Αχ, Ντόρα! Η συνήθεια να είσαι αδελφή του Κυριάκου

Του Γ. Λακόπουλου

Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι η πιο ατυχήσασα πολιτικός της Μεταπολίτευσης. Προετοιμαζόταν επί 20 χρόνια για ένα ρόλο: να γίνει αρχηγός της ΝΔ και από εκεί πρωθυπουργός. Και βρέθηκε στα αζήτητα, σε τρεις πράξεις.

Πρώτα την νίκησε ο άνθρωπος που δεν θα έπρεπε να έχει καμία τύχη απέναντί της, καθώς έριξε την κυβέρνηση του πατέρα της. Ο Αντώνης Σαμαράς την κατέστρεψε πολιτικά, τη διέγραψε, δεν της έδωσε  τη θέση της επιτρόπου που ήθελε όταν ξαναγύρισε, αλλά προτίμησε τον «εχθρό» της Δημ. Αβραμόπουλο. Τώρα κινδυνεύει να της πάρει τη ίδια θέση ο… ίδιος -αν είναι η ΝΔ αυτή που θα ορίσει επίτροπο το καλοκαίρι.

Μετά την παρέκαμψε με αναλγησία  ο άνθρωπος τον οποίο αντιμετώπιζε αφ’ υψηλού από τα παιδικά του χρόνια: ο αδελφός της. Ο Κυριάκος ήταν υποδεέστερο πολιτικό μέγεθος από την ίδια, αλλά εξασφάλισε τη συγκατάθεση του πατρός Μητσοτάκη να διεκδικήσει την ηγεσία της ΝΔ. Η ίδια το είδε σαν αστείο και δεν τον ψήφισε, αλλά του βγήκε. Και την υποχρέωσε να δηλώσει «μα τι χαρά έκανα»- με… πόνο ψυχής.

Τρίτο, έγινε η πρώτη βουλευτίνα στην ιστορία της πολιτικής για την οποία ο αρχηγός του κόμματός της – τρία χρόνια πριν τις εκλογές- έκανε ρητή δήλωση ότι αν αυτός γίνει πρωθυπουργός δεν πρόκειται να την κάνει υπουργό. Στη συνέχεια της πήρε την αρμοδιότητα των Εξωτερικών στα οποία είναι καλή και πάντως καλύτερη από τον ίδιο. Και τελικά την εξόρισε στα Χανιά, με κίνδυνο να μην βρίσκεται καν στην επόμενη Βουλή. Σα να έχει… πολιτική λέπρα.

Της μένει η παρηγοριά ότι την προτείνει η Κύπρος για Γραμματέα στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Όλοι ξέρουν ότι η θέση θα κριθεί μεταξύ Βελγίου και Λιθουανίας. Αλλιώς θα τη έχει καβαντζώσει ο… Αβραμόπουλος.

Πολλοί λένε ότι ο Κυριάκος θα το είχε πληρώσει ήδη ακριβά, αν η Ντόρα ως πρωτότοκη δεν όφειλε να συντηρήσει την παράδοση ότι «οι Μητσοτάκηδες είναι φαμίλια και ότι έχουν πρέπει να το λύνουν μεταξύ τους, χωρίς να γίνουν αφορμές προς τα έξω». 

Αυτή η παράδοση αποβαίνει διαρκώς υπέρ του αδελφού της και πάντως έχει μόνο πίκρες για την ίδια. Στην ενδοοικογενειακή διαμάχη πήρε μόνο την υποψηφιότητα του γιου της για τη  δημαρχία της Αθήνα. Έχασε όλο το πολιτικό της κεφαλαίο και το σπίτι στη Σούδα.

Εκεί που υποδέχονταν η μακαρίτισσα η Μαρίκα τους υψηλούς προσκεκλημένους του άνδρα της, θα κάνει τώρα πάρτι η οικογένεια Κυριάκου Μητσοτάκη- Μαρέβας Γκραμπόφσκι.

Ως πολιτικό ον που είναι  η Ντόρα, κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και προσπαθεί να υπάρξει, ακόμη και εκεί που το “αίμα” της δεν της αφήνει παρά μόνο ένα στενό διάδρομο- ίσα για να αναπνέει πολιτικά. Μέχρι να να μην κάθεται δίπλα του στα έδρα της Βουλής υποχρεώθηκε.

Ωστόσο κάνει ό,τι μπορεί- έστω και χωρίς την ιδιότητα της μέλλουσας υπουργού, που προβάλλουν άτομα στα οποία δεν θα έδινε ούτε το χέρι της, όπως π.χ. ο Άδωνις. Ή κάτι άσχετοι που κατασκήνωσαν στο κομματικό ρετιρέ και της βγάζουν τη  γλώσσα. Προσπαθεί να διατηρήσει το αγέρωχο ύφος της, αλλά είναι εμφανές ότι δεν αντέχει να «σέρνεται» δίπλα στον αδελφό της. Και όπου την παίρνει προσπαθεί να θυμίζει ότι το μεγάλο όνομα στην οικογένεια ήταν αυτή. Αλλά ας όψονται άλλοι.

Με την τελευταία εμφάνιση της στη Βουλή η Μπακογιάννη- αφού έβγαλε στο ξέφωτο τον Κυριάκο  καταδικάζοντας τους τραμπουκισμούς κατά βουλευτών που δεν κάνει ο ίδιος-  ανέδειξε από το βήμα ότι ο αδελφός της δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στον Τσίπρα: ούτε το όνομα του πατέρα τους δεν υπερασπίσθηκε, αφήνοντας χωρίς απάντηση τις αναφορές του Πρωθυπουργού στην Αποστασία.

Το βιτριολικό επιχείρημά της ήταν ότι «ο Κυριάκος ήταν αγέννητος», λες και του ζήτησε κανείς τις αναμνήσεις του από τον Κόκκα, τον Χοϊδά και τον “Γαργάλατα”.  Άλλωστε, αν είναι η ηλικία που δίνει βάρος σε μια μαρτυρία, τι περισσότερο ξέρει η  ίδια που ήταν μόλις 11 ετών κοριτσάκι όταν ο πατέρας Μητσοτάκης μαχαίρωνε το λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό του 53%; Για να δικαιολογηθεί αργότερα ότι απλώς έκανε τον.. ενδιάμεσο  μεταξύ “Γέρου” και Γκλύξμπουργκ.

«Χθες ο κ. Τσίπρας, κουνώντας το δάκτυλο στον Κυριάκο  Μητσοτάκη (σ.σ.: μην τύχει και δεν το πρόσεξε κανείς), του είπε με την ¨κουτσογιώργεια λογική¨, ότι δεν δικαιούται να ομιλεί περί αποστασίας λόγω οικογενειακής κληρονομιάς. Θα απαντήσω εγώ στον πρωθυπουργό γιατί ο Κυριάκος ήταν αγέννητος εκείνη την εποχή και έχω μερίδιο της οικογενειακής ευθύνης». 

Μπίγκο. Αλλά μετά του έδωσε και κατάλαβε. «Είμαι περήφανη για τους δημοκρατικούς αγώνες του πατέρα μου από την κατοχή μέχρι τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Εύχομαι το ίδιο να μπορεί να πει ο κ. Τσίπρας για το δικό του πατέρα». 

Τώρα τι είδους δημοκρατικοί αγώνες ήταν αυτοί που έβγαζαν τη δημοκρατική παράταξη για δυο μήνες στη Σταδίου να  φωνάζει « Μητσοτάκη, κάθαρμα» μόνο η ίδια ξέρει.

Προφανώς όμως δεν ξέρει ότι αυτός ο υπαινιγμός για τον πατέρα του Τσίπρα -τον οποίο έκανε προ ημερών και ο αδελφός της στη Βουλή- της αφαιρεί όλη τη γκλαμουριά που προσπαθεί να δώσει στην πολιτική της υπόσταση.

Είναι μάλλον φτηνός τρόπος να συγκρίνεται ο ρόλος του πατρός Μητσοτάκη στην Αποστασία -που επισώρευσε δεινά στον τόπο- με το γεγονός ότι η τεχνική εταιρία της οικογένειας Τσίπρα επί δικτατορίας δεν έκλεισε, αλλά έπαιρνε δημόσια έργα -όπως όλες οι εταιρίες. Σε περίοδο που ο σημερινός πρωθυπουργός…. ήταν αγέννητος.

Τελικά το να είσαι αδελφή του Κυριάκου δεν είναι μόνο ατυχία. Είναι και  κολλητικό…