Μετά τα αποκαλυπτήρια για τη διαβεβαίωση του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τη Μέρκελ ότι συμφωνεί με τη λύση στο Μακεδονικό, αλλά κάνει το ζόρικο για να μην διαλυθεί το κόμμα του- και που να γίνει γνωστό τι είπε στον επικεφαλής των Ευρωδεξιών Ζοζεφ Ντολ και στον Γιούνκερ- από τη ΝΔ ξεκαθαρίζουν, ότι δεν θα ψηφίσουν στη Βουλη την κύρωση της Συμφωνίας Τσίπρας -Ζάεφ. Αυτό θα το δούμε. Άλλωστε την ίδια στιγμή λένε ότι η συμφωνία δεν αλλάζει.
Το «δεν ψηφίζω» του Μητσοτάκη σημαίνει δυο πράγματα: Ένα ότι μένει στη Βουλή και καταψηφίζει. Δεύτερο ότι η ΝΔ αποχωρεί. Ο υπάλληλος του Τάκης Θεοδωρικάκος προεξόφλησε το δεύτερο. Ο Άδωνις προκρίνει το πρώτο.
Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει ένα ερώτημα. Τι θα κάνει ο Καραμανλής; Θα αποχωρήσει αγεληδόν; Θα απόσχει μόνος του εκ των προτέρων; Θα καταψηφίσει; Ή μήπως θα πει «ως εδώ το καλαμπούρι με την ακροδεξιά»;
Συνακόλουθα τι θα κάνει η Ντόρα που μάλλον βρίσκεται σε συνεννόηση μαζί του; Τα ερωτήματα έχουν απάντηση. Αλλά υπάρχουν κάποια στοιχεία:
Πρώτο: Η λύση που περιέχεται στη συμφωνία Τσίπρα -Ζάεφ ανταποκρίνεται στην εθνική γραμμή που διαμόρφωσε ο Καραμανλής το 2008 και συνεπώς καταψηφίζοντας στρέφεται κατά του εαυτού του- αλλά και κατά της απαλλαγής της χώρας από το πρόβλημα.
Δεύτερο. Ο Καραμανλής ποτέ δεν τάχθηκε κατά της συμφωνίας- και όλοι ξέρουν πόσο πιέσθηκε να το κάνει. Όπως δεν τάχθηκε και ο Δημ. Αβραμόπουλος, ο οποίος επίσης πιέσθηκε, αλλά δια της συμμετοχής του στην Κομισιόν και που χαιρέτησε τη συμφωνία είναι σα να τάχθηκε υπέρ.
Για να μείνουμε στον πρώην πρωθυπουργό, που είναι βουλευτής σήμερα, πρέπει να θυμηθούμε την οργή με την οποία διέψευσε όταν μια εφημερίδα -του Μαρινάκη- που του απέδωσε ότι είπε σε κάποιον: «Υπάρχει μια παρανόηση με το Βουκουρέστι. Εγώ ποτέ δεν δέχθηκα ονομασία με τον όρο Μακεδονία».
Όλοι ξέρουν ότι το μόνο που έλεγε ο Καραμανλής – περισσότερο για να συνδράμει τη διαπραγμάτευση όχι για να την υπονομεύσει- είναι ότι «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος»– και προφανώς η συμφωνία δεν λέει ότι υπάρχει. Η αναγνώριση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμου ειναι προσαρμοση σε διεθνεις συνθήκες και η Ελλάδα το αναγνωρίζει και σε άλλες περιπτώσεις- ακόμη και εντός των συνόρων της.
Τρίτο: Η πρόσφατη παρέμβαση Καραμανλή δεν είναι προσωπική δήλωση. Φέρει τη υπογραφή του «Γραφείου του». Σ’ αυτή την παρέμβαση δεν υπάρχει καμία αναφορά στη συμφωνία. Αναφέρεται μόνο στο «πλαίσιο της πολιτικής της τότε κυβέρνησης για το θέμα των Σκοπίων, με κατάληξη το Βουκουρέστι» το οποίο « αποτυπώνει με ακρίβεια, η ομιλία της κυρίας Μπακογιάννη». Και στις «ουσιώδεις διαφορές της από την πολιτική και την τακτική της σημερινής κυβέρνησης».
Ούτε λέξη για τη συμφωνία. Ενώ η Μπακογιάννη κάθε άλλο παρά εναντίον επί της ουσίας ήταν – αντίθετα είπε ότι η συμφωνία χρήζει βελτιώσεων.
Όποιος ξέρει να διαβάζει πολιτικές δηλώσεις, αυτά σημαίνουν ότι ο Καραμανλής τουλάχιστον επιφυλάσσεται για την ψήφο του στην κύρωση της Συμφωνίας. Από εκεί και πέρα όλοι ξέρουν ότι μόνο το θάρρος δεν του έλειψε. Ούτε λάτρεψε ποτέ τις συμπεριφορές και τις απόψεις του Γεωργιάδη και του Σαμαρά -ή των πάσης φύσεως εθνικιστών- που προσυπογράφει σήμερα ο Μητσοτάκης.
Από κοντά και η Ντόρα φυσικά. Και πολλοί ακόμη. Με ό,τι σημαίνει αυτό για τη ΝΔ ως κόμμα…
