Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Σε έναν, κατά κράτος απαίδευτο λαό, η χρήση πολύπλοκου και επιτηδευμένου λόγου με περιττές βαρύγδουπες κενού περιεχομένου λέξεις, εντυπωσιάζουν. Η “τέχνη” του να μιλά ο πολιτευτής, χωρίς να εννοεί το παραμικρό, αποφεύγοντας να απαντά σε άμεσες και συγκεκριμένες απαντήσεις, με την βοήθεια του … δημοσιογράφου, αποτελεί πλέον ενδημική νόσο!
Από την μια ο “ξύλινος” λόγος της ευπρέπειας τάχα, της μη έκθεσης σε πιθανό κίνδυνο παραδοχής αλήθειας του ομιλούντος και από την άλλη ο λαϊκίστικος ακόμα πιο εύκολος λόγος της ύβρεως ως διαφυγή, έχουν επιφέρει την ήττα του απλού λόγου. Η καταλυτική διαστρέβλωση των νοημάτων, από τους δυο αυτούς τρόπους δημόσιας επικοινωνίας, έχει εξοστρακίσει την απλότητα και κατανόηση του απλού λόγου σε απαίδευτους, εντέχνως.
Ο εντυπωσιασμός και η εμπορική εκμετάλλευση της επανάληψής του, ως επιτυχημένη συνταγή από τα ΜΜΕ, πείθουν και επιβάλουν την πλύση εγκεφάλου, παρασύροντας την “κοινή” γνώμη κατά το δοκούν. Ελλείψει απλού λόγου, επικρατούν αγοραίες εκφράσεις λαϊκισμού, με απόλυτες κραυγές υστερίας από την μια και από την άλλη η επίπλαστη “ευγένεια” της ανοχής του σοβαροφανούς ψεύδους διανθισμένου με “επιστημονικές” δήθεν τεκμηριώσεις, καθηγητή συνήθως.
Παραγωγική παραπλάνηση ατέρμονων διαξιφισμών της τηλεοπτικής φλυαρίας του τίποτα, διακοπτόμενη για διαφημίσεις. Εθισμένο το κοινό, παρακολουθεί χωρίς την ανάγκη εξαγωγής συμπερασμάτων, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα reality, απλώς για να περνά η ώρα επιφέροντας νύστα, με την τηλεοπτική συσκευή ανοικτή, λόγο ανάγκης … ενημέρωσης.
Η επιρροή αυτών των λόγων είναι τόσο έντονη στο κοινό, που χρησιμοποιείται πανομοιότυπα σε τηλεφωνικές παρεμβάσεις σε ραδιοσταθμούς, παπαγαλίζοντας με λάθη συντακτικού, μιμούμενοι ό, τι άκουσαν, με βαθμό δυσκολίας εκφοράς “άγνωστων” λέξεων γι’ αυτούς, προκαλώντας … πικρό χαμόγελο συμπόνοιας στους ακροατές. Αρνούμενοι τον απλό και οικείο λόγο, ενοικιάζοντας μη κατέχοντας το αντίτιμο, τους άλλους, τους “εμπορικούς” τους επίκαιρους. Αγνοώντας οι άμοιροι, πως ο απλός λόγος παράγει τα νοήματα. Η ήττα του, τα διαστρεβλώνει. Η σπουδαία τέχνη της απλότητας!