Της Λώρης Κέζα
Από την ημέρα που ιδρύθηκε το Κίνημα αλλαγής, δεν κατάφερε θα θέσει έστω ένα ζήτημα στην πολιτική ατζέντα. Η Φώφη Γεννηματά ακολουθεί, δεν καθορίζει τη συζήτηση. Ένας ολόκληρος χώρος υπό την ομπρέλα του κεντρώου μορφώματος προσπαθεί να σταθεί στην πολιτική σκηνή ως ουραγός. Στον Κινάλ περισσότερο ενδιαφέρει η διαφοροποίηση από τα άλλα κόμματα παρά η σαφής τοποθέτηση με πρόθεση διακυβέρνησης.
Ξέρουμε περίπου τι δεν θέλει, δεν έχουμε ιδέα τί θέλει. Πρόθεση διακυβέρνησης δεν είναι η πιθανή μετεκλογική συνεργασία. Είναι η προβολή μια ιδεολογίας μέσα από συγκεκριμένες προτάσεις. Πώς έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ανεβάσει τον κατώτατο μισθό στα 730 ευρώ και θα καταργήσει το φόρο ακινήτων; Κάτι τέτοιο. Πώς φαντάζεται λοιπόν το Κίνημα Αλλαγής τον δημόσιο τομέα εάν και εφόσον βρεθεί στα πράγματα; Πώς θα διαχωρίσει την εκκλησία από το κράτος, πρακτικά και με προτάσεις; Πώς θα κρατήσει στη χώρα τη νεολαία που ξενιτεύεται έχοντας σπουδάσει δωρεάν στην Ελλάδα;
Ας μην πιάσουμε μια μια τις θεματικές αλλά ας αναγνωρίσουμε ότι ο κύκλος Γεννηματά δεν ασχολείται με τούτα. Εστιάζει στη μετα-επικοινωνία: αν κάνει μια δήλωση στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, σπεύδει το Κινάλ να απαντήσει. Το ευφυολόγημα της ημέρας έχει γίνει πιο σπουδαίο από την πολιτική την ίδια. Υπάρχει μια λαϊκή έκφραση που εξηγεί την κατάσταση. «Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι».
Υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής. Η Φώφη Γεννηματά δεν έδειξε τις αρετές εκείνες που μετατρέπουν ένα πολιτικό πρόσωπο σε ηγέτη. Κατάφερε μέσα σε ελάχιστους μήνες να διαλύσει το νέο σχήμα με αυταρχικές συμπεριφορές, με αποκλεισμούς και μικροδιαχείριση. Αυτά γίνονται ανεκτά όταν ο ηγέτης έχει το ανάλογο πολιτικό εκτόπισμα όμως η επικεφαλής του κεντρώου σχήματος δεν το έχει. Τα στελέχη φεύγουν ένα ένα αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για να φύγει και ο επόμενος. Συμβαίνει σε επίπεδο αυτοδιοίκησης, συνέβη με το Ποτάμι, συμβαίνει και με ιστορικά στελέχη του χώρου.
Ο συνασπισμός εγκαταλείπεται από τους ανθρώπους του και παραμένει ιδεολογικά κενός. Σε αυτό το πλαίσιο αναλύουν τα ενδεχόμενα συνεργασίας, με τη Δεξιά ή με την Αριστερά, όποιον τύχει να πάρει την πρώτη θέση στην εκλογική αναμέτρηση. Χρήσιμο θα ήταν να αναλύσουν και ένα ακόμη ενδεχόμενο, μήπως δεν καταφέρουν καν να μπουν στη Βουλή.