Του Κωνσταντίνου Ν. Φουντουλάκη
Μαζί με το νερό του Καματερού, ένας άλλος μεγάλος μύθος της ελληνικής κοινωνίας είναι η «ηθική υπεροχή της Αριστεράς». Και από που προκύπτει αυτό; Οι ρίζες της πίστης αυτής είναι περίπλοκες, περνάνε μέσα από τον έρποντα αντιδυτικισμό της ελληνικής κοινωνίας και στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ευχή «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Ιδεολογικά στηρίζεται στις διώξεις των αριστερών στην μετεμφυλιακή Ελλάδα καθώς και στην επιβολή της χούντας του 1967. Δύο γεγονότα που ξέπλυναν πολλές απο τις αμαρτίες του ΚΚΕ και έναναν ταινίες τύπου «Ψυχή βαθιά» να θεωρούνται έργα τέχνης αντί για αφελή επετειακά σκετσάκια Δημοτικού.
Και η σημερινή Aριστερά; Έχει το κληρονομικό χάρισμα της ηθικής υπεροχής ως απόγονος αριστερών αγωνιστών που υπέφεραν τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 και επί κεντρώων (πρακτικά κεντροαριστερών) κυβερνήσεων;Το σημερινό ηθικό πλεονέκτημα βασίζεται στο ότι τα κόμματα που κυβέρνησαν από τη μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα ήταν διεφθαρμένα και οδήγησαν στην καταστροφή.
Αυτά τα παραμύθια είναι καλά για τις νεώτερες ηλικίες που δεν έζησαν το πολιτικό κλιμα του 1975-85 και δεν έζησαν από πρώτο χέρι την ακραία ρητορική της εποχής. Σε σύγκριση, η «πρώτη φορά Αριστερά» του 2015 μοιάζει παιδική χαρά. Αυτή, λοιπόν, η «Αριστερά» του 1981 και οι επίγονοί της δημιούργησαν τη σημερινή «Αριστερά» σαν ένα restart. Καταπληκτικό σαν κίνηση, αλλά επειδή οι κινήσεις δε γεμίζουν το τσουκάλι, χωρις λεφτά δε γίνεται τίποτα. Η Αριστερά του ΄81 μπορούσε να βάλει υποθήκη τη χώρα, η Αριστερά του 2015 έκανε αναγκαστική προσγείωση στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, η «Αριστερά του 81», κυβέρνησε 26 από τα 36 χρόνια της μεταπολίτευσης ως το 2010, φυσικά με οβιδιακές μεταλλάξεις.
Και εκεί τελειώνει το παραμύθι που μας το έχει ξαναπεί η γιαγιά; Τα παραμύθια έχουν πάντα το ίδιο κακό τέλος όσο οι ήρωες και οι χαρακτήρες είναι οι ίδιοι. Η «Αριστερά» στην Ελλάδα έχει δύο βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά: Το ασύστολο ψεύδος και τη μετάλλαξη.
Δε μπορεί, λοιπόν, η «Αριστερά» να φτιάξει μια κοινωνία της τεμπέλικης αφθονίας; Δεν πειράζει, τουλάχιστον θα τα βάλει με τον εσωτερικό ταξικό εχθρό. Η επίθεση στην ιδιωτική πρωτοβουλία δεν είναι καινούρια. Συνέβη με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και επιθετικότητα το 1981-89. Απλά σήμερα δεν εντυπωσιαζόμαστε μια και το παραμύθι τόχουμε ξανακούσει και το τέλος του το ξέρουμε. Αυτό που δυστυχώς δεν ξέρουμε είναι ο λογαριασμός πόσος θάναι. Και το 1990 το μάθαμε αργά πάλι.
Η υπόθεση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση αποτελεί την επιτομή της ανηθικότητας της Αριστεράς. Αποτελεί την πρακτική εφαρμογή του «δόγματος της κατσίκας» και βεβαίως δεν θα περάσει. Και δε θα περάσει διότι σήμερα τα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» -γιατί έτσι μας αρέσει- είναι παρελθόν.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του θέματος αυτού; Μα είναι ακριβώς τα στοιχεία του «δόγματος της κατσίκας»:
- Η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλου του λαού (που την ψήφισε -δηλαδή του 20%) και τα δικά του και μόνον δικαιώματα πρέπει να προστατεύει. ‘Αρα κλιμακωτός ΦΠΑ. Λάθος εποχή διαλέξατε για «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», σύντροφοι.
- Ο δημόσιος τομέας δε λειτουργεί άρα θα καταστρέψουμε τον ιδιωτικό τομέα, ώστε όλοι να είναι ίσοι.
- Αφού κάποιοι δε δουλεύουν, κανείς δεν πρέπει να δουλεύει
- Όλοι είμαστε ίσοι, αλλά προς τα κάτω. Το δικαίωμα στον χαβαλέ είναι ιερότερο από το δικαίωμα στην αυτοβελτίωση και προκοπή. Φανερό και στις ενδυματολογικές επιλογές του υπουργικού συμβουλίου.
- Ισότητα Β. Κορέας και όχι ανισότητα Σουηδίας.
- Γι’ αυτούς τους λόγους η δουλειά είναι ντροπή και πρέπει να φορολογείται ώστε να αποτρέπεται. Αντίθετα, η κατανάλωση εισαγόμενης «σπαλομπριζόλας» είναι πολιτικό δικαίωμα λαϊκής βάσης.
- Η κατσίκα του γείτονα πρέπει να ψοφήσει
Θα κλείσω με ένα ερώτημα:
Απ’ όσο γνωρίζω τα κονδύλια υπάρχουν. Γιατί δεν έχουν μέχρι αυτή τη στιγμή διοριστεί οι ειδικοί παιδαγωγοί στα δημόσια σχολεία; Κάθε προηγούμενο χρόνο αυτό το θέμα είχε λυθεί τέτοια εποχή. Τέλειωσε ο Οκτώβριος ήδη. Περιμένουμε την επιφοίτηση της Πεντηκοστής κατά την άνοιξη; Βούλωσαν καμιά συνταξιοδοτική τρύπα της ΔΕΗ τα κονδύλια και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ή κάποιος απλά δεν κάνει τη δουλειά του; Ξέχασα βέβαια ότι στον πυρήνα της ηθικής ανωτερότητας της Αριστεράς βρίσκεται το ηλεκτρικό ρεύμα ως κοινωνικό αγαθό με αρχάγγελο-προστάτη της προσφοράς την ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.
- Ο Κωνσταντίνος Ν Φουντουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
