Του Ιωάννη Δαμίγου
Η τρομοκρατία μέσω της εικόνας γνωστή, όπως και η τρομολαγνεία. Οι εικόνες των πυρκαγιών, έχουν εκπαιδεύσει το κοινό των τηλεθεατών σε παρακολούθηση θεάματος, ατελείωτες ώρες, με διακοπή για διαφημίσεις και “ειδήσεις” του ιδίου θέματος και των ιδίων πλάνων σε επανάληψη.
Το υπάκουο και ευκολόπιστο αυτό κοινό, δέχεται άκριτα το κλείσιμο των εθνικών οδών (!) για την προστασία του δήθεν, ενώ τον αποκλείει για πολλές ώρες, χωρίς την ανάλογη προειδοποίηση, αβοήθητο και χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον, ποντάροντας πάντα και κερδίζοντας, στην αδιαμαρτύρητη υπομονή και υπέρμετρη ανοχή του.
Όμως το πιο σπουδαίο επίτευγμα των καθοδηγητών, είναι η πυρκαγιά στην γλώσσα και η παράδοσή της στις φλόγες, με πρωτεργάτες απαίδευτους και δυστυχώς νέους δημοσιογράφους. Η δημόσια σκοπούμενη κακοποίηση της γλώσσας, θα τολμούσα να ισχυριστώ, πως είναι ίδιων καταστροφικών αποτελεσμάτων πυρπόλησης της “συνεννόησης”, με αυτών των πυρκαγιών.
Όταν δεν μπορείς να εκφραστείς σωστά, αλίμονο, δεν μπορείς και να συνεννοηθείς. Και τότε είσαι κυριολεκτικά έρμαιο των “καιρικών” φαινομένων και των ακραίων “κλιματικών” διαταραχών, καύσης της σκέψης.
Το να ακούς και να βλέπεις ταλαιπωρημένα νέα παιδιά να προσποιούνται ρόλους ανάγκης για μεροκάματο, να τρέχουν για “σωθούν” από τις αχόρταγες τεράστιες φλόγες, αποζητώντας την “μητρική” στοργή της συντονίστριας από το στούντιο:
“Να προσέχετε, φύγετε από εκεί γρήγορα”, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στο λάγνο κοινό, αισθάνεσαι πυρόπληκτος από απόσταση.
Δεκτό, θα σημειώσετε από ιδιωτικά κανάλια, που συμπεριφέρονται με αυτήν την νοοτροπία του λαϊκισμού, κυνηγώντας τα νούμερα τηλεθέασης, που εκφράζονται σε χρήματα από διαφημίσεις.Το να ακούς όμως τις παρακάτω ατυχείς αλλά επαναλαμβανόμενες εκφράσεις, αγράμματων συνεργατών, από αριστερό σταθμό, δεν αποτελεί πρόκληση, μα κατάντημα. “Το ιπτάμενο ελικόπτερο” (!), “Οι φλόγες φτάνουν μέχρι τον ουρανό”!, (ίσως σαν την αγάπη μικρού παιδιού), “Οι φλόγες καίνε ένα δέντρο”! {του δάσους που έχει λαμπαδιάσει) και άλλα τραγικά γλωσσικά εγκλήματα.
Το πιο καλό όμως και ταυτόχρονα το πιο ντροπιαστικό, ήταν αυτό που ξεστόμισε καλεσμένος στο τηλέφωνο με κάποια δημόσια λειτουργία, που δεν συγκράτησα από το σοκ της παρακάτω έκφρασης, που την μοιράζομαι μαζί σας: “Τα αεροπλάνα θα … τράκερναν μεταξύ τους”!!! Η ίδια συμβουλή δόθηκε και από τον αριστερό σταθμό: ¨Να προσέχεις”. Μα δεν προσέχουν!
Ζήσαμε και θα ζήσουμε σπουδαίες στιγμές εμπρησμού της ελληνικής γλώσσας. Κάποιες όμως με έκαψαν ολοσχερώς …