Του Διογένη Λόππα
Παρά το ότι όσο περνάνε οι μέρες η πλειοψηφία του προοδευτικού κόσμου συντάσσεται με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε λόγω αυτονόητου σεβασμού της πλειοψηφίας, είτε επειδή κάθε μέρα που περνάει ο ίδιος εμφανίζεται πολιτικά πληρέστερος και πείθει, υπάρχουν ακόμα δύο κατηγορίες επικριτών, που επιμένουν να αμφισβητούν την καθαρή νίκη της προοδευτικής πλειοψηφίας, συνήθως επιστρατεύοντας μεταφυσική επιχειρηματολογία.
Η πρώτη κατηγορία αφορά στους αριστερούς υπερήλικες, οι οποίοι είναι αδύνατον να κατανοήσουν το νέο που ολιστικά κομίζει ο ταλαντούχος Έλληνας της διασποράς και επιμένουν να επιχειρηματολογούν με παλαιολιθικούς όρους. Η δεύτερη κατηγορία αφορά στους καθ΄ έξιν υπερσυντηρητικούς, οι οποίοι αδυνατούν να προσαρμοστούν στις αλήθειες του 21ου αιώνα και αναρωτιούνται ακόμα, αν δύο άντρες και μία συμπαθέστατη σκυλίτσα αποτελούν οικογένεια.
Σέβομαι και τις δύο απόψεις, αλλά, ειλικρινά, δε θα ξόδευα ούτε πέντε λεπτά από το χρόνο μου σε αυτονόητες απαντήσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι υπάρχει ακόμα λέσχη, κάπου στην Αγγλία, που ονομάζεται ‘‘the flat earth society”.
Ο Στέφανος υπήρξε η λογική επιλογή που συνάντησε το ένστικτο επιβίωσης της προοδευτικής παράταξης, που διαχρονικά αποτελεί την πλειοψηφία στη χώρα μας. Σε μια συγκλονιστική παρουσία στο (εχθρικό) δελτίο του STAR, αποδήμησε μέσα σε 33 λεπτά όλους τους όψιμους επικριτές του.
Αν κάποιος ουδέτερος παρατηρητής είχε παρακολουθήσει την προεκλογική παρέμβαση του Στέφανου στον κ. Χαρίτο και στη συνέχεια τη συνέντευξη στην κ. Ζαχαρέα, θα μπορούσε αμέσως να επισημάνει μια τρομακτική βελτίωση του performance, που θα έκανε πολλούς επικοινωνιολόγους να σκίσουν τα πτυχία τους. Ο άνθρωπος είναι απλά πανέξυπνος, ικανότατος, απορροφά την πολιτική σαν σφουγγάρι, ενώ η αμεσότητα με την οποία διεκδικεί την επαφή με τον κανονικό άνθρωπο δίπλα μας, αρχίζει να γίνεται case study για παραδοσιακά πανεπιστημιακά ιδρύματα παγκοσμίως.
Η δυναμική που έχει εμφανίσει, ακολουθεί μια αύξουσα γεωμετρική πρόοδο που δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν πρέπει κανένας να αναμένει άμεσα δημοσκοπικά αποτελέσματα, ούτε να αποπροσανατολίζεται, είτε από τις μεταφυσικές συκοφαντίες των επικριτών του, είτε από τις ανοησίες περί διάσπασης του κόμματος, που τόσο επιθυμούν η κυβέρνηση και το (ταλαίπωρο) ΠΑΣΟΚ.
Οι πιστοί αναγνώστες της στήλης γνωρίζετε ότι προσωπικά δεν αμφισβητώ τις δημοσκοπήσεις. Στηλιτεύω μόνο τον τρόπο που εκμαιεύουν απαντήσεις και που στη συνέχεια προσπαθούν να εμφανίζουν τα ευρήματα ως πολιτικά τετελεσμένα, στην υπηρεσία μιας φαύλης κυβέρνησης που έχει αποδείξει πόσο προσέχει να ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις τους.
Το γεγονός ότι η πιο φασιστοειδής κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση έχει απροκάλυπτα δημιουργήσει πιστούς βραχίονες στη δικαιοσύνη, στα ΜΜΕ, στην Προεδρία και στις ανεξάρτητες αρχές, οφείλει να κινητοποιήσει όσους διαθέτουν ένα μορφωτικό επίπεδο άνω του μετρίου, ώστε να είναι σε θέση να αντιληφθούν το προφανές. Για τους υπόλοιπους δεν μπορώ να προσφέρω κάτι, παρά μόνο την παραίνεση να ξεκινήσουν την επίπονη προσπάθεια, αρχίζοντας από Θουκυδίδη. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.
Επανερχόμενος στην ιστορική, για τα δεδομένα της τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, τηλεοπτική συνέντευξη του Στέφανου, επιτρέψτε μου, πάντα υπό την αίρεση της απλότητας (simplicity) και της σεμνότητας, μερικές παρατηρήσεις:
- Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκε ακομπλεξάριστος, με εμφάνιση και γλώσσα του σώματος που παρέπεμπε στο μέσο Έλληνα πολίτη
- Οι απαντήσεις του ήταν κοφτές, ορθές και με επίγνωση του εχθρικού περιβάλλοντος, χωρίς δηλαδή να προσπαθήσει να φανεί δουλοπρεπής μπροστά στη φαινομενική υπεροχή του Μέσου
- Όσοι στο πρόσφατο παρελθόν τον κατηγόρησαν ως (τουλάχιστον) απολιτίκ, μάλλον θα αναρωτιούνται τι τους χτύπησε (I didn’t see that coming)
Επί της απολύτου ουσίας τώρα, ο Στέφανος ξεδίπλωσε ένα οραματικό πλην απόλυτα εφαρμόσιμο σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (όπως και αν ονομάζεται, κρατήστε το αυτό), θα αποκτήσει σύντομα μια αλληλεπίδραση με τη βάση του, μέσω διαδικτυακών εφαρμογών, που ήδη υποστηρίζουν υπηρεσίες όπως το gov.gr ή το isyriza.gr
Πρακτικά, σύμφωνα με το σχέδιο Κασσελάκη, αυτό σημαίνει ότι η βάση του κόμματος θα παράγει την πολιτική βούληση, η οποία στη συνέχεια θα μετατρέπεται σε παραγωγή πολιτικής μέσω νομοσχεδίων, από τα όργανα του κόμματος.
Για να γίνω πιο κατατοπιστικός, σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον, κάθε Κυριακή, εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, μέσω τον κωδικών μας, θα αποφασίζουμε για ζητήματα που αφορούν της άμεση καθημερινότητά μας και θα στέλνουμε την πλειοψηφούσα άποψή μας στα όργανα και στην ΚΟ του κόμματος, η οποία, μέσω των επιστημονικών συμβούλων της, θα τη μετατρέπει σε νομοθετικές προτάσεις.
Κρίνοντας από τη δυναμική του φαινομένου ”Στέφανος” και τη γεωμετρική απήχηση που αυτό έχει στους κανονικούς ανθρώπους, τα νούμερα μπορούν να ξεκινήσουν από τους 100.000 και μέσα σε ένα χρόνο να προσεγγίσουν τις 500.000 ή και το 1.000.000 Φανταστείτε τώρα την επίδραση που μπορεί να έχει σε μια πολιτική απόφαση, για παράδειγμα στη στελέχωση του ΕΣΥ, η καταγεγραμμένη πλειοψηφούσα άποψη σε δείγμα πεντακοσίων χιλιάδων ανθρώπων.
Η αλήθεια είναι ότι ο Στέφανος υπερίσχυσε κατά κράτος των κομματικών υποψηφιοτήτων, ακριβώς γιατί αυτή ήταν η επιθυμία της πλειοψηφίας του δημοκρατικού ακροατηρίου, δηλαδή τα απολιθωμένα κομματικά όργανα να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας, δηλαδή των πραγματικά ενεργών μελών και όχι των χειροκροτητών μιας φαιδρής μειοψηφίας τύπου Φίλη, Σκουρλέτη, Τσακαλώτου, που τυγχάνει να τα καθοδηγούν ως ινστρούχτορες μιας παρελθούσας, σκοτεινής και ανελεύθερης εποχής, που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε.
Αυτό όμως που πραγματικά προκύπτει από τη σκέψη αυτού του μεγάλου Έλληνα της διασποράς, είναι η τομή που εφαρμόζει επικαλούμενος τη νεοφιλελεύθερη δυστοπία που μας έτυχε:
Ο Στέφανος είναι ο πρώτος πολιτικός, προερχόμενος από τα σπλάχνα της κοινωνίας που εκλέχθηκε για να υπηρετεί, που επιτέλους, ορίζει έναν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στο τι πραγματικά πρεσβεύει το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο και στο τι πραγματικά ορίζει μια σύγχρονη, πατριωτική, κυβερνώσα αριστερά και αυτό δεν είναι άλλο από την έννοια της ανθρωποκεντρικής οικονομίας.
Εκεί δηλαδή που ο Θατσερισμός, που υπηρετείται ως δόγμα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, νομοθετεί την παρωδία ”όλα για ένα ευρώ παραπάνω στους έχοντες”, η πολιτική σκέψη του Στέφανου προτάσσει το ”ο Άνθρωπος πάνω από όλα” με όχημα το κοινωνικό κράτος.
Δυστυχώς, η κ. Ζαχαρέα, ως πιστός ακόλουθος του καθεστωτικού βραχίωνα, απέτρεψε, ευλόγως, περεταίρω ανάλυση, ωστόσο όλοι καταλάβαμε, τόσο τη χαοτική διαφορά κοινωνικής αντίληψης που χωρίζει τον ανθρώπινο Στέφανο από τα ρομπότ του μετακαπιταλισμού, όσο και τη χαοτική αξιακή διαφορά που χωρίζει όλους εμάς, από τους υποστηρικτές του Μπέου και της διαρκούς ντροπής της σύγχρονης Ελλάδας που ακούσει στο όνομα ”Άδωνις” και που εξακολουθεί να εμπλουτίζει τις εσωτερικές επικοινωνίες πολυεθνικών με ζητιανιές για ένα ακόμα ρολόι ή, παλαιότερα, για ένα ακόμα τηλεφωνικό κέντρο.
Η επικράτηση της νέας πολιτικής σκέψης και της νέας πολιτικής παραγωγής της προοδευτικής παράταξης, δε θα έρθει, ούτε σε μια εβδομάδα, ούτε σε έναν μήνα. Είναι μια επίπονη διαδικασία που θα πάρει χρόνο. Γιατί τα εμπόδια είναι και πολλά, και δύσκολα. Πρώτα από όλα θα βρει απέναντι στοιχισμένες τις δυνάμεις της διαπλοκής στο σύνολό τους. Μαζί τους θα συνταχθούν οι αρχάνθρωποι της Ομπρέλας και οι υπόλοιποι δήθεν αριστεροί της καρέκλας. Συνεπώς, η εξέλιξη θα έρθει βασανιστικά αργά, μέσα από τις δυνάμεις της υγιούς κοινωνίας και των social media. Αλλά θα έρθει.
Ήμουν από τους πρώτους που συντάχτηκα με την ανασυγκρότηση της προοδευτικής παράταξης. Δε σας κρύβω ότι δεν υπήρξα ευκολόπιστος. Έχοντας επαφές με τη διασπορά των ΗΠΑ, ρώτησα και έμαθα πριν πάρω το ρίσκο της εμπλοκής. Και το πήρα με πλήρη ευθύνη, έπειτα και από όσα ενθαρρυντικά άκουσα από εκεί.
Τον περασμένο Ιούνιο ήμουν στην Κίμωλο για διακοπές. Ένα βράδυ, έτρωγα αμέριμνος κοντά στην εκκλησία, όταν σε ένα διπλανό μπαρ, κάποιος έβαλε στη διαπασών το αριστούργημα του Henri Mancini, από τη μουσική της ταινίας sunflower. Αμέσως σηκώθηκα και ύψωσα το ποτήρι μου στην καταπληκτική έμπνευση του DJ.
Η ελπιδοφόρα πολιτική περίοδος που διανύουμε με την έλευση του Στέφανου, δημιουργεί στις ψυχές μας το effect του ”sunflower”. Απολαύστε υπεύθυνα το πολιτικό αριστούργημα της γενιάς μας, κλείστε τα αυτιά σας στις καρακάξες της Οικογένειας, στους καρεκλίστας της Ομπρέλας και στους υπερήλικους του διαδικτύου και ραντεβού στις κυριακάτικες δημιουργίες πολιτικής που θα επαναφέρουν τον Άνθρωπο στο επίκεντρο.
