Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η λειτουργία του κατά πρωθυπουργική υπόδειξη φωτίζει και την αδράνεια του στις υποκλοπές: Δεν έλαβε ποτέ επιστολή με… εντολή επίσπευσης!
Στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με τη διάκριση των εξουσιών στον πυρήνα του Πολιτεύματος, η σχέση του Πρωθυπουργού με τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είναι μονοδρομημένη.
Ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός μπορεί να διατάξει έλεγχο για τον Πρωθυπουργό. Όχι όμως και το αντίθετο.
Ο Πρωθυπουργός δεν νοείται να ασκήσει έλεγχο στον Εισαγγελέα. Πολύ περισσότερο να του δώσει οδηγίες.
Επικοινωνία έχουν μόνο μέσω του υπουργού Δικαιοσύνης, με προβλεπόμενους τρόπους.
Αυτά δεν ισχύουν πλέον στη νότια πλευρά της Βαλκανικής. Οι ρόλοι ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Ισίδωρο Ντογιάκο, έχουν αναστραφεί.
Ο συγκεκριμένος εισαγγελέας φέρεται ως το τρίτο μακρύ χέρι του σημερινού Πρωθυπουργού στους θεσμούς. Τα άλλα δυο είναι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ο Κώστας Τασούλας.
Αν δεν ήταν έτσι, ο Ντογιάκος θα είχε επιστρέψει την επιστολή Μητσοτάκη, ως εξωθεσμική πράξη εξευτελισμού του.
Του δίνει εντολές και κατευθύνσεις, σαν να μην ξέρει τη δουλειά του. Ή σαν να περιμένει τον ιδιο για να την κάνει. Και πώς θα την κάνει.
Πού ακούσθηκε Πρωθυπουργός να ζητάει από τον Εισαγγελέα του ανωτάτου Δικαστηρίου, «προτεραιοποίηση» σε μια υπόθεση, για την οποία ήδη έχει επιληφθεί η εισαγγελία;
Με ποιο δικαίωμα του υποδεικνύει να «προχωρήσετε ανεξάρτητα από την πρόοδο των εργασιών της επιτροπής εμπειρογνωμόνων»;
Από πού προκύπτει η εξάρτηση, την οποία… αίρει;
Ο Μητσοτάκης αντιμετωπίζει τον Ντογιάκο ως υπάλληλό του και τον διατάζει: «να καταστεί μέρος της δικογραφίας», το πόρισμα μιας Επιτροπής που διόρισε ο ίδιος, για να βγάλει πόρισμα της αρεσκείας του.
Καμιά δικαστική έρευνα δεν διεξάγεται… από κοινού με την κυβέρνηση… εναντίον των άλλων!
Από πλευράς μεγάρου Μαξίμου, η επιστολή δείχνει ότι έχουν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τον Πρωθυπουργό, συνιστά επανάληψη της Λουδοβίκειας αντίληψης για τον εαυτό του. L’État, c’est moi!
Όπως στην υποκλοπή Ανδρουλάκη, που κόμπαζε ότι… «δεν θα επέτρεπε» την εφαρμογή του νόμου, «αν το γνώριζε». Laloic’ est moi.
Η αποδοχή της επιστολής και των υπαγορεύσεων που περιέχει από τον Ντογιάκο, συνιστά αυτοδιασυρμό της Δικαιοσύνης.
Επικυρώνει το σλάλομ της διαδρομής του, που κατέληξε στον διορισμό του, πριν τη σύνταξη και συνδέθηκε με φήμες για συναλλαγή:
-Εξυπηρετεί την κυβέρνηση, με αντάλλαγμα ένα αξίωμα που ακόμη δεν υπάρχει: επικεφαλής της Δικαστικής Αστυνομίας.
Αληθές ή όχι, δεν θα το μάθουμε ποτέ: θα φύγουν μαζί.
Ως τώρα πάντως, συντασσόμενος με τον Πρωθυπουργό, παραβιάζει το Σύνταγμα και ήδη τον στιγμάτισαν οι επιφανέστεροι ερμηνευτές του.
Με την άρνησή του να δει την επιτροπή LIBE του Ευρωκοινοβουλίου, διεθνοποίησε ότι δρα ως εντολοδόχος.
Η λειτουργία του κατά πρωθυπουργική υπόδειξη φωτίζει και την αδράνεια του στις υποκλοπές.
-Δεν έλαβε ποτέ επιστολή με… εντολή επίσπευσης!
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
