Του Γ. Λακόπουλου
Φάρσα ή όχι η Ιστορία επαναλαμβάνεται και η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθεί την πορεία της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου: θα πέσει.
Δεν θα τη “ρίξει” κάποια εσωκομματική συσπείρωση. Απλώς θα πέσει μόνη της κάτω από το βάρος των αδιεξόδων της. Η εσωκομματική αποδιάρθρωση θα είναι απλώς το φόντο την πτώση της. Ακριβώς σαν τον έτερο κληρονόμο.
Σ’ αυτό το πλαίσιο οι ” Σαμαρικοί” παρουσιάζονται ως “δικαιωμένοι”. Αναμένουν την έκδοση του βιβλίου που ετοιμάζει ο πρώην “μέντορας” του Κυριάκου Μητσοτάκη για να προσανατολιστούν.
Η παρουσία του Αντώνη Σαμαρά στο συνέδριο της ΝΔ προαναγγέλλεται ως “σεισμική”.
Η διοργάνωση του συνεδρίου από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, -στον οποίο κατέφυγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να σωθεί πλασάροντας “ενότητα” – δεν πρόκειται να αλλάξει τη φορά των εξελίξεων στην κυβερνητική παράταξη. Το αντίθετο μάλλον.
Είναι ενδεικτικό ότι οι ” Καραμανλικοί”- ως βασική εσωκομματική συνιστώσα- κινούνται με τη μέθοδο “τον αγκαλιάζουμε για να τον πνίξουμε”.
Αυτό εξηγεί πώς ο Πρωθυπουργός βρέθηκε ομιλητής το “ιερό” του Καραμανλισμού, το Ίδρυμα του ιδρυτή της ΝΔ.
Από την πλευρά τους οι ακροδεξιοί -“μουσαφιραίοι” και αυτόχθονες-της ΝΔ διαμορφώνουν διακριτό ενδοκυβερνητικό πόλο, με επιδίωξη να εμφανιστούν ως εσωκομματική τάση και να παίξουν ρόλο στις εξελίξεις.
Οι πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν ότι η ομάδα εξουσίας με την οποία κυβερνά ο Μητσοτάκης, δεν επαρκεί για τη στήριξή του, καθώς τα πραγματικά προβλήματα διογκώνονται.
Η αποτυχία του στην πανδημία τον φέρνει αντιμέτωπο με την κοινωνία. Αυτό ενθαρρύνει τις -επίσημες και ανεπίσημες -διαφοροποιήσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών- αλλά και μελών του υπουργικού συμβουλίου, όπως η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας και ο… Άδωνις Γεωργιάδης.
Η κατάσταση στην οικονομία συγκαλύφθηκε ως τώρα με δανεισμό άνω των 20 δις ευρώ, που προβάλλεται μεν ως επίτευγμα αλλά επιβαρύνει το οικονομικό προφίλ της υπερχρεωμένης χώρας.
Οι “αρπαχτές” από ποικίλους “επενδυτές” που ιδιοποιούνται την κρατική περιουσία αλλά και η διοχέτευση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης σε έναν κλειστό κύκλο ημετέρων, αποδυναμώνει τα συστήματα ασφάλισης, εκπαίδευσης και υγείας
Οι ψευδείς υποσχέσεις για ανάπτυξη και η υπόσχεση για αυξήσεις το 2022, πρόσκρουαν στην πραγματική κατάσταση της οικονομίας, στο κύμα ακρίβειας και την επιδείνωση της καθημερινότητας.
Διογκώνεται διαρκώς η υπερχρέωση των νοικοκυριών και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές πολιτών στο κράτος και τις τράπεζες και επιχειρήσεων, στο κράτος, τις τράπεζες και μεταξύ τους.
Επιπλέον προκαλούν ορατές διαφοροποιήσεις μεγάλων επιχειρηματιών – ιδίως στον τομέα της ενέργειας και των δημοσίων έργων -που παίρνουν αποστάσεις από κυβερνητικές επιλογές- συμπαρασύροντας μιντιακούς υποστηρικτές του Μητσοτάκη.
Τα δείπνα στα Βόρεια Προάστια πληθύνονται και ενίοτε μετέχουν και… υπουργοί.
Οι πολιτικοί υπολογισμοί του επιτελείου Μητσοτάκη αποτυγχάνουν. Προβάλλονται πλέον ως επιτυχίες, μόνο οι περιπτώσεις στις οποίες “πληρώνει” ή εκχωρεί δικαίωμα της χώρας.
Όπως οι σχέσεις με τη Γαλλία από τη οποία αγοράζει όπλα και τους Αμερικανούς στους οποίους εκχώρησε επ’ αόριστον το δικαίωμα για στρατιωτικές εγκαταστάσεις οπουδήποτε στη επικράτειας… κατά της Ρωσίας.
Καθώς θα πλησιάζουμε στη συμπλήρωση δυο ετών από την εμφάνιση του COVID-19 και ο απολογισμός θα γίνεται όλοι και πιο αρνητικός η προσφυγή στην κάλπη θα είναι αναπόφευκτη.
Όπως ορατή είναι και η αδυναμία του Μητσοτάκη να σχηματίσει κυβέρνηση ακόμη και να πάρει την πρώτη θέση στις εκλογές -οπότε θα πάει στις επαναληπτικές αποδυναμωμένος.
Το ερώτημα λοιπόν είναι ποιος θα τον διαδεχθεί στη ΝΔ, αφού εκτός πρωθυπουργίας δεν στέκεται ως επικεφαλής της.
Στο πλαίσιο των δεδομένων που θα διαμορφωθούν ως τις εκλογές, πολιτικοί αναλυτές συγκεντρώνουν τις πιθανότητες στο σχήμα που ονομάζουν: ” 40-40-30″.
Ο πρώτος υποψήφιος για την Πρωθυπουργία είναι ο Αλέξης Τσίπρας- που ήδη ζητάει εμμέσως εκλογές-για τον οποίο οι πιθανότητες υπολογίζονται , σύμφωνα με αυτές τις αναλύσεις, στο 40%.
Μπορεί όμως αν τις αυξήσει, αν αποδώσει η -καθυστερημένη- επίθεση του στην κυβέρνηση και παρουσιάσει σύντομα με ποιους θα κυβερνήσει,-αποκλειόταν τα “βαρίδια” του κόμματος του. Όπως θα προσπαθήσει άλλωστε στο συνέδριο.
Το κρίσιμο στοιχείο για τον πρόεδρο του ΣΎΡΙΖΑ -ΠΣ για να πάρει καθαρό προβάδισμα είναι να κινηθεί ως επικεφαλής μιας διακριτής προοδευτικής πολιτικής με αναπτυξιακούς στόχους για τη χώρα και την κοινωνία. Και σε αυτή τη βάση να μιλήσει στο εκλογικό σώμα ως ηγέτης της Δημοκρατικής παράταξης.
Από πλευράς δημόσιας παρουσίας “το έχει”, αλλά η εσωκομματική αντιπολίτευση καιροφυλακτεί να τον αποδυναμώσει. Σε κάποιες περιπτώσεις η συζήτηση για το αποκλεισμό του από την πρωθυπουργία -ακόμη και αν προκύψει η προοδευτική κυβέρνηση που ζητάει-, βρίσκεται εντός των τειχών και κάποιοι προβάλλουν τον αποκλεισμό του από τη πρωθυπουργία, ως …προϋπόθεση γι’ αυτή την κυβέρνηση..
Το δεύτερο ενδεχόμενο -με 40% πιθανότητες επίσης- είναι να προκύψει κυβέρνηση πάλι από τη ΝΔ, η τη συντηρητική παράταξη εν γένει, αλλά χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι ίδιοι αναλυτές κρίνουν ότι η “πραγματική” επιρροή του στο χώρο δεν του δίνει ην ευχέρεια να κάνει “σόλο καριέρα” στη συνέχεια με δικό του κόμμα- όπως εκτιμάται ότι έχει κατά νου. Άλλωστε δεν τα κατάφερε ούτε η Ντόρα το 2010.
Σ’ αυτή τη περίπτωση – εφόσον ο Καραμανλής αρνηθεί την ασφυκτική πίεση που θα δεχθεί να αναστηλώσει το μαγαζί που διαλύει το σύστημα Μητσοτάκη την τελευταία πενταετία-, επειδή ο Σαμαράς που ενδιαφέρεται για ρεβάνς δεν γίνεται δεκτός από την πλειοψηφία βουλευτών και στελεχών, η μπάλα θα περάσει στον Νίκο Δένδια. Και όποιον άλλο βρεθεί απέναντί του. Χωρίς να αποκλείεται ότι θα διεκδικήσει τη ηγεσία και κάποιος από την ακροδεξιά δεξιά πτέρυγα- με τη συνδρομή Σαμαρά.
Το τρίτο σενάριο- με τις 30% πιθανότητες- που ασπάζονται κυρίως επιχειρηματίες και μιντιακοί παράγοντες -χωρίζεται σε τρία ενδεχόμενα:
Το ένα είναι ο “Μεγάλος Συνασπισμός” μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-_ΠΣ, χωρίς Τσίπρα και Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία, αλλά με τρίτο πολιτικό πρόσωπο κοινής αποδοχής. Ανάλογα με τις επιδόσεις των δυο κομμάτων. Με αυτό σχετίζονται και κάποιες υπόγειες κινήσεις στον ΣΎΡΙΖΑ και πολύ περισσότερες στη ΝΔ. .
Το άλλο είναι η κυβέρνηση “εθνική ενότητας”, στην οποία διεκδικούν πρωταγωνιστική συμμετοχή και πρόσωπα που βρίσκονται εκτός της Βουλής, ή εκτός της πολιτικής σκηνής αυτή την περίοδο.
Και το τρίτο είναι και το πιο ανατριχιαστικό: αδιέξοδο και… τρίτες κατά σειρά εκλογές με νέο κόμμα με επικεφαλής κάποιον επιχειρηματία, κατά το πρότυπο Μπερλουσκόνι.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, αυτό που κινεί τα πράγματα σε αναζήτηση λύσεων είναι ότι η κατάσταση της ΄χώρας – ειδικά στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική, όπου τα πράγματα δεν είναι όπως τα εμφανίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αυτό άλλωστε τον αποκλείει από τα σενάρια. Μαζί με κάποιες αξιώσεις του που παραπέμπουν στους λόγους απομάκρυνσης του… πατέρα του από όσους τον είχαν αναδείξει.
