Του Λευτέρη Κουσούλη
tovima.gr, 07/02/16
Όποιος στρέφεται κυριαρχικά εναντίον των άλλων, στρέφεται εναντίον του εαυτού του. Η άρνηση συνειδητοποίησης αυτής της πραγματικότητας και ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται τροφοδοτεί την κρατική εξουσία και την εγγενή αυθαιρεσία της.Το τρακτέρ είναι ένα μέσο ισχύος. Δύναμης και επιβολής. Παρασκευή πρωί στον αέρα, αγέρωχος και εν αυταπάτη νεαρός αγρότης διακήρυσσε με αυθάδεια την ισχύ του: «Θα κλείσουμε τους δρόμους. Πήρανε απόφαση τα μπλόκα». Απειλεί με κυκλοφοριακό μπλακ-άουτ. Είναι φανερό ότι ο νεαρός αγρότης, διαπαιδαγωγημένος μέσα στη φιλοσοφία του δουλοκτητικού κράτους, της επιβολής και της κυριαρχικότητας, είναι γνήσιο τέκνο του. Την κυριαρχία γνωρίζει, την κυριαρχία επιβάλλει.
Η αλυσίδα της δουλικής συνείδησης γίνεται πολύ βαριά όταν κανείς δεν έχει αυθεντική δύναμη να την αποτινάξει.
Στη χώρα της κοινωνικής και πολιτικής καθυστέρησης, ο κύκλος της πολιτικής κυριαρχίας, από τους διακόπτες της ΔΕΗ ως τα μπλόκα στους δρόμους, συνεχίζεται. Χθες εργαζόμενοι της ΔΕΗ και άλλοι κρατούσαν, με σκοπό την ικανοποίηση υλικών κατά κύριο λόγο αιτημάτων, σε απειλή μικρής ομηρείας την κοινωνία της σχετικής ευμάρειας. Και οι κυβερνήσεις που αγάπησαν πολύ την ασφάλειά τους και αρνήθηκαν κάθε προσπάθεια προς μια κατεύθυνση ισότητας υποχωρούσαν πάντα στον μικρό ή μεγάλο «εκβιασμό».
Οι μέθοδοι διεκδίκησης αιτημάτων κατέληξαν να αποτελούν τη μόνη παιδαγωγική λειτουργία ως προς το νόημα και τον χαρακτήρα της πολιτικής σύγκρουσης. Ολα ήταν υπόθεση ισχύος και επιβολής. Η «προσωρινή» κυριαρχία των ολίγων ήταν αυτή που κατά περίπτωση όριζε τα πράγματα.
Σήμερα το παρελθόν επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Και οι αγρότες, γέννημα αυτού του παρελθόντος, το μόνο που γνωρίζουν και το μόνο που δυστυχώς μπορούν να κάνουν είναι η αναπαραγωγή του.
Η κυριαρχία του ενός πάνω στον άλλον, φίλοι και συνάδελφοι αγρότες, είναι βίαιη πράξη κυριαρχίας και ως τέτοια κατατάσσεται στα ήθη δούλων. Ελευθερώστε τους δρόμους.
ΥΓ.: Εχω γεννηθεί σε πολύ φτωχή αγροτική οικογένεια και γνωρίζω όσο κανείς τι σημαίνει η δουλειά στο χωράφι. Κατανοώ την ανάγκη και την υποχρέωση υπεράσπισης των δικαιωμάτων από όλους ή από μια κοινωνική ομάδα. Κάθε τέτοια μάχη έχει υποχρέωση να κινείται στο πλαίσιο της μη κατάργησης των δικαιωμάτων του άλλου. Μόνο τότε είναι πράξη αυτοπροσδιορισμού και ελευθερίας.