Μια επιστολή του Λ. Κουσούλη
Αγαπητέ Γιώργο,
Διάβασα, πριν λίγο, το ‘έσχατο “κείμενό σου στο Α.Π. Καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου. Σε όλα τα ζητήματα που αναπτύσσεις έχεις δίκιο. Έτσι είναι.
Η απογοήτευσή σου και η απόφασή σου για “τελεία και παύλα” είναι αποτέλεσμα μιας αθεμελίωτης ελπίδας. Η αθεμελίωτη ελπίδα υπονομεύει γι΄αυτό τον εαυτό της ως προσδοκία.
Τα πρόσωπα που επικαλείσαι, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αλέξης Τσίπρας, έχουν εξαντληθεί. Είναι σα να περιμένεις να βγάλει νερό μια αποξηραμένη πηγή. Παράλληλα έχει εξαντληθεί και η εποχή. Μαζί της -πέρα από τα πρόσωπα- έχουν εξαντληθεί ιδέες, αντιλήψεις, μέθοδοι.
Η πορεία ήταν πορεία στην έρημο. Αυτή είναι η δραματική θέση μας. Θα πορευτούμε μόνοι. Η ατομική μας συνείδηση είναι η εναπομείνασα πηγή. Γι΄αυτό πρέπει να δίνουμε τη μάχη που αρχικά φαίνεται χαμένη, ώστε να μείνουμε δυνατοί και πνευματικά αυτάρκεις.
Αυτάρκης ο καθένας, όπως η σημαία στην κορυφή του βουνού, απέναντι στη θύελλα. Συνομιλώντας με τον έναν, έστω που θα ήθελε να ακούσει και να μπει στο διάλογο.
Γι΄αυτό εκφράζω την διαφωνία μου, αγαπητέ Γιώργο, με την απόφασή σου.
Με εκτίμηση και φιλία
Λευτέρης Κουσούλης
