Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Τσακαλώτος– το πιο καταρτισμένο στέλεχος, με τη μεγαλύτερη άνεση διεθνούς κυκλοφορίας, μετά τον πρώην Πρωθυπουργό – είναι ισχυρό asset στο κόμμα του – όχι στη φράξιά του.
Κάθε κυβέρνηση κρίνεται με τον κανόνα παραλαβής και παράδοσης. Πώς ήταν τα πράγματα όταν ανέλαβε από την προηγουμένη – πώς τα παρέδωσε στην επόμενη.
Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν βρήκε κανέναν να της παραδώσει. Και ως ηττημένος ο Σαμαράς – της «ανδρικής σχολής» – εξευτέλισε το πρωθυπουργικό αξίωμα, όταν δεν περίμενε τον διάδοχό του στο μέγαρο Μαξίμου.
Εξηγήσιμο: Δεν υπήρχε τίποτε να του παραδώσει. Τα ταμεία ήταν άδεια και κουμάντο στη χώρα έκανε τη Τρόικα, που εδραίωσαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά.
Όταν μπήκε στο μέγαρο Μαξίμου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Τσίπρας ήταν εκεί. Τον ενημέρωσε και μαζί με τα κλειδιά της χώρας του έδωσε και τα κλειδιά του κρατικού θησαυροφυλακίου, με 37 δισ. ευρώ μέσα.
Το αποτέλεσμα ήταν για Γκίνες. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα νέα κυβέρνηση, όχι μόνο δεν διανοήθηκε να ισχυριστεί ότι «παρέλαβε καμένη γη», αλλά για έξι μήνες κυβερνούσε με τον προϋπολογισμό της προηγουμένης.
Ήταν έργο του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Από τη στιγμή που ο Τσίπρας έβαλε τέλος στο αλαλούμ Βαρουφάκη και την ιδεοληψία Λαφαζάνη, δίνοντας το τιμόνι της οικονομίας στον Ευκλείδη, τα πράγματα αλλάξαν δραστικά.
Ένας από τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τις δυνάμεις του στην ήττα του 2019, ήταν η οικονομική πολιτική Τσακαλώτου.
Όχι το αντίθετο, όπως διατυμπάνιζε η ενδοκομματική αφροσύνη. Άσχετοι και θεοπάλαβοι, τον εγκαλούσαν γιατί δεν σκόρπισε προεκλογικά τα 37 δισ.
Η διεστραμμένη ρητορική Μητσοτάκη του καταλόγισε ότι «φορολόγησε τη μεσαία τάξη».
Μόνο που η «φορολογία Τσακαλώτου» ήταν ανειλημμένη υποχρέωση – δημοσιονομικής προσαρμογής- και την είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Για ανεξήγητους λόγους, ο απόφοιτος του Ήττον και της Οξφόρδης, μετεκλογικά επένδυσε σε λάθος άλογα την επιτυχία του.
Εδραίωσε το ρόλο του ως επικεφαλής της εσωκομματικής φράξιας «53+» – που ενισχύθηκε με παλιά υλικά και έγινε «Ομπρέλα»- και έκανε ψυχολογικές αναλύσεις στο προφίλ του Τσίπρα.
Κάποιοι τον ήθελαν σε ρόλο «Σημίτη της Αριστεράς» και έδειχνε να του αρέσει…
Στο συνέδριο έχασε την ευκαιρία να καθιερωθεί ως καταξιωμένος Νο2 δίπλα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ασπάσθηκε το δόγμα των φανατικών: «να τα πάρει όλα για να τα χάσει όλα».
Ο Τσίπρας τα πήρε όλα, δεν σκοπεύει να χάσει τίποτε, και πάει για περισσότερα.
Το τελευταίο διάστημα ρυμουλκεί -με την εμπιστοσύνη του- προς το μέρος του, τον παλιό υπουργό Οικονομικών του.
Η θερμή παρουσία του στο βιβλίο του βάζει στον ΣΥΡΙΖΑ ψηλά τον πήχη της συμμετοχής στην επικείμενη προοδευτική κυβέρνηση.
Ο Τσακαλώτος- το πιο καταρτισμένο στέλεχος, με τη μεγαλύτερη άνεση διεθνούς κυκλοφορίας, μετά τον πρώην Πρωθυπουργό- είναι ισχυρό asset στο κόμμα του – όχι στη φράξιά του.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
