Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Άφησε το υπουργείο, αλλά στις εκλογές που κοντοζυγώνουν θα διεκδικήσει κάτι καλύτερο…
Στην εγχώρια πολιτική σκηνή η ανάληψη ευθύνης με παραίτηση σπανίζει.
Ακόμη και αν καεί το πελεκούδι και βουλιάξουν καράβια, εμπλεκόμενοι υπουργοί και έτεροι Καππαδόκες το βλέπουν σαν «στραβή στη βάρδιά» τους και μένουν στη θέση τους.
Επικαλούνται τους προηγουμένους, λένε πως «έκαναν ό,τι μπορούσαν» και ενίοτε στήνουν με τον Πρωθυπουργό ψεύτικη παραίτηση, που δεν γίνεται δεκτή.
Ο Κώστας Αχ Καραμανλής, έδειχνε να αιφνιδιάζει, σπάζοντας την παράδοση: πήγε στα Τέμπη, είδε τι συνέβη και υπέβαλε την παραίτησή του.
Το πνεύμα της ανακοίνωσής του ήταν: δεν μπορώ να μένω στη θέση μου, όταν χάθηκαν τόσοι άνθρωποι.
Η πράξη του επαινέθηκε, ως υποδειγματική.
Έσβησε και το ιστορικό της δουλικότητας απέναντι στον Μητσοτάκη, όπως και την ευκολία του ονόματος, που του εξασφάλισε χαρτοφυλάκιο.
Κάποιοι άρχισαν να ψυλλιάζονται, όταν άκουσαν τον απερχόμενο Πρωθυπουργό να τον επαινεί – αλλά το απέδωσαν στη συνήθειά του να δείχνει άλλους για τις ευθύνες.
Το ισοζύγιο στη συγκυρία πάντως ήταν υπέρ του παραιτηθέντος. Ό,τι και αν του είχε καταλογιστεί ως τότε, την κρίσιμη στιγμή παραιτήθηκε. Μακάρι να το έκαναν και άλλοι.
Και ύστερα ήλθαν τα μαντάτα του: η παραίτηση δεν ήταν και τόσο αθώα. Έδειχνε περισσότερο πονηρία, παρά ευαισθησία.
Η σπουδή για την ανάληψη της αντικειμενικής ευθύνης υπέκρυπτε την αγωνία για καταλογισμό της ποινικής.
Διότι ο ευαισθητοποιημένος γόνος, -που δεν άντεξε το βάρος των τύψεων- έχει στην πλάτη ιστορικό χειρισμών που τον καθιστούν πραγματικά συνυπεύθυνο για τις συνθήκες που προκάλεσαν την τραγωδία.
Είχε πλήρη ενημέρωση, απόλυτη γνώση, συνεχή όχληση για τον κίνδυνο, άλλα άφηνε τα τρένα να ταξιδεύουν στα τυφλά.
Όπως συνηθίζουν μέλη και φίλοι της σημερινής κυβέρνησης, εξόρκιζε τον κίνδυνο σπιλώνοντας τους συνδικαλιστές που τον προειδοποιούσαν
Στη συνέχεια μας έσκασε το μυστικό: η ευαισθησία του ήταν προσωρινή και με πολιτικό υπολογισμό.
Άφησε το υπουργείο, αλλά στις εκλογές που κοντοζυγώνουν θα διεκδικήσει κάτι καλύτερο…
Η παραίτηση ήταν προεκλογικό εφόδιο για να ενισχύει το προφίλ του και μετεκλογικά να εμφανισθεί βγαλμένος από τη κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Με ανεβασμένες μετοχές, είτε κερδίσει η ΝΔ είτε χάσει. Το δεύτερο μάλλον τον βολεύει περισσότερο, δεδομένου ότι εντός του καιροφυλακτεί ο δελφίνος.
Ως ανεψιός, και ξάδελφος πρωθυπουργών, με βαρύ επώνυμο, θεωρεί ότι δικαιούται να ηγηθεί της ΝΔ.
Η υποψηφιότητα για την επόμενη Βουλή, με καρφιτσωμένη στο πέτο την παραίτηση -πλην της «ανωτερότητας» που δείχνει, και της ψηφοθηρίας που εξασφαλίζει- τον απαλλάσσει και από την υποχρέωση να απολογείται προεκλογικά για την τραγωδία και το χάλι των τρένων.
Δεν του βγαίνει. Ως τρίτη γενιά των Καραμανλήδων, θα έχει την τύχη της τρίτης γενιάς των Βενιζέλων.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
