Η πολιτεία νομοθετεί, η κοινωνία μπερδεύεται και η επιστήμη …αγνοείται

Του Θάνου Ασκητή

Το νομοσχέδιο για την αλλαγή του φύλου που επικυρώνει τη νομική ταυτότητα εκείνου που διαφοροποιεί το φύλο του, είναι σε σωστή κατεύθυνση, αλλά ξέχασε ο νομοθέτης την ανάγκη της ψυχιατρικής προσέγγισης και εκτίμησης του ανθρώπου, που είναι φυλακισμένος ψυχικά σε λάθος σώμα. Όσο για την ηλικία των 15 χρόνων που δίνει το δικαίωμα σε έναν έφηβο να διαφοροποιήσει το φύλο του, φαίνεται ξεκρέμαστο και χωρίς καμία λογική το νόημα αυτής της απόφασης, δεδομένου ότι στις πλείστες περιπτώσεις των ατόμων με δυσφορία φύλου, κρύβεται ψυχική διαταραχή.

Είναι αδιανόητο και εκτός λογικής, ένας τόσο σοβαρός νόμος που εξασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων εκείνων που δυσφορούν με το φύλο τους, να μην προβλέπει τη ψυχολογική εκτίμηση και παρακολούθηση στη μετάβαση του φύλου, χωρίς να μπαίνουμε στην εμπλοκή της χειρουργικής επέμβασης. Είναι σαφές, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να καταχωρήσει το επιθυμητό φύλο νομικά, χωρίς να κάνει χειρουργική επέμβαση. Είναι όμως και ξεκάθαρο, ότι ο άνθρωπος που επιθυμεί να μεταβεί στην εναρμόνιση της ψυχής και του σώματος, θα οδηγηθεί σε ιατρικές παρεμβάσεις, ορμονοθεραπείες και χειρουργικές διορθώσεις.

Γι’ αυτό, και οι πυροβολισμοί στον αέρα, ενός νομοσχεδίου που έχει μεν θετική παρουσία αλλά δεν καλύπτει δε τα κριτήρια της ψυχικής και ψυχιατρικής αξιολόγησης, δεν βοηθά σε καμία κατεύθυνση και μπερδεύει περισσότερο τα πράγματα. Πολύ περισσότερο τους γονείς, οι οποίοι είναι παγιδευμένοι μέσα στο πρόβλημα του παιδιού τους και στην αδυναμία να οδηγηθούν σωστά, στις ενέργειες εκείνες που θα βοηθήσουν το παιδί τους να πάρει μια σωστή και χωρίς επιστροφή απόφαση. Για αυτό και η εφηβεία χρειάζεται ωριμότητα και ψυχική σταθερότητα και όχι παρορμητισμούς, αντιδραστικές συμπεριφορές και γρήγορες λύσεις.

Η σκέψη μου ως γιατρός και ως άνθρωπος, είναι, ναι μεν στην νομική κατοχύρωση του ατόμου που επιθυμεί να αλλάξει φύλο και είναι όχι στις βιαστικές αποφάσεις της εφηβικής ηλικίας. Φυσικά σε κάθε περίπτωση, ακόμη και κατά την ενήλικη περίοδο, η ψυχιατρική εκτίμηση και αιτιολόγηση πρέπει να έχουν την κυρίαρχη και απαραίτητη γνωμοδότηση για το καλό του ανθρώπου που υποφέρει και του περιβάλλοντός του που ζει αυτή την κατάσταση.