Διπλή ασυδοσία: Ο Γεωργιάδης κόβει και ο Πολάκης ράβει. Ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας γιατί τους παρακολουθούν να ευτελίζουν τον δημόσιο λόγο;

Του Γ. Λακόπουλου

Σε έναν από τους δημόσιους παροξυσμούς του -που πληθύνονται εσχάτως παρά την ευπρέπεια που επιβάλλει το αξίωμά του-  ο Άδωνις Γεωργιάδης  παρομοίωσε τον Παύλο Πολάκη και τον Δημ. Τζανακόπουλο με τον τραμπούκο αστέρα του εγχωρίου νεοναζισμού Κασιδιάρη.

Όποιος σέβεται τον εαυτό του και ακούει κάποιον να του λέει τέτοια πράγματα, το πρώτο που σκέφτεται είναι να τον σπάσει στο ξύλο.

Ο Τζανακόπουλος απαξίωσε να του απαντήσει- τι να του πει; Αλλά ο Πολάκης απασφάλισε πάλι και τον χαρακτήρισε μεταξύ άλλων «ορφανό του Παττακού», «υποτακτικό του Φρουζή»,, “σκουπίδι της ανθρώπινης ιστορίας».

Εν βρασμώ ψυχής θα σκεφθεί κάποιος. Μπορεί. Αλλά έτσι ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στην παγίδα της εξομοίωσης. Ή αλλιώς: συνέχισε να αποτελεί συμπληρωματικό μέγεθος του Γεωργιάδη- παρά το κόστος που είχε ήδη αυτό για το κόμμα του.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για πολιτικό της Αριστεράς, όταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμβάλλει στο να γίνει ζούγκλα η πολιτική ζωή. Ό,τι ακριβώς επιδιώκει η δεξιά πτέρυγα της ΝΔ. Υπάρχουν πιο ευπρεπείς και πιο αποτελεσματικοί τρόποι να ισοπεδώσει τον Άδωνι.

Αυτός που χάνει το δίκιο του

Ο Πολάκης και ο Γεωργιάδης τροφοδοτούν εκατέρωθεν την ευτέλεια του δημοσίου λόγου, αλλά ασφαλώς δεν είναι ίδιοι.

Ο βουλευτής από τα Χανιά  μπορεί να έχει επιδείξει ως τώρα μέτριες πολιτικές ικανότητες, αλλά είναι ντόμπρος και παρορμητικός  άνθρωπος,  μετείχε στους αγώνες της γενιάς του και είναι έντιμος- δεν τον ψάχνει κανένας εισαγγελέας για μίζες επί υπουργίας του.

Ωστόσο δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει ως εκπρόσωπος κόμματος. Συχνά εμφανίζεται ως ανάγωγος, αθυρόστομος και ισοπεδωτικός. Δεν μπορείς να  λες τους δημοσιογράφους «βαποράκια» γενικά. Πρέπει να κατονομάσεις ποιος είναι βαποράκι και πώς τεκμαίρεται. Δεν μπορείς να λες τον Στουρνάρα «ρε αρχιτραπεζίτη» και να μιλάς στον Μητσοτάκη και τους πολιτικούς αντίπαλους σου με λιμανίσια γλώσσα. Δεν μπορείς να λες υπαινικτικά σε οποιονδήποτε “Πάρε 3”.

 Επί της ουσίας μπορείς να τους πεις ό,τι θέλεις- και βεβαίως κάποιος πρέπει να τους τα λέει. Αλλά όχι έτσι. Όσα δίκια να έχει σε κάποιες υποθέσεις, δεν μπορεί να χρησιμοποιεί αυτό το λεξιλόγιο, ιδίως όταν ήταν υπουργός. 

Υπάρχει ένας κώδικας στο δημόσιο βίο τον οποίο πρωτίστως η Αριστερά πρέπει να τιμάει. Αυτό δεν μειώνει την αγωνιστικότητα κανενός. Αντίθετα όποιος τον παραβιάζει είναι κουτορνίθι και ρίχνει νερό στο μύλο των άλλων.

Για τον Πολάκη τα παθήματα δεν του έγιναν μαθήματα. Συνεχίζει- ίσως κολακευόμενος από την παρότρυνση «πέστα, Παύλο» από ορισμένους κουφιοκέφαλους του χώρου. 

Και αυτός που δεν το είχε ποτέ

Από την άλλη ο Γεωργιάδης είναι ο Γεωργιάδης. Μόνο σε έναν κόμμα σαν τη σημερινή ΝΔ θα μπορούσε να είναι υπουργός όσο τον ψάχνει η Εισαγγελία Διαφθοράς για χρηματισμό. Και να  διώχνει από το κόμμα τους όσους υπενθυμίζουν το αυτονόητο, όπως η  Κατερίνα Παπακώστα και ο Βαγγέλης Αντώναρος.

 Ικανότατος επαγγελματίας της πολιτικής, υπερκινητικός, αδίστακτος λαοπλάνος, με μεγάλες φιλοδοξίες πουλάει με την ίδια ευκολία προϊόντα τρίτης διαλογής προϊόντα σε περιθωριακά κανάλια και λαϊκισμό στη Βουλή, ή στο σημερινό κόμμα του.

 Τον εκπαίδευσε την πολιτική ο  καρατερίστας του ακραίου χώρου Γιώργος Καρατζαφέρης,  και τον ανέδειξαν ο Σαμαράς και ο Μητσοτάκης , ως όργανο για την άσκηση του χειρότερου είδους πολιτικής- και δεν τους διέψευσε.

Ο Άδωνις είναι παράδειγμα πολιτικού που μπορεί να κάνει τα πάντα και το αντίθετό τους. Να στιγματίζει τους Εβραίους και μετά να πέφτει στα πόδια τους. Να γελοιοποιεί τον Κυριάκο και μετά να τον λιβανίζει ως  αντιπρόεδρός του.

Να δείχνει με το δάκτυλο το Σαμαρά και μετά να γίνεται υποτακτικός του. Να βρίζει τον Καραμανλή και μετά να  πέφτει στα πόδια του. Να πουλάει θαυματουργά νανογιλέκα και μετά θησαυρούς αρχαίου ελληνικού πνεύματος -με έκπτωση «αν τηλεφωνήσετε τώρα». 

Ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι ότι έχει δημιουργήσει σχολή στη ΝΔ: τα «αδωνίδια» -κατά τον Μιχ. Τσιντσίνη- Μπογδάνο, Κυρανάκη, Ράπτη και ένα σωρό άλλους στις κομματικές οργανώσεις.

Η δεύτερη επιτυχία του είναι ότι ως ευφυέστατος βρήκε το κουμπί του Πολάκη και κάνει στη δουλειά του στο ακροατήριο του.

 Ποιοι ευθύνονται

Σε κάθε περίπτωση και οι δυο  άνδρες προσφέρουν κακές υπηρεσίες στην πολιτική ζωή της χώρας. Αλλά δεν ζυγίζουμε ποιος ευθύνεται περισσότερο- γιατί αυτοί που ευθύνονται είναι άλλοι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός και ο Αλέξης Τσίπρας ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν τους μαζεύουν.

Αν για τον Μητσοτάκη είναι δύσκολο να τα βάλει με τον Άδωνι -έτσι όπως τον εξέθρεψε- για τον Τσίπρα είναι πανεύκολο: ένα τηλεφώνημα.

Δεν υπάρχει λόγος να μην το κάνει: ο Πολάκης βλάπτει σοβαρά την ανάκαμψη του στην κοινωνία.