Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Διεκδικώντας – με καθυστέρηση και ενδοφραξιακές απώλειες – την ηγεσία, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν έχει πολιτικό σχέδιο και αγορεύει για ένα κόμμα-όμιλο συζητήσεων και σεμιναρίων για την Αριστερά.
Δεν είπαμε να το κάνει σαν τον Βενιζέλο το 2007: Δεν πρόλαβε να ηττηθεί ο Παπανδρέου και έσπευσε στο Ζάππειο να αυτοανακηρυχθεί διάδοχός του.
Αλλά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος καθυστερώντας να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του – «το σκεφτόταν» – έμοιαζε με πρωταθλητή που ξεχνιέται στον βατήρα.
Πρώτος έπρεπε να δηλώσει παρών στην κούρσα, σαν έτοιμος από καιρό και σαν γενναίος.
Προς τι τραβούσε το χαλί του Τσίπρα με τη φράξιά του ακι έβαλε το λιθαράκι του στην καταστροφή – αυτοπροσώπως;
Καθυστερώντας, έδειξε περιορισμένα αντανακλαστικά. Καθόλου καλό για πολιτικό.
Αλλά εδώ είναι το ζουμί: Είναι πολιτικός ο Τσακαλώτος;
Χλωμό. Το πρώτο που όφειλε, αφού μπήκε στην πολιτική, ήταν να αποκτήσει ευφράδεια στα Ελληνικά.
Αλλιώς θα είχε γίνει αρχηγός κόμματος ο Γκμοχ.
Παρ’ όλα αυτά, ήταν ό,τι αξιόπιστο είχε στα χέρια του ο Τσίπρας το καλοκαίρι του 2015. Όταν ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης και η Ζωή τον έριξαν στα βράχια.
Ήταν πραγματικό asset, στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – μαζί με τον Κοτζιά, τον οποίο ο Τσίπρας θυσίασε για τον Καμμένο – αλλά κράτησε τουλάχιστον τις Πρέσπες.
Έκτοτε, μόνο οι καθηγητές Ηλιόπουλος και ο Γεροτζιάφας, που είχαν ειδικό βάρος – ο Μόσιαλος χάθηκε νωρίς – αλλά στην πράξη ακυρώθηκαν από τους Συριζαίους.
Τον έναν τον φίμωσαν και τον άλλον τον θυσίασαν για τη Θρακιά και τη Νοτοπούλου.
Χωρίς την ευχέρεια του Τσακαλώτου να κινείται στο μήκος κύματος των συνομιλητών της χώρας στο τρίτο Μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα άφηνε διαχειρίσιμη οικονομία, γεμάτα ταμεία και ρυθμισμένο χρέος.
Ήταν η παρακαταθήκη του Τσίπρα, μαζί με την αξιοπρέπεια ότι ένας πρωθυπουργός διαπραγματεύεται, δεν συνυπογράφει.
Ωστόσο, ο Τσακαλώτος υπέκυψε στον Τσακαλώτο: Από εσωκομματικός πόλος εξελίχθηκε σε αρχηγό φράξιας.
Ίσως επειδή είναι 14 χρόνια μεγαλύτερος από τον Τσίπρα, δεν πίστευε ότι θα έρχονταν η ώρα της διαδοχής σε χρόνο που θα μπορούσε να τη διεκδικήσει.
Αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στις ορέξεις των μετρίων, ο πρώην πρωθυπουργός εκδικήθηκε τον καλύτερο υπουργό του, που δεν κατάλαβε ότι ο ρόλος του ήταν να αναδειχθεί σε Νο2 του και όχι σε ιντριγκαδόρο εναντίον του.
Ο Τσακαλώτος δεν κατάλαβε ότι, πέφτοντας ο Τσίπρας, θα πέσει και ο ίδιος.
Διεκδικώντας – με καθυστέρηση και ενδοφραξιακές απώλειες – την ηγεσία, δεν έχει πολιτικό σχέδιο και αγορεύει για ένα κόμμα-όμιλο συζητήσεων και σεμιναρίων για την Αριστερά.
Αν ελπίζει σε κάτι, είναι να αντιληφθούν οι Συριζαίοι που θα πάνε στην κάλπη ότι παραμένει καλύτερος από έναν γραφειοκράτη που ξεπλένει τις επιβαρύνσεις του, και μια εκπαιδευόμενη πολιτικό που πάει να δαγκώσει περισσότερο απ’ όσο μπορεί να μασήσει.
Έστω και αν ο ίδιος βλέπει την πολιτική σαν χόμπι – και την ασκεί με οξφορδιανές χαριτωμενιές…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
