την κατακρεούργησε ως γυναίκα και ως άνθρωπο;
Πώς νομιμοποιείται η προφανής πρόθεση αντιδικίας τους με ένα άλλο κόμμα και πόσο έντιμο πολιτικά και ηθικά απέναντι στο θύμα, είναι να κάνουν προεκλογική καμπάνια με το αβάσταχτο πρόβλημά του;
Αν πράγματι ισχύει ότι ο σημερινός επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και τότε απλός ευρωβουλευτής δεν είχε ιδέα -το έμαθε «τώρα από δημοσιογράφους», λέει- δεν είναι περίεργο ότι δεν τον εμπιστεύθηκε το θύμα; Ούτε καν αργότερα, όταν μερίμνησε για την κομματική προώθησή της και είχε πρόθεση να την τοποθετήσει το ψηφοδέλτιο Επικρατείας;
Δεν άκουσε ο Νίκος Ανδρουλάκης καν τις «φήμες» που ωστόσο έφτασαν στα αυτιά των Συριζαίων; Όπως δεν είχε ακούσει ούτε για την Εύα Καϊλή, τίποτε από όσα οδήγησαν στη σύλληψή της;
Ποια «ευαισθησία» και «προστασία» επικαλείται όταν οπλίζει τον δημόσιο λόγο του με υπαινιγμούς κατά των πολιτικών αντίπαλων του; Ποιοι είναι οι «κάποιοι» που αναφέρει ότι έδωσαν το όνομα της συνεργάτιδάς του στη δημοσιότητα, και ποιοι κάνουν «προσπάθεια ανθρωποφαγίας», όπως λέει;
Τι είναι αυτό που τον κάνει να στραφεί εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ με τον αβάσιμο -αν όχι ανήθικο- ισχυρισμό ότι «Και ο Αλέξης Γεωργούλης και ο Αλέξης Τσίπρας δείχνουν άσχημη νοοτροπία». Αν συνδέει τον Τσίπρα με τον Γεωργούλη, γιατί να μην συνδέσουν και από τον ΣΥΡΙΖΑ τον ίδιο με την Καϊλή;
Πώς εμπλέκει με τόση ευκολία τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση της υπόθεσης, όταν ξέρει καλά ότι και πριν της αρχαιρεσίες του ΠΑΣΟΚ, υπήρξαν στο παρασκήνιο προσπάθειες για να διασπαρούν φήμες με αντίστοιχο περιεχόμενο;
Πού τον είδε τον «ακραίο οπορτουνισμό» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη βελγική Δικαιοσύνη;
Γιατί μίλησε μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν έκανε ούτε νύξη για τη σπέκουλα της ΝΔ που προσπαθεί να «ξεπλύνει» τις ευθύνες στη διαχείριση του σκανδάλου Λιγνάδη και άλλες υποθέσεις, όπως η καταδίκη του Νίκου Γεωργιάδη, τον οποίο υπερασπίσθηκε ευρωβουλευτίνα της;
«Ίσως τώρα κάποιοι συνειδητοποιούν πόσο βαθύς και σκοτεινός ήταν ο λάκκος τον οποίο έσκαβαν για άλλους» είπε ο Μητσοτάκης, αντιμετωπίζοντας ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την κυβέρνηση και το κόμμα του, την καταγγελία κατά Γεωργούλη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε με τον Γεωργούλη – και τα υπόλοιπα θα τα διαλευκάνουν τα δικαστήρια στο Βέλγιο. Χάρη στην τόλμη της Ελένης Χρονοπούλου να προσφύγει στις βελγικές αρχές, η Δικαιοσύνη θα βρει την αλήθεια. Και ο πρώτος που πρέπει να περιφρουρήσει αυτή τη διαδικασία είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δεν προσφέρονται όλα για ψηφοθηρία.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
