Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Ν. Ανδρουλάκης ρίχνει στη «μάχη για τη σοσιαλδημοκρατία» τον Θ. Ζαγοράκη που επέβαλε ο Σαμαράς, διέγραψε – αλλά πήρε πίσω – ο Μητσοτάκης και καταψήφισε το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τις υποκλοπές.
Από το 1981 μέχρι το 2014 η εκπροσώπηση της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν ευθύνη των κομμάτων – της ηγεσίας τους, πρακτικά – ανάλογα με την εκλογική τους δύναμη.
Σοφή επιλογή, προέκταση της λογικής των αριστίνδην βουλευτών, που προβλέπει το Σύνταγμα για το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Οι κομματικές ηγεσίες είχαν την ευχέρεια να στέλνουν τους καλύτερους και κατά κανόνα το έκαναν, τουλάχιστον στις ευρωεκλογές της δεκαετίας του 1980.
Θέλετε ονόματα; Σπ. Πλασκοβίτης, Κων. Καλλίας, Αλ. Αλαβάνος, Γ. Πεσμαζόγλου, Δημ. Τσάτσος , Γρ. Βάρφης, Γρ. Φαράκος, Μιχ. Παπαγιαννάκης, Τ. Χριστοδούλου, Γ. Μπούτος, Παν. Λαμπρίας…
Στην πορεία τα κριτήρια έγιναν περισσότερο «εκλογικά», αλλά και πάλι στις ομάδες των κομμάτων υπήρχαν πρόσωπα με σημαντικό πολιτικό φορτίο, όπως πχ ο Ν. Σηφουνάκης από το ΠΑΣΟΚ«, ο Γ. Μαρίνος από τη ΝΔ, ο Δημ. Κουλουριάνος από το ΔΗΚΚΙ κ.α.
Το 2014 οι συγκυβερνώντες Σαμαράς – Βενιζέλος κατάργησαν τη λίστα, έριξαν στην ευθύνη της ανάδειξης ευρωβουλευτών στο πλήθος και το επίπεδο της ελληνικής εκπροσώπησης διολίσθησε. Θρίαμβος της τηλεδημοκρατίας και των σκληρών κομματικών μηχανισμών.
Στους περισσότερους από τρεις δεκάδες πολιτικούς – ο Θεός να τους κάνει σε κάποιες περιπτώσεις – που εκπροσώπησαν την Ελλάδα την τελευταία δεκαετία – δυσφημώντας την ενίοτε – ματαίως θα αναζητήσετε περισσότερους από 2-3 που διεκδικούν τον τίτλο της πολιτικής προσωπικότητας.
Έτσι επήλθε το τέλος της ελληνικής αξιοπιστίας στο μόνο εκλεγμένο ευρωπαϊκό όργανο. Αν αξιολογηθούν οι προτάσεις των κομμάτων προς το κοινό για τη νέα ευρωβουλευτική περίοδο, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.
Με ποια ακριβώς πολιτικά προσόντα θα διακριθεί στο Ημικύκλιο, ο ολυμπιονίκης Δήμας, ο τηλεαστέρας Αυτιάς, ο μετεωρολόγος Αρναούτογλου και ο μπασκετμπολίστας Παππάς; – για αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιους διεκδικητές…
Σημεία των καιρών. Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να μοντάρει μια ΙΧ ευρωομάδα, ο Κασσελάκης νομίζει ότι οι καταλληλότεροι θα προεπιλεγούν από την κομματική βάση του και ο Νίκος Ανδρουλάκης μετατρέπει τις επιλογές του σε παρωδία.
Τι δεν καταλαβαίνει, εντάσσοντας στους προτεινομένους από το κόμμα του τον Θοδωρή Ζαγοράκη – για να προσθέσει μια τρίτη θητεία ως ΠΑΣΟΚ στις δυο που έκανε ως ΝΔ;
«Καλό παιδί», όπως λένε όσοι τον ξέρουν, ευπρεπής άνθρωπος και εμβληματικός αρχηγός της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2004. Αλλά ανύπαρκτος ευρωβουλευτής – ειδικά από τότε που εξοβελίσθηκε ο Κύρτσος, που τον καθοδηγούσε.
Ο ίδιος πχ δεν θα έβαζε ποτέ σέντερ φορ τον Ανδρουλάκη. Του λείπουν τα στοιχειώδη, για τη δουλειά.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – έχοντας πίσω του μέτρια θητεία ευρωβουλευτή – κατεβάζει στα κυβικά του την πολιτική εκπροσώπηση της χώρας και του κόμματός του.
Δεν έβαλε τον Βενιζέλο στη Βουλή με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, απέκλεισε τον Καστανίδη από την εκπροσώπηση της Α’ Θεσσαλονίκης, και – παρά τις σφοδρές εσωκομματικές αντιρρήσεις – ρίχνει στη «μάχη για τη σοσιαλδημοκρατία» έναν υποψήφιο που επέβαλε ο Σαμαράς, διέγραψε – για γνωστούς λόγους, αλλά πήρε πίσω – ο Μητσοτάκης και μόλις προχθές καταψήφισε το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου – και – για τις υποκλοπές!
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
