Επικεφαλής στο Κινάλ: Γιατί όχι ο Καστανίδης;

Του Γ. Λακόπουλου

Η χαρτογράφηση του Κινάλ στο δρόμο προς τις εσωκομματικές αρχαιρεσίες του είναι εύκολη υπόθεση.  

Ένα κόμμα που βαδίζει προς τη λήξη του – και πρώτοι το ξέρουν όσοι από τους βουλευτές του  έχουν ήδη “κλείσει” με τον Μητσοτάκη, ή τον Τσίπρα- δεν μπορεί να περιμένει και πολλά στο μέλλον. 

Ουσιαστικά δεν έχει μέλλον. Και αν βρίσκεται στη Βουλή σήμερα το οφείλει στην εξάντληση των ψηφοθηρικών αποθεμάτων, κατά περιφέρεια, από τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Και τον πατριωτισμό κάποιων παλιών ψηφοφόρων του Ανδρέα Παπανδρέου που νόμιζαν ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ.

Παρόλα αυτά τέσσερα πρόσωπα ερίζουν για την ηγεσία του -για διαφορετικούς  λόγους- και με διαφορετικούς στόχους- ο καθένας και άλλοι τόσοι το είχαν σκεφθεί και απλώς δεν τους βγήκε. 

Από τους οκτώ στοιχεία επάρκειας στην σύγχρονη πολιτική σκηνή είχε μόνο ο Παύλος Γερουλάνος. Αλλά δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει την ηγεσία. Πρώτο γιατί δεν προέρχεται από το  ΠΑΣΟΚ  και δεύτερο γιατί συχνά χάνει την ισορροπία ανάμεσα στην πολιτική και το επιχειρηματικό μάνατζμεντ.  Το βιογραφικό του πάντως απέχει παρασάγγες από  τα λοιπά στελέχη αυτού του χώρου. 

Από εκεί και πέρα η χειρότερη ιδέα είναι να περιέλθει αυτό το κόμμα στον   αριβισμό του Λοβέρδου.  Όχι μόνο γιατί συνιστά προσβολή και μόνο η υποψηφιότητα κάποιου που δεν ήταν ποτέ ΠΑΣΟΚ, και τελεί υπό ποινική δίωξη για δωροδοκία. 

Κυρίως γιατί, αν κέρδιζε, θα πρόσφερε το κόμμα στον Μητσοτάκη και σε έναν συγκεκριμένο μιντιάρχη.  Αυτοί άλλωστε  στηρίζουν την υποψηφιότητα του, σε βαθμό που θεριεύουν οι φήμες ότι  θα στείλουν την κάλπη συντεταγμένες ομάδες για να τον στηρίξουν.

Η πιο συμπαθής υποψηφιότητα είναι του Νίκου Ανδρουλάκη. Δεν έχει σπουδαίο βιογραφικό και υστερεί σε δημόσια παρουσία, αλλά είναι νέος και ευπρεπής πολιτικός, με ευρωπαϊκή γνώση πλέον. Δύσκολα όμως μπορεί  να πείσει ότι θα πετύχει ως αρχηγός κόμματος που απέτυχε ως… αξιωματική αντιπολίτευση. 

Παρά την καλή επίδοσή του στις προηγούμενες αρχαιρεσίες, δεν στάθηκε με επάρκεια στο ρόλο του “άλλου πόλου “αυτά τα χρόνια. Υποτάχθηκε στις επιλογές της Γεννηματά που του υπαγόρευε ακόμη και τις επιλογές  που μπορούσε να κάνει ή… απαγόρευε η ίδια.

 Η ίδια η Γεννηματά είναι έτσι και αλλιώς ό,τι χειρότερο υπήρξε στην ηγεσία πρώτα του ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία του ΙΧ κόμματος που δημιούργησε. 

Έχοντας κάνει μετά το 2000 το όνομά της επάγγελμα- αφού άλλωστε  άλλος  επάγγελμα δεν άσκησε ποτέ- με πολύ κακό βιογραφικό, προβληματική δημόσια παρουσία και έλλειψη όχι μόνο ηγετικών προσόντων, αλλά προσωπικής συγκρότησης υπάρχει ως “μπροστινή” της  περιβόητης  “Ομάδας Γεννηματά”,- της πιο οργανωμένης και φιλόδοξης φράξιας στο ΠΑΣΟΚ.

Παρόλα αυτά η Γεννηματά έχει τις περισσότερες πιθανότητες να παραμείνει στη θέση της. Διαθέτει μηχανισμό -ό,τι απέμεινε από το κουφάρι του παλαιού  ΠΑΣΟΚ-  διασυνδέσεις με τη διαπλοκή και ελέγχει τους πόρους.  

Άλλωστε το Κινάλ, δομήθηκε στα μέτρα της, κατ’ εικόνα και ομοίωσή της και δύσκολα μπορεί το αποσπάσει κανείς. Αλλιώς θα της το είχε υφαρπάξει η οικογένεια Παπανδρέου.

 Σ’ αυτή την απαξιωμένη εικόνα της διαμάχης για ένα αδειανό πουκάμισο,  η υποψηφιότητα του Χάρη Καστανίδη απέκτησε νόημα και περιεχόμενο χάρη σε μια ιδέα που πλασάρει -τυχοδιωκτικά και χωρίς να έχει σχέση με την ουσία της- ο… Λοβέρδος: την επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ. 

Μιλάει μόνο για το όνομα και τον ήλιο – για καπηλεία απλώς, αλλά μπορεί  να το προεκτείνει κανείς ως την αναμόρφωση του Κινάλ με όλα τα σύμβολα, την ιδεολογία και τις πολιτικές  επιλογές του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. 

Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ καταλύτης στο δημόσιο βίο, αλλά θα έχει ενδιαφέρον η παρουσία του στην επόμενη Βουλή, ειδικά αν αναδειχθεί πρώτος ο Τσίπρας.

Κανείς από τους άλλους τρεις δεν μπορεί να υπηρετήσει αυτή την προοπτική με εντιμότητα και συνέπεια όσο ο Καστανίδης. Για συγκεκριμένους λόγους. 

Είναι “πραγματικό ΠΑΣΟΚ” και υπήρξε  βουλευτής του από το 1985- ενώ έχει  πυκνή εσωκομματική δράση με τους “Λοχαγούς”.  Είναι καλός κοινοβουλευτικός με πραγματικό έρεισμα στην εκλογική του περιφέρεια -όπου έτρεψε σε φυγή τον Βαγγέλη Βενιζέλο.  Είναι ιδιότροπος και φλύαρος, αλλά καλός ρήτορας, ξέρει ελληνικά και έχει προσωπική συγκρότηση, ως δημόσιο πρόσωπο.  

Πρωτίστως είναι ακέραιος, όπως τουλάχιστον δείχνει η άρνηση του να δεχθεί τις υποδείξεις Σημίτη ως υπουργός του, επιλέγοντας την αξιοπρεπή παραίτηση, αντί να γίνει Μαντέλης, όπως έγινε ο… Μαντέλης που τον διαδέχθηκε.

Κοντολογίς, αν πρόκειται να κλείσει η περίοδος μικρομεγαλισμού, οικογενειοκρατίας,  εκφυλισμού,  αφασίας και έλλειψης πολιτικού και ιδεολογικο΄ύ προσανατολισμού που σηματοδότησε το Κινάλ και να ανασυνταχθεί ο χώρος  με πολιτικό φορέα το ΠΑΣΟΚ, περισσότερες εγγυήσεις  από τον Καστανίδη δεν έχει κανένας άλλος.

Μετά την ανατίναξη του Κινήματος από τις ηγεσίες του περιπλανήθηκε στο χώρο, αλλά δεν πέρασε ποτέ τη διαχωριστική γραμμή, φλερτάροντας με τη Δεξιά ή το Μητσοτακέικο. Όπως έκανε και κάνει τυχοδιωκτικά κόσμος και ντουνιάς από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ.

Έμεινε στη Δημοκρατική Παράταξη και ως προς αυτό μπορούν να τον εμπιστευτούν όσοι έχουν απομείνει με την εικόνα του ιδρυτικού  ΠΑΣΟΚ στο μυαλό τους.  

Αν μη τι άλλο, δεν θα τους πουλήσει στο παζάρι, ανάλογα με τις υποδείξεις κάποιου ισχυρού του χρήματος και των ΜΜΕ, ούτε θα εναγκαλίζεται τον Άδωνι. Μήπως κι αναπαυθεί και η ψυχή του Ανδρέα Παπανδρέου….