Του Γ. Λακόπουλου
Είναι ένας 40άρης της πολιτικής και δεν αισθάνθηκε ποτέ άνεση στο κόμμα που έστησε η Φώφη Γεννηματά στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Δεν είχε και πολλά κοινά στοιχεία ταυτότητας μαζί της. Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος με άλλο κόμμα συνέπραξε, με άλλο βρέθηκε να συνεργάζεται τελικά. Το μόνο που του έμενε ήταν να κρατήσει καθαρό το δικό του πολιτικό μονοπάτι -κι όπου τον βγάλει. Το αίμα νερό δεν γίνεται…
Προς το παρόν μετράει σ’ αυτούς στους οποίους η Ιστορία θα αναγνωρίσει ότι έκλεισαν την πληγή που άνοιξε το 1992 ο Σαμαράς -που προσπαθεί να επιβιώσει ακόμη από τη βλάβη που προκάλεσε.
Ο Θεοχαρόπουλος παρέλαβε από τον Φώτη Κουβέλη τη ΔΗΜΑΡ στο χειρότερο σημείο της -για λόγους που δεν είναι του παρόντος. Για να τη κρατήσει ζωντανή της έδωσε αμιγώς κεντροαριστερή και ευρωπαϊκή ταυτότητα και αναζήτησε στήριγμα σε ό,τι πλησιέστερα υπήρχε κοντά του: το ΠΑΣΟΚ.
Συγκρότησε με την νεοεκλεγείσα στο ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά τη Δημοκρατική Συμπαράταξη που έδειχνε ικανή να μαζέψει κάπως τα συντρίμμια του 4% που άφησε πίσω του ο Βενιζέλος.
Δεν είχε υπολογίσει τον μικρομεγαλισμό της κυρίας -που εκμεταλλεύθηκε ο Κ. Σημίτης για την ωθήσει στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας πίσω την ιστορία και την ιδεολογία του. Για τον επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ ήταν σα να χάθηκε το φυσικό περιβάλλον που έδινε νόημα στη σύμπραξη των δυο κομμάτων
Η πρώτη κρίση ήλθε σχετικά νωρίς με την απλή αναλογική. Η Γεννηματά έκανε κάτι απίστευτο: ψήφισε εναντίον του νόμου που συνέφερε το κόμμα της- αλλά εξυπηρετούσε τον Μητσοτακη. Ο Θεοχαρόπουλος αντιστάθηκε και τάχθηκε υπέρ του αναλογικού συστήματος. Ήταν θέμα αρχής.
Το ίδιο έκανε και στη συνέχεια με μικρότερα και μεγαλύτερα θέματα. Δυο ξένοι στο ίδια Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ο αυταρχισμός και η αλαζονεία της Γεννηματά στο Κινάλ, ήταν αφόρητος, ο δεξιός προσανατολισμός της ενοχλητικός και ταυτόχρονα καταστροφικός.
Το κατάλαβαν όλοι ο ένας μετά τον άλλο. Ο Σταύρος της γύρισε την πλάτη, ο Παπανδρέου τη σνομπάρει μέχρι να βγει βουλευτής και ο Θεοχαρόπουλος απλώς αποσαφήνισε ότι δεν είναι του χεριού τους και προτίθεται να κάνει πολιτική με ψηλά το κεφάλι. Είναι επικεφαλής του κόμματος του, όχι υπάλληλος της Φώφης.
Η ομάδα της έδειχνε ότι ψάχνει για κορόιδα: να έχει και την ψήφο ενός δευτέρου κόμματος-, για να έχει νόημα το ανοσιούργημα με το Κιναλ- και μετά να τον αφήσει εκτός Βουλής. Ποτέ άλλωστε δεν θα τον έπειθαν ότι Μητσοτάκης είναι καλή επιλογή για τη χώρα.
Όπως διαμήνυσε από την αρχή δεν είναι διατεθειμένος να ψηφίζει αντίθετα από τις αρχές και να συγκρούεται με τις στρατηγικές επιλογές του. Ειδικά στο Μακεδονικό για το οποίο οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας έχουν από δεκαετίες καθαρή θέση. Έτσι ακολούθησε το δρόμο του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη.
Η Γεννηματά στην αρχή είπε ότι δεν τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας. Άνευ αξίας: αυτό μπορεί να το κάνει στο δικό της κόμμα. Μετά πήγε να τον φοβερίσει απειλώντας με… συνέπειες. Αέρας κοπανιστός. Τι συνέπειες μπορεί να είχε από τη Φώφη ο πρόεδρος άλλου κόμματος;
Είναι θλιβερό, αλλά και χαρακτηριστικό, ότι ανέλαβε να προαναγγείλει διαγραφή Θεοχαρόπουλου -από την ΚΟ της Συμπαράταξης,- ο… Λοβέρδος! Ένας ερευνώμενος από τη Δικαιοσύνη για δωροδοκία αποφαίνεται για τη διαγραφή ενός πολιτικού που αν έχει κάτι να επιδείξει είναι το ήθος και η συνέπεια.
Στη Συμφωνία των Πρεσπών ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ ακολούθησε, την ιδεολογική καθαρότητα του κόμματός του και τη προσωπική του συνέπεια και εντιμότητα. Λειτούργησε σαν νέος πολιτικός με ανοιχτούς ορίζοντες.
Η Φώφη αποφάσισε για τις σχέσεις τους. Δεν υπάρχει καμιά διαγραφή. Το τέλος μιας συνεργασίας δυο κομμάτων θα υπάρχει. Ποιος από τους δυο θα χάσει από αυτό μένει να το δούμε.
Προς το παρόν συνέπειες έχει η ίδια: μένει χωρίς εταίρο και το παραμύθι ότι “συσπειρώνει το χώρο” αποτελειώνει οριστικά. Στο “συνέδριό” της μπορεί να τελειώσει και η ίδια. Τον Θεοχαρόπουλο δεν θα τον δείχνει κανείς στη Δημοκρατική παράταξη με το δάκτυλο…
