Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Ναι, από τα λάθη μαθαίνεις αλίμονο και διορθώνεις ή αποφεύγεις τα ίδια αλλά και τα νέα. Δυστυχώς, τα λάθη σαν σκορπισμένα παντού, πάνω κάτω. εμπρός πίσω, δεξιά και αριστερά, στα χείλη, στο βλέμμα, στην σκέψη, ακόμα και στον εαυτό σου, προκαλούν. Αντίθετα, η αλήθεια θεωρείται προστατευόμενο “επικίνδυνο” είδος που τείνει προς εξαφάνιση. Η διαχείρισή της δύσκολη, καθώς χαρακτηρίζεται ως ατίθαση, ατημέλητη, ωμή και προσβλητική, έτοιμη να εκθέσει και να εκτεθεί.
Το λάθος όταν μένει ατιμώρητο, χωρίς να καταβάλει τίμημα μοιάζει και συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί. Αρέσκεται στην επανάληψη και συνηθίζεται ως ευκολόχρηστο και βολικό μέσο πρόσκαιρης διαφυγής δυσάρεστης κατάστασης. Αποθρασύνεται δε όταν δεν αναφέρεται και δεν προσδιορίζεται, καθιστώντας τον χρήστη μοιραία αναξιόπιστο. Όσο παραπέμπεται στις καλένδες, τόσο θεριεύει και απομακρύνει την πειθώ, που από μόνη της χωρίς αλήθεια, υπολείπεται δυνατότητας εφαρμογής.
Και ο ρήτωρ πλατειάζει, επαναλαμβανόμενος και δικαιολογείται από ανάγκες και πρέποντα, επακόλουθα άσκησης ανωτέρας βίας και καταστάσεων. Ενίοτε δε, χρησιμοποιεί εκφράσεις άμβλυνσης όπως παραλείψεις, απλές παραλείψεις. που σαν απλές δεν χρήζουν ορισμού και ειδικής αναφοράς.Εάν δε, καταθέσουμε και μια συγγνώμη, που συνοδεύεται και από μια απροσδιόριστη ανάληψη ευθύνης, το κέντρο βάρους των κινήσεων και ειλημμένων αποφάσεων μεταφέρεται στις πλάτες των απογοητευμένων μα υπερήφανων βαστάζων.
Η διαχείριση τόσο της νίκης, όσο και της ήττας, αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολη. Όπως στην περίοδο της διακυβέρνησης, έτσι και στην αντίστοιχη της αντιπολίτευσης, τα ανομολόγητα λάθη θα κρίνονταν άμεσα και αυστηρά, γιατί οι προσδοκίες απαιτούσαν το άλλο, το διαφορετικό. Το υπάρχον καθεστώς αποτελεί ρουτίνα ετών και δοκιμασμένη, χωρίς απαιτήσεις. Τουλάχιστον συμβαδίζει με το Ευρωπαϊκό ρεύμα. Τελευταία είδηση, η Κομισιόν λέει τέλος στα έκτακτα μέτρα για την ενεργειακή χρήση.
Απορρίπτοντας το ανόητο στην πολιτική, η αυτή διαχείριση ίσως αποδειχθεί σκοπούμενη, πιθανολογώ. Άλλως ….