Του Τάκη Ψαρίδη
Δεν έχει σημασία ότι ακόμα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εμμέσως πλην σαφώς, ευνοεί την φορολογία στην αισχροκέρδεια των εταιρειών ενέργειας. Δεν έχει σημασία ότι πολλά κράτη της ΕΕ επέβαλαν φόρους στην αισχροκέρδεια, ώστε να μειώσουν τον φόρο στα καύσιμα χωρίς δημοσιονομικό κόστος.
Το καθεστώς Μητσοτάκη αρνείται πεισματικά να το κάνει και έχει λέει «επιχειρήματα» γιαυτό. Όπως αυτά που είπε ο κλόουν υπουργός της χώρας, ότι δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, τουλάχιστον από τον Ιούλιο του 2019 και εντεύθεν.. «Δεν κρυώνει ο κόσμος σήμερα» και «η μείωση στην κατανάλωση οφείλεται σε ψυχολογικούς λόγους», είπε η προσωποποίηση της μπουρδολογίας και της γελοιότητας που είναι νομιμοποιημένη και επισημοποιημένη με υπουργικό χαρτοφυλάκιο.
Των «επιχειρημάτων» αυτών είχαν προηγηθεί και άλλα εξ ίσου «σοβαρά». Ότι οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητα, ότι από την μείωση του φόρου κερδίζουν τα «καγιέν» των πλουσίων και το πιο εξωφρενικό, ότι ο φόρος αυτός συντηρεί το εθνικό σύστημα υγείας(!) Επομένως το πανελλήνιο πρέπει να κοιμάται ήσυχο διότι τα λεφτά του πηγαίνουν για την υγεία του(!) και μάλιστα τόσο καλά ώστε να έχουν πεθάνει 16000 άνθρωποι επειδή δεν επαρκούν οι ΜΕΘ..
Αυτό λοιπόν που έχει σημασία δεν είναι το «γιατί» το σύστημα Μητσοτάκη αρνείται την μείωση του φόρου στα καύσιμα σε πείσμα ακόμα και της προηγμένης Ευρώπης. Το «γιατί» είναι γνωστό σε κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο. Δεν ξύπνησε ένα πρωί ο πρωθυπουργός της χώρας και έγινε «κακός».
Ο κος Μητσοτάκης και οι επιτελείς του Μαξίμου, σε πείσμα ορισμένων που τους θεωρούν «κεντρώους», διακατέχονται από μια βαθιά νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία σε αρρωστημένο βαθμό και συνειδητά ευνοούν συγκεκριμένα συμφέροντα και μάλιστα πολύ πιο αδίστακτα και προκλητικά από την «Δεξιά» τους παράδοση.
Αυτό που έχει σημασία λοιπόν είναι τα «επιχειρήματα». Το είδος, το ποιόν, το θράσος, η γελοιότητα και η χυδαιότητα των «επιχειρημάτων». Ότι κάτι τέτοια εκλαμβάνονται και χρησιμοποιούνται ως «επιχειρήματα» ακόμα και από σοβαρούς ανθρώπους, καθηγητές πανεπιστημίων, δημοσιογράφους, παντός είδους «άριστους», δημοσκόπους και δυστυχώς ψηφοφόρους.
Από αυτήν την άποψη έχει δίκιο ο κλόουν υπουργός πως το πρόβλημα με την ακρίβεια είναι ψυχολογικό. Αυτό άλλωστε είναι και το βαθύτερο πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Ότι έχει επιτευχθεί τέτοιος εκμαυλισμός συνειδήσεων και τέτοια απαξία στην αξιωματική αντιπολίτευση, ότι έχει αναπτυχθεί τέτοια μισαλλοδοξία, που τέτοιου είδους «επιχειρήματα» ‘όχι μόνο εκλαμβάνονται ως σοβαρά, αλλά και που οι αποδέκτες τους τα έχουν απόλυτη ανάγκη για να θρέψουν και να συντηρήσουν το μίσος τους στον πολιτικό αντίπαλο.. Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως οι εκλογές θα διεξαχθούν με σοβαρότερα «επιχειρήματα»;