Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Ένα αντί – δημοσιογραφικό οδοιπορικό από την κτηνωδία στο Blue Horizon ως την ανεμπόδιστη παράδοση της Θεσσαλίας στις καταστροφικές πλημμύρες
Μεσοβδόμαδα η… Κασσελακιάς εκόπασε. Αναχαιτίστηκε, από τον καταναγκαστικό πνιγμό του Αντώνη αρχικά: σπρωγμένος από τα χέρια του κτηνώδους υπάρχου του αποπλέοντος Blue Horizon, ο Αντώνης έπεσεαπό τον καταπέλτη μες στα βρώμικα νερά του λιμανιού κι έκανε μιαν απέλπιδα – και αναισθήτως αβοήθητη – προσπάθεια να σωθεί∙ μάταια ωστόσο: «Ο Αντώνης πέθανε από πνιγμό» απεφάνθη, πάραυτα, ο ιατροδικαστής…
«Αυτός ο θάνατος δεν είναι τυχαίος», σχολίασε εύστοχα η Εφημερίδα των Συντακτών: Είναι μια δολοφονία που κρύβει μέσα της τον εκφασισμό της κοινωνίας. Ο φορέας μιας εξουσίας, όσο μικρή κι αν είναι, όπως αυτού που ελέγχει τα εισιτήρια στο πλοίο, νιώθει παντοδύναμος. Και, όποιος σταθεί εμπόδιο στο να ασκήσει τη μικρή αυτή εξουσία του, αξίζει ακόμα και να πεθάνει. Ειδικά αν είναι αδύναμος, ειδικά αν είναι ανάπηρος (σ. σ: όπως ο Αντώνης), ειδικά αν είναι φτωχός…
Ύστερα ήρθε η βροχή και ο κατακλυσμός, κι έλειψαν αιφνιδίως οι πολιτικοί – κυβέρνηση άφαντη, αντιπολίτευση αλλού γι’ αλλού. Σε λίγο τα λασπόνερα τινάχτηκαν ορμητικά από τα βουλωμένα φρεάτια του Δήμου και σκεπάσαν τα περάσματα της γειτονιάς, κορμιά ανθρώπων επιπλέανε αποβραδίς ως το πρωί – Μοναστηράκι, Καλλιρρόης, Ευαγγελισμός, σαν τις πολύχρωμες βρώμιες σακούλες σκουπιδιών που εκβράζουνε οι ανταριασμένες θάλασσες στις παραλίες των Αθηνών.
*******
Πλημμύρισε κι η επικράτεια ολόκληρη, τόνοι νερού φούσκωσαν τα ποτάμια κι έριξαν τις γέφυρες, τα αφηνιασμένα ρέματα κατέκλυσαν δρόμους κι αγρούς και πόλεις και χωριά – Βόλο και Λάρισα, Τρίκαλα και Καρδίτσα προπαντός:
● «Ακούμε ουρλιαχτά, ψάχνουμε ανθρώπους» ακούγεται έντρομη η φωνή του Παλαμά, του Καρδιτσιώτικου χωριού που σκέπασε η βροχή…
● «Ένας άνθρωπος με τρία σκυλάκια βρισκόταν στο σπίτι. Τα σκυλιά κατάφεραν, βγήκαν έξω, κλαίνε. Τον άνθρωπο δεν μπορώ να τον βρω, ψάχνω από τις 4 η ώρα το πρωί», φωνάζει ασθμαίνοντας σ’ έναν ρεπόρτερ μια γυναίκα του χωριού…
● «Κανένα χέρι βοήθειας από κανέναν» καταγγέλλει ο Δήμαρχος που, «από χτες», ζητά επειγόντως ελικόπτερα και βάρκες: «Κι οι κάτοικοι να περιμένουν όρθιοι στα κεραμίδια των σπιτιών τους, μήπως και σωθούν»!..
«Ο τόπος μου , η Θεσσαλία , ο κάμπος μας βρίσκεται στη δίνη μια πρωτοφανούς καταστροφής», γράφει με πόνο ψυχής η Τρικαλινή φίλη μου Κέλλυ Παχή στο faceboock:«Μόνο σε πέντε χρόνια θα μπορέσει, η περιοχή που προμηθεύει το 1/3 των αγροτικών προϊόντων της Ελλάδας, να επανέλθει στα φυσιολογικά. Χωριά θα σβήσουν από το χάρτη ή θα γλείφουν για πολλά χρόνια τις πληγές τους . Άνθρωποι απελπισμένοι , άνθρωποι σε απόγνωση»..
Αυτό ήθελα να πω – δεν περιγράφονται με λόγια δημοσιογραφικά τέτοιες καταστροφές, απόγνωση παντού: λάσπη παντού, πραγματικά και μεταφορικά, νεκροί, αγνοούμενοι και εγκλωβισμένοι σε πλημμυρισμένα σπίτια και χωριά, κράτος και προστασία του πολίτη πουθενά, «κυβέρνηση άφαντη, αντιπολίτευση αλλού γι αλλού»…
*******
Παρασκευή πρωί, με ολοκληρωμένη την καταστροφή, ο ήλιος βγήκε για να την φωτίσει, κι ο Μητσοτάκης να τη δει… από κοντά… Να βγάλει ωραίες φωτογραφίες με αλαφιασμένα θύματα του κατακλυσμού: «να μοστράρουν φάτσα – κάρτα την αφεντομουτσουνάρα του τα Μέσα («τα δικά μας»), ως καλοσυνάτη και προστάτιδα και αλληλέγγυα» ήταν η εντολή…
Εντάξει, έχουμε όλοι πια την ατυχία να γνωρίζουμε, από κοντά ή από μακριά, τον δεύτερη φορά πρωθυπουργό –παρ’ όλα αυτά – Κυριάκο Μητσοτάκη:
Έναν άνθρωπο άχρωμο, άοσμο και άγευστο.
Χωρίς ίχνος χιούμορ.
Με ελάχιστα ψήγματα παιδείας. Με καλλιέργεια μηδέν.
Ξέρουμε πόσο ανεπαρκής είναι.
Πόσο ανόητα επηρμένος.
Πόσο ανίκανος να χωρίσει δυό γαϊδάρων άχυρα.
Πόσο μεγάλη έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας έχει.
Ήταν — και φυσικά είναι — ο χειρότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης.
Το βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες σε πλήρη εξέλιξη
Απρόθυμος να αντιδράσει.
Δεν θέλει – όπως έγραψα μεταφορικά – να λερώσει τα σκαρπίνια του στις λάσπες και στα αποκαΐδια.
Πιστεύει ότι κρυπτόμενος και σιωπώντας μπορεί να αποφύγει τα πάντα.
Πιστεύει ότι με ακριβοπληρωμένες επικοινωνιακές συμβουλές μπορεί να κοροϊδέψει σε βάθος χρόνου τους πάντες…*
Όπως έκανε και τώρα: κρύφτηκε τις ημέρες της καταστροφής, ανέβαλε την επίσκεψή του στη ΔΕΘ μέχρι να ξεχαστούν οι κυβερνητικές ευθύνες, προφανώς, κι όταν βγήκε ο ήλιος βγήκε κι εκείνος μαζί του για να βγάλει… ωραίες επικοινωνιακές φωτογραφίες. Δοξάστε τον!..
ΥΓ: Περίπου το ίδιο, φευ, μόνο χωρίς φωτογραφίες, έκανε και η… πεντακέφαλη αξιωματική αντιπολίτευση: τελευταία στιγμή, χάρις στην προτροπή του κ. Παππά, ανέβαλε τις εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού. Και , Πέμπτη βράδυ – Παρασκευή πρωί, πήραν τους δρόμους της… λασπουριάς – Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα, οι επίδοξοι αρχηγοί. Εντάσσοντας τις αλληλέγγυες εξορμήσεις τους στην προεκλογική τους φαρέτρα: ο καθένας χωριστά, για πάρτη του, αποκαλύπτοντας θαυμάσια τις μύχιες διαθέσεις τους για μετεκλογική… «ενότητα όποιος κι αν εκλεγεί» του ΣΥΡΙΖΑ…
* Από προχθεσινή ανάρτηση του Ευάγγελου Αντώναρου στο twitter
