Του Τάκη Ψαρίδη
Βρήκαν και πάλι την ευκαιρία οι γνωστές «αναλύσεις» να αποδώσουν την στυγερή γυναικοκτονία στα «άγρια ένστικτα» της δήθεν «κακής και εγωιστικής ανθρώπινης φύσης» μας.
Δεν υπάρχει πιο μαύρη και αντιδραστική αντίληψη από αυτήν που φτάνει ακόμα και να δικαιολογεί την κοινωνική ανισότητα πως δήθεν είναι στη φύση του ανθρώπου. (το έχει πει και ο «φιλελεύθερος» κος Μητσοτάκης αυτό).
Η ανθρώπινη φύση δεν είναι ούτε εγγενώς κακή (Χόμπς) ούτε εγγενώς καλή (Ρουσσώ), αλλά είναι εξόχως κοινωνική. Δεν «είναι» σταθερή και αμετάβλητη αλλά υπόκειται και αυτή σε ένα διαρκές κοινωνικό «γίγνεσθαι» γιαυτό και δεν υπάρχει κάτι το εγγενώς «παρά φύσιν» ή «κατά φύσιν», όπως το εννοούν διάφορες αντιδραστικές θρησκευτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις.
Τραγικό παράδειγμα η στυγερή γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά για την οποία δεν ευθύνεται ή «κακή» ανθρώπινη φύση του πιλότου, αλλά ο κοινωνικός του εαυτός. Έχουμε να κάνουμε με μια καθαρή και παθολογική περίπτωση ιδιοκτησιακής αντίληψης ανθρώπου από άνθρωπο. Ο πιλότος έβλεπε την σύζυγο και μητέρα του παιδιού του ως ένα αντικείμενο της ιδιοκτησίας του που προτιμά να το σκοτώσει παρά να το χάσει και να μην του ανήκει.
Προφανώς η ιδιοκτησία του άλλου δεν είναι ούτε έρωτας ούτε αγάπη. Είναι αφόρητη σκλαβιά και αρρώστια και αυτό δεν είναι κάτι το εγγενώς «φυσικό», αλλά κάτι το εξόχως κοινωνικό.
Δυστυχώς όμως το τεράστιο ζήτημα είναι ότι αυτή η ιδιοκτησιακή αντίληψη είναι συνήθης στην κοινωνία μας, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, έστω και αν δεν φαίνεται διά «γυμνού οφθαλμού».
Είναι μια συνήθης κοινωνική σχέση της διπλανής μας πόρτας που, όχι μόνο μπορεί να φτάσει ακόμα και σε ακραίες και παθολογικές καταστάσεις, όπως στις συχνές γυναικοκτονίες, αλλά και αποκαλύπτει τον δείκτη «προοδευτικότητας» του καθενός μας χωριστά, κάθε φύλου, είτε είμαστε «δεξιοί», είτε «κεντρώοι», είτε «αριστεροί».-