Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της χώρας συνασπίσθηκαν για να σπιλώσουν -και πρακτικά να αποδυναμώσουν- ένα καλλιτεχνικό γεγονός: Τη συναυλία σημαντικών καλλιτεχνών κατά του πόλεμου στην Ουκρανία.
Αυτές τις μέρες χτύπησαν πάλι οι καμπάνες μιας Ελλάδας που δεν θα θέλαμε να ξαναδούμε.
Οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της χώρας συνασπίσθηκαν για να σπιλώσουν -και πρακτικά να αποδυναμώσουν- ένα καλλιτεχνικό γεγονός:
Τη συναυλία σημαντικών καλλιτεχνών κατά του πόλεμου στην Ουκρανία.
Είναι μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης με όνομα και ταυτότητα:
«Όταν κερδίζει ο πόλεμος, χάνει η ζωή. Να σταματήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Να σιγήσουν τα όπλα. Τραγουδάμε όλοι μαζί για την ειρήνη». Πιο καθαρό δεν γίνεται.
Μια συναυλία είναι πρωτίστως πολιτιστικό γεγονός. Σε όποιον δεν αρέσει απλώς δεν συμμετέχει. Αν οι τραγουδιστές και η μουσική δεν είναι του γούστου του, ακούει άλλους.
Η πολιτική εμπάθεια των επικριτών της εν απευθύνεται σε κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας.
Εν προκειμένω, το ρεσιτάλ ευτέλειας που ξεκίνησε για το ίδιο θέμα απέναντι στη Νατάσα Μποφίλιου, αναβαθμίζεται… προς τα κάτω.
Ο ιστορικός Στάθης Καλύβας, γνωστός και μη εξαιρετέος, επιχειρεί αναίσχυντα να υποβάλει την ιδέα ότι οι καλλιτέχνες θα ανέβουν τη σκηνή υπέρ του Πούτιν.
Στα ξεκούδουνα ο υιός του πρωθυπουργικού ζεύγους, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κάνει ντεμπούτο στην πολιτική σκηνή με μια ανάρτηση που απευθύνεται στη χειρότερη Ελλάδα.
Όταν σπιλώνονται όσοι εκδηλώνουν την αντίθεσή τους στον πόλεμο, ανοίγει η πόρτα του φρενοκομείου για να περάσει η κοινωνία.
Ωστόσο, υπάρχουν πάντα αυτοί που σπεύδουν να τη κλείσουν.
Η καλύτερη Ελλάδα αντέδρασε με την απάντηση που έδωσε εκ μέρους της ο Γιώργος Νταλάρας.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που οι ίδιοι κύκλοι τον πυροβολούν πισώπλατα γιατί συμβάλει στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας απέναντι τη βία του πολέμου.
– «Είμαι με τους άμαχους. Με τους ανθρώπους που αφανίζονται που βλέπουν να καταστρέφονται οι πόλεις τους. Με τα παιδιά που θάβονται κάτω από τα ερείπια. Με τις στρατιές προσφύγων που φεύγουν κυνηγημένοι από τον τόπο τους. Είμαι με τα θύματα του πολέμου και δεν θα συμμετέχω σε κανένα πολιτικό παιχνίδι».
Η ανάρτηση πιάνει από το πέτο όσους επιχειρούν να διαστρέψουν το μήνυμα της συναυλίας και τους υποχρεώνει να δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
Αυτοί πρέπει να εξηγήσουν με ποιον είναι, όχι όσοι ενώνουν τις φωνές τους για την ειρήνη.
Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας καλλιτέχνης, εδώ μια μισό αιώνα. Όχι μόνο γιατί είναι ταλαντούχος τραγουδιστής και μουσικός.
Ίσως περισσότερο γιατί το διαρκές καλλιτεχνικό του ιμπέριουμ, έχει στον πυρήνα του το ήθος, την τόλμη, το αγωνιστικό φρόνημα, τον ουμανισμό και την πολιτική κατάρτιση του του πολίτη Νταλάρα.
Η προοδευτική αντίληψη του και ο συγκροτημένος λόγος του για όσα συμβαίνουν γύρω μας, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της καλλιτεχνικής του υπόστασης.
Αυτό τον καθιστά υποδειγματικό δημόσιο πρόσωπο.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
