Toυ Νίκου Λακόπουλου
Η Νέα Δημοκρατία έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει με ένα ποσοστό κοντά στο 40% και αυτοδυναμία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει πράγματι να θριαμβολογεί που βγήκε …δεύτερος, αλλά με ένα ποσοστό πάνω από κάθε προσδοκία μετά την ήττα με 24% των ευρωεκλογών. Και το Κινάλ φαίνεται ευχαριστημένο που ….έχασε ο Τσίπρας, όπως είπε καθαρά ο γραμματέας του. Πώς γίνεται να είναι ευχαριστημένοι όλοι;
Η μεγάλη είδηση είναι βέβαια -αν επαληθευθεί από τα τελικά αποτελέσματα- πως η Χρυσή Αυγή μένει εκτός Βουλής -παρότι ένα άλλο ακροδεξιό κόμμα μπαίνει στη Βουλή μαζί με το κόμμα – έκπληξη του Γιάνη Βαρουφάκη. Κάπου πιο πέρα -μετά την εξαΰλωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του Ποταμιού -που έγινε βάρκα μεταφοράς ψήφων και βουλευτών στη Νέα Δημοκρατία- η Λαϊκή Ενότητα εξαφανίστηκε και η Ένωση Κέντρων αποχαιρετά την Βουλή.
Ποιος κέρδισε τελικά τις εκλογές; H συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ήλθε, αλλά τα ποσοστά του αθροιζόμενα με αυτά του κόμματος Βαρουφάκη είναι αυτά που πήρε το 2015 -παρότι εφάρμοσε ένα μνημόνιο. Aν δεν υπήρχε η κομματική αλαζονεία που εμφανίστηκε και πάλι στα τηλεπαράθυρα από εκπροσώπους του κόμματος το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα θάχε καλύτερη τύχη, πράγμα που δικαιώνει όσους πίστευαν ότι η μάχη θα μπορούσε και να κερδηθεί αν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τόσα λάθη.
Προφανώς η είδηση είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε πως υπάρχει εκεί έξω ένας ολόκληρος λαός που δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να αποχτήσει καθοδηγητές, δεν ψήφισε καν γιατί πίστευε ότι θα σκίσει τα μνημόνια. Δεν τον απασχολεί αν το κόμμα είναι αριστερό ή σοσιαλδημοκρατικό και δεν θέλει καν να βλέπει ορισμένα πρόσωπα που βιάστηκαν να πανηγυρίσουν για την νίκη κι ανέλαβαν να εξηγήσουν τα αίτια της ήττας- χωρίς να περιλαμβάνουν σ΄αυτά και τον εαυτό τους.
“Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν 4,5 χρόνια από ένα κόμμα διαμαρτυρίας του 4% ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες, στη πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου. Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι το 2015 λάβαμε ένα δάνειο από τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της πατρίδας μας, που μας έδωσαν το 35% και μας έφεραν στη κυβέρνηση, με εντολή να σταματήσουμε τη καταστροφική πορεία της λιτότητας και των μνημονίων.
Πιστεύω αξιοποιήσαμε αυτό το δάνειο, και παρά τα όποια λάθη και τις παραλείψεις πετύχαμε τον βασικό μας στόχο να βγάλουμε τη χώρα από την επιτροπεία. Ωστόσο οφείλω να παραδεχτώ ότι απασχολημένοι ολοκληρωτικά στο μεγάλο και δύσκολο αυτό στόχο, απορροφημένοι εξολοκλήρου στα κυβερνητικά μας καθήκοντα και στις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε, δε μπορέσαμε ταυτόχρονα να αλλάξουμε και να μεγαλώσουμε το κόμμα μας”.
Αυτή η δήλωση έχει μια καθαρή και σαφή συνέχεια: “Αυτή τη φορά όμως δεν είναι δάνειο, αλλά εντολή μετασχηματισμού μας με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων σε μια μεγάλη παράταξη σε ένα σύγχρονο και μαζικό αριστερό, προοδευτικό κίνημα με βαθιές ρίζες και ισχυρούς δεσμούς στον εργαζόμενο λαό και τη κοινωνία”.
Το κίνημα αυτό δεν έχει καμιά σχέση με νέο ΠΑΣΟΚ ή αν το κόμμα γίνει σοσιαλδημοκρατικό, όπως ανησυχεί το Κινάλ -που έχει και το κοπυράιτ μαζί με την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου -επίσημα με συμβολαιογράφο και γονική παροχή. Ο Αλέξης Τσίπρας σε άλλο χρόνο έχει εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Ανδρέα Παπανδρέου, που πήρε ένα κόμμα μικρό και ριζοσπαστικό και τώρα μας διαβεβαιώνει πως “θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία να μετασχηματιστούν σε μια μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη, με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου”.
