Του Αποστόλη Λουλουδάκη
Η κολακεία καταστρέφει καλά θεμελιωμένες πολιτείες και σπίτια.
Δεν θέλουμε τις λέξεις που γοητεύουν την ακοή, αλλά εκείνες που σπρώχνουν σε τίμια έργα.
– Ευριπίδης
Στον 20ο αιώνα η γενετική έκανε τεράστια άλματα, στον αιώνα που βρισκόμαστε οι νέες τεχνολογίες η επιστημονική πρόοδος θα δώσουν μεγάλη ώθηση σε κλάδους όπως η βιοτεχνολογία, η βιοχημεία, η νανοτεχνολογία, η ρομποτική κτλ. Η αλληλεπίδραση των θετικών επιστημών με τις θεωρητικές και κοινωνικές επιστήμες θα εξελίσσεται με μεγάλες ταχύτητες και με σαφή την αδυναμία των κοινωνικών επιστημών να παρακολουθήσουν τις ταχύτητες της τεχνολογίας.
Η αποκωδικοποίηση του γενετικού κώδικα, της κληρονομικοτητας δεν αφορά μόνο την συμπεριφορά των φυτών και των ζώων αλλά και των κοινωνιών.
Κάθε μεγάλη κρίση στην ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπου άφηνε το αποτύπωμα της στην οικονομία, στον πολιτισμό, στα γράμματα, στις επιστήμες, στην τέχνη, στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων.
Το φαινόμενο του καθηγητή Διαμαντόπουλου να παρέμβει «απρόσκλητος» ή σε διατεταγμένη υπηρεσία (καμία σημασία δεν έχει) και να προβεί σε μια επικίνδυνη χειρουργική πλαστική επέμβαση στο πρόσωπο του Έλληνα Πρωθυπουργού αποκρυπτογραφεί το κληρονομικό DNA του χρεοκοπημένου Ελληνικού αστισμού, τον πανικό και τα αδιέξοδα της παρασιτικής ολιγαρχίας όχι για την επιδημία του κορονοϊού αλλά για την επόμενη μέρα που θα δοκιμαστεί σκληρά η Ελληνική κοινωνία.
Ο καθηγητής δεν ήταν ο κλασικός κόλακας που επιζητεί προσωπικό όφελος από το αείμνηστο ιπποτικό χειροφίλημα στην Βασιλομήτωρ Φρειδερίκη που έχει γράψει ιστορία, αλλά ο εκφραστής της αγωνιώδους προσπάθειας των κυττάρων της περιοχής της κοινωνικής σηψαιμίας να αναπαραχθούν στον κοινωνικό ιστό. Η πνευματική ανεπάρκεια, η ημιμάθεια, η αφερεγγυότητα των δημοσιογράφων που έχουν αναλάβει την κυβερνητική προπαγάνδα έπρεπε να ενισχυθεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα και τι πιο αποτελεσματικό από την επιστράτευση της μεταφυσικής φαντασίας ενός μεταμελημένου καθηγητή που ανέβηκε στο όρος που προσγειώνονται οι εξωγήινοι και του παρέδωσαν το μυστικό του τετραγωνισμού του κύκλου με διαβήτη και χάρακα.
Η επιδημία βρίσκεται σε εξέλιξη, η οικονομική κρίση έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της σε όλο τον κόσμο, το τοπίο μεταβάλλεται, οι σχεδιασμοί αναπροσαρμόζονται ανάλογα, στις χώρες που έχουν το προνόμιο να διαθέτουν αυτόνομα εργαλεία και στρατηγική.
Τέτοιας μορφής βοήθεια αναζητούν οι αδύναμες ηγεσίες που ζουν στην ανασφάλεια, στην ομηρία των ιδεοληψιών που καταρρέουν, που έχουν χάσει την επαφή με τον πραγματικό κόσμο.
Κύριε καθηγητά, όλοι θα κριθούμε όταν τελειώσει αυτή η τραγωδία που κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πότε και πώς, αλλά η ιστορία μας διδάσκει ότι η γνώμη της μάζας που βρίσκεται σε κατάσταση πανικού και προσπαθούν να χειραγωγήσουν τα συστήματα του παρασιτικού αστισμού δεν είναι το ζητούμενο.
Και αυτή η γνώμη τελικά δεν στέρησε την δόξα από τον Θεμιστοκλή, τον στρατηγό της νίκης στην Σαλαμίνα που εξόρισαν οι δημαγωγοί, ούτε του εξόριστου θανόντος στο Παρίσι Ε. Βενιζέλου που μετά από δεκαετίες γέμισαν με αγάλματα και πλατείες την Ελλάδα οι οχτροί του.
Υπάρχει δρόμος πολύς μπροστά μας και αυτό που έχει αξία αυτή την στιγμή είναι η σιωπή, η επιβίωση του λαού, ο σεβασμός στους ανθρώπους που ένιωσαν για πρώτη φορά να έρχονται τόσο κοντά σε επαφή με τον θάνατο, η συμπαράσταση σε αυτούς που εξουθενώνονται σωματικά και ψυχικά που δίνουν σκληρή μάχη για να σώσουν ζωές.
Είχα ένα καθηγητή που μας δίδασκε στο Πανεπιστήμιο ” Όταν δεν ξέρεις να κάνεις κάτι τότε το διδάσκεις και όταν δεν ξέρεις να κάνεις και αυτό τότε γίνεσαι σύμβουλος”.
Το θεώρησα τότε πολύ ακραίο αλλά είναι πολλές οι φορές που θυμάμαι τον μακαρίτη τον καθηγητή.