Του Γ. Λακόπουλου
Κάτι τρέχει στην κυβέρνηση. Κάτι σαν θαύμα. Για την ακρίβεια αρχίζει να αποκαθίσταται η κανονικότητα στον πιο κρίσιμο τομέα της κυβερνητικής λειτουργίας: το υπουργείο Υγείας.
Η ενημέρωση για τον κορονοϊό θα γίνεται εφεξής από τον καθ ύλην αρμόδιο υπουργό. Ούτε από τον «πρόθυμο Σωτήρη», ούτε από τον εξωκοινοβουλευτικό Χαρδαλιά, που μπερδεύει το ρόλο του υπουργού με του δεκανέα υπηρεσίας. Ούτε φυσικά από το «ότο κιου» του Μεγάρου Μαξίμου:
Θα την κάνει ο Βασίλης Κικίλιας. Υπουργός Υγείας και πλήρως πολιτικά υπεύθυνος- και αρμόδιος- γι’ αυτό το χώρο και γι’ αυτό το θέμα. Οποιος έχει την επιχειρησιακή ευθύνη θα έχει και το λόγο. Τελεία και παύλα.
Ότι ο Κικίλιας πήρε το όπλο του φάνηκε την παραμονή του τελευταίου των «διαγγελμάτων Μητσοτάκη»- που δεν είναι διαγγέλματα, αλλά «σφετερισμός» όσων ανήκουν στην αρμοδιότητα των κατά χαρτοφυλάκιο αρμοδίων.
Ο υπουργός Υγείας έσπασε τον τσαμπουκά του Μεγάρου Μαξίμου να κρατάει για τον Πρωθυπουργό το φιλέτο των ανακοινώσεων και δήλωσε ο ίδιος την προηγουμένη του «διαγγέλματος»-ότι η χώρα μπαίνει σε lockdown.
Λέγεται ότι στο Μέγαρο Μαξίμου τους έπεσαν τα χαρτιά της πρόβας Μητσοτάκη από τα χέρια. Η νέα μεσσιανική εμφάνιση που σκηνοθετούσαν, έπαυε να έχει ενδιαφέρον, χωρίς τη σημαντική είδηση της επιστροφής τον εγκλεισμό.
Δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που έκανε τον υπουργό Υγείας να πει: “Ως εδώ, ο καθείς στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες». Ήταν όμως μάθημα πολιτικής αξιοπρέπειας για τους συνάδελφους του -με τις δουλικές συμπεριφορές.
Η χώρα κυβερνάται από το Πρωθυπουργό και τους υπουργούς. Όχι από το Πρωθυπουργό και τους μετακλητούς του.
Ο Πρωθυπουργός δίνει οδηγίες στους υπουργούς και παίρνει τις σοβαρές αποφάσεις- αφού τους ρωτήσει πριν.
Δεν τους ανακοινώνει αποφάσεις. Ούτε επιδίδεται σε αντιποίηση του ρόλου τους.
Π.χ. δεν παίρνει τη θέση του υπουργού Υγείας στην υποδοχή ιατρικού υλικού. Δεν τους αφήνει να πληροφορούνται κυβερνητικές επιλογές από τη τηλεόραση.
Δεν τους εξευτελίζει να ανακοινώνοντας τα αντίθετα από όσα μόλις ανακοίνωναν οι ίδιοι. Δεν αλλάζει τις αποφάσεις του επειδή του τηλεφώνησε ένας φίλος του.
Με την ανακοίνωση ότι η χώρα ξαναμπαίνει σε λοκντάουν, ο Κικίλιας απλώς άσκησε το θεσμικό ρόλο του. Και σε όποιον αρέσουμε.
Ίσως το σοκ που δοκίμασαν οι παρατρεχάμενοι σκηνοθέτες του Μαξίμου να ήταν αιτία για το αποκαρδιωτικό πρωθυπουργικό θέαμα της επομένης μέρας τον το αυτοακυρωτικό πρώτο πρόσωπο- ως υπονοούμενο: «Ποιος Κικίλιας; Εγώ και κανείς άλλος».
Σε κάθε περίπτωση η αποκατάσταση της πολιτικής τάξης στο υπουργείο Υγείας από τον υπουργό είναι κατάκτηση για την πολιτική. Σημάδι ότι η παντοκρατορία του επιτελείου κράτους των υπάλληλων που παριστάνουν τους προϊσταμένων υπουργών έφτασε στα όριά του.
Ο Κικίλιας, ίσως επειδή εδραιώθηκε στην πολιτική επί Σαμαρά και δεν έχει ανάγκη το Μησοτακέικο, τόλμησε να σταθεί στο ύψος του και τα σκυλιά δεμένα.
Το κακό είναι ότι μένει μόνος. Ο Κώστας Αχ. Καραμανλής δεν θα τολμήσει να πει ποτέ “θέλω πίσω τις αρμοδιότητες μου για τα δημόσια”. Ο Ν. Παναγιωτόπουλος δεν θα αξιώσει να μην ξαναμιλήσει κανείς για εξοπλισμούς, χωρίς να πει πρώτα ο ίδιος τη γνώμη του. Ούτε να συνεδριάζει ο Πρωθυπουργός με τους αρχηγούς των όπλων, ερήμην του.
Ο Νίκος Δένδιας να ξεκαθαρίσει ότι την ελληνική διπλωματία διευθύνει ο ίδιος και όχι οι γνωστές «τρεις κυρίες». Ο Άδωνις να φωνάξει ότι δεν είναι υπουργός-θαλαμοφύλακας.
Δεν θα το κάνουν. Αλλά ο Βασίλης Κικίλιας άνοιξε το δρόμο προς αξιοπρεπή άσκηση υπουργίας-για πρώτη φορά με αυτή την κυβέρνηση. Στους δύσκολους καιρούς της νεομητσοτακικής βουλιμίας, θα του πιστωθεί από την κοινωνία…
