Όλοι μαζί ως την τελική ήττα!

Του Νίκου Λακόπουλου

ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Καθώς οι αγρότες ζεσταίνουν τα τρακτέρ τους, οι μαθητές ξαναβρίσκουν τον ιστορικό ρόλο που τους ανέθεσε η Αριστερά κι εμφανίζεται ο κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης, προς όφελος της Ακροδεξιάς. Η Ελλάδα ίσως περιμένει ένα τρένο που έχει περάσει. Η Ελπίδα διαψεύδεται όταν η φαντασία δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Μια ακόμα χαμένη γενιά, μια ακόμα χαμένη Άνοιξη.

Η είδηση είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε συγκέντρωση …εναντίον της κυβέρνησης. Εναντίον των μέτρων λιτότητας δηλαδή. «Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη γενική απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 12 Νοέμβρη».

Δεν ξέρω αν επικεφαλής της πορείας θα τεθεί ή θα …εκτιθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Το βέβαιο είναι ότι η πόρτα του ψυχιατρείου που άνοιξε  με το Όχι που έγινε Ναι τώρα είναι διάπλατη ανοιχτή. Ο ΣΥΡΙΖΑ –λέει- δεν θα ανεχθεί τους εκβιασμούς και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. « Διεκδικούμε –λέει- το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του κόμματος- τα θεμελιώδη δικαιώματά μας στην εργασία, την ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, τη διατήρηση του κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της ασφάλισης, την προστασία της πρώτης κατοικίας, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, υγεία και παιδεία για όλους».

Πολύ σωστά, αλλά δεν χρειάζεται ολόκληρη πανελλαδική συγκέντρωση γι΄αυτό. Θα μπορούσε το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής να τα πει στο Τμήμα Κυβερνητικής Πολιτικής ή απευθείας στον πρόεδρο του Κόμματος- στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Συμπτωματικά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι και πρόεδρος της κυβέρνησης, δηλαδή πρωθυπουργός.

Το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό. Το …Τμήμα Αγροτικής Πολιτικής δεν έχει μιλήσει ακόμα. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι χωρισμένη σε τμήματα. Απλώς δεν υπάρχει. Η ανέμελη Αριστερά έκανε μια ανέμελη κυβέρνηση. Δεν θα περάσουμε εμείς ποτέ στην πλευρά του -τραγικού- Κρέοντα με τα διλήμματα και τις αποφάσεις. Θα μείνουμε στο πλευρό της ηρωϊκής -και αριστερής- Αντιγόνης. Για πάντα αριστεροί, για πάντα στην αντιπολίτευση, για πάντα νέοι!

Ορισμένες λεπτομέρειες από την «Υπόθεση Πανούση» που αφορούν την λειτουργία του κράτους και την σχέση με το κόμμα δείχνουν όχι μόνο άγνοια κινδύνου, αλλά και παράνοια. Η κυβέρνηση παρακολουθούσε τον εαυτό της; Ο στόχος ήταν ένας υπουργός της; H EYΠ θα μηνύσει τον πρώην προιστάμενό της; Yπάρχει κάποιος εκεί πέρα που να σκέφτεται ή πάλι- όπως πάντα- λάθη, που θα ομολογήσουμε πολλά χρόνια μετά. Ποιος είναι και που είναι ο εχθρός;

Πόσο κοντά βρίσκεται η «αριστερή» κυβέρνηση από το να κάνει ρυθμιστές της κρατικής λειτουργίας ανθρώπους που είναι έξω από κάθε θεσμικό πλαίσιο μιας χώρας που κουτσά στραβά μπόρεσε να έχει μια κοινοβουλευτική λειτουργία; Το ιστορικό ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα» μπορεί να αναδιατυπωθεί πλέον ως «κυβερνά κανείς αυτή τη χώρα;”. Είναι κανείς εδώ ή έχουν πάει όλοι στην διαδήλωση;

H υπόθεση αυτή έσκασε  λίγο αφότου ο Νίκος Φίλης με μια ακατανόητη -και βλακώδη- δήλωση έφερε την «Χρυσή Αυγή» στο προσκήνιο. Η εικόνα ενός βουλευτή να ξυλοκοπείται μπροστά στις κάμερες έξω από την Βουλή δεν είναι εικόνα που εμπνέει ασφάλεια στους πολίτες.  Η διάσπαση του μετώπου ‘σοσιαλιστών”- “κομμουνιστών- όπως στην Γερμανία την δεκαετία του ’20- με μαθηματική ακρίβεια έφερε τον “αντιμνημονιακό” Χίτλερ στην εξουσία. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λειτουργήσει υπέρ μιας άλλης -κι ανύπαρκτης- Αριστεράς. Θα ενισχύσει την Ακροδεξιά. Η βία της δεν αποτρέπει. Ελκύει τους “Αγανακτισμένους” με ωραία συνθήματα για περηφάνεια, όταν η πολιτική αντικαθίσταται με ηθικλογία και παραμύθια.

Tι έγινε με την φοροδιαφυγή, την Λίστα Λαγκάρντ, την “Ολιγαρχία”;  Tίποτα δεν έγινε ένα χρόνο τώρα.  Mέσα όλα αυτά ήρθε και η είδηση πως καταργείται το εθνόσημο από τις στολές των αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων! Το έμβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας θα παραμείνει μόνον στα πηλήκια και θα αφαιρεθεί από μανίκια, τσέπες και λοιπές χρήσεις οι οποίες κρίνονται περιττές από το Γενικό Επιτελείο. Ωραία!

Η ιστορία αυτή αν και μάλλον δεν θα αναθερμάνει την οικονομία- όπου θα κριθεί η κυβέρνηση- θυμίζει έναν για λίγο καιρό βυζαντινό αυτοκράτορα του 10ου αιώνα που είχε την εντύπωση πως θα επανέλθει το κλέος της παρακμάζουσας αυτοκρατορίας, αν οι πολίτες φορούσαν καπέλα- τους ένδοξους πίλους όπως τις ηρωϊκές εποχές!  Ο ανίκανος  βασιλιάς ανατράπηκε αμέσως από μια γενικευμένη εξέγερση που έφερε την εξουσία στον Ισαάκιο Κομνηνό. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να την ανατρέψει. Θα ανατραπεί μόνη της. Δεν θάχουμε κυβέρνηση, αλλά θάχουμε “Αριστερά”.

Φοβάμαι πως –αρχίζοντας από την γραβάτα του Τσίπρα- η πολυπόθητη «κυβέρνηση αριστεράς» τα αντιλαμβάνεται όλα σαν έναν επικοινωνιακό παιχνίδι συμβολισμού. Το ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει κυβερνώσα Αριστερά και με ποιο τρόπο δεν θα απαντηθεί ποτέ. Ένα χρόνο πια η κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει κανένα έργο αν εξαιρέσουμε πως απέφυγε μια καταστροφή που η ίδια προκάλεσε. Η κυβέρνηση και η εξουσία δεν είναι ο καλύτερος χώρος για να αντιμετωπίσει η “Αριστερά” πολιτικά υπαρξιακά προβλήματα.

Η “αντιμνημονιακή” στρατηγική έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ κοντά στον Καμμένο, αλλά λίγο πιο κει είναι οι ναζί που βροντοφωνάζουν “Η Ελλάδα στους Έλληνες”, αλλά εννοούν “Να φύγουν οι Ξένοι”. Κι ως γνωστόν ξένοι είναι και οι “τοκογλύφοι- δανειστές-εκβιαστές”. Ως άγνωστον, κι ο Μουσολίνι, ένας ριζοσπάστης- αντισυστημικός- σοσιαλιστής ήταν.

Η ΕΡΤ, οι καθαρίστριες, και το περίφημο πεντάευρο στα νοσοκομεία για το οποίο τόσες φορές μίλησε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτό, μαζί με την κατάργηση του …εθνόσημου, είναι το έργο της κυβέρνησης, ενώ θα αρκούσαν εκατό μέρες για να κάνει τολμηρές αλλαγές και να αλλάξει τουλάχιστον την πορεία της χώρας. Κανένα σχέδιο, κανένα πλάνο, κανένα όραμα. Από το «κλισέ» σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» η κυβέρνηση προσφέρει μόνο τριαντάφυλλα.  Όλοι μαζί να διαδηλώσουμε. Όλοι μαζί να πάμε  στην συγκέντρωση όπως παροτρύνει το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και υπάρχει ο κίνδυνος να πέσει η κυβέρνηση και να ανέβει πάλι ο …ΣΥΡΙΖΑ.

Να φύγουν όλοι. Και πρώτα- πρώτα οι Νεφελείμ!

Όλοι μαζί. Ως την τελική ήττα.