Κι όμως: Σταύρος-Φώφη κινούνται προς Τσίπρα. Νέα Κεντροαριστερά, απλή αναλογική και αμοιβαδοποίηση της ΝΔ  

 

Του Γ. Λακόπουλου

Πρώτα τα άσχημα νέα για το λεγόμενο Κινάλ. Δεν πάει καλά. Η  προϊστορία και η προσωπικότητα μιας πολιτικού σαν τη Φώφη Γεννηματά  δεν προοιωνίζονται κάτι καλύτερο.  Είναι απλώς λυπηρό ότι η ίδια – και όσοι κατά παράδοση δρουν στο παρασκήνιο – συνέργησαν  στην πραξικοπηματική κατάργηση του ΠΑΣΟΚ.  Για να πάρει τη θέση του το μόρφωμα στη πρώτη συνεδρίασή της  “Κεντρικής Επιτροπής” του οποίου μίλησε την Κυριακή η Φώφη. Χωρίς φυσικά να διευκρινιστεί ότι δεν πρόκειται για εκλεγόμενο όργανο, αφού άλλωστε και το “ιδρυτικό συνέδριό” του ήταν μια συνάθροιση διορισμένων χειροκροτητών.

Ακόμη και ο Βαγγέλης Βενιζέλος -που υπό συνθήκες λειτουργίας πραγματικού κόμματος θα έπρεπε να έχει ήδη απομακρυνθεί μαζί με τον Ανδρέα Λοβέρδο- διαπίστωσε ότι πρόκειται για “ την επικράτηση μιας παλαιοκομματικής πρακτικής διακανονισμών κορυφής και παραγοντισμών”  με διορισμένους”. Συμπληρώνοντας ότι ” αυτά δεν συνέβαιναν ούτε στην Ένωση Κέντρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960″.  Για να δείξει μάλιστα την εκτίμηση του στη Φώφη προσέθεσε: ” Χωρίς φυσικά να κάνω σύγκριση με τις προσωπικότητες εκείνης της εποχής”.

Αυτά τα ωραία στο φιλομητσοτακικό “Βήμα”. Στο τέλος για να προκαλέσει πρόσθεσε:  “Δεν έχω, συνεπώς, να συνεισφέρω κάτι ως ένα από τα μέλη αυτού του σώματος, συνεισφέρω ό,τι μπορώ ως μέλος της μιας από τις δυο Κοινοβουλευτικές Ομάδες του σχήματος”.  Θέτει τον εαυτό του πάνω από τους υπολοίπους και επιλέγει σε τι μετέχει και σε τι όχι. Και παραμένει ατουφέκιστος.  Σαν τον έτερο Καππαδόκη, τον  Λοβέρδο,  που αποφάσισε διαφορετικά από τη Φώφη στο θέμα των βομβαρδισμών στη Συρία: τους βρήκε  “αναγκαίους”.  Όπως και ο Κουμουτσάκος  άλλωστε.

Η φωνή της βάσης

Και μετά καλά νέα. Οι ηχηρές διαφοροποιήσεις Βενιζέλου Λοβέρδου- ίσως και η ενασχόληση της προανακριτικής Επιτροπής μαζί τους μετά τις αναφορές των προστατευόμενων μαρτύρων στα πρόσωπά τους- ανέδειξαν κάτι που από τη αρχή θα έπρεπε να είχαν καταλάβει όλοι: ότι υπάρχει πολύ ΠΑΣΟΚ, κάτω από την απόφαση για κατάργηση του ΠΑΣΟΚ.   

Βοηθάει βέβαια και η επικαιρότητα η οποία αναδεικνύει το υπέροχο τετράπλευρο Σαμαράς -Άδωνις- Βενιζέλος -Λοβέρδος- που επιδιώκουν την υπέρβαση”κατά τη σαμαρική ορολογία. Σε μετάφραση: να παραγκωνιστεί κυρίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τη σειρά της και η Γεννηματά και να αναλάβει τον έλεγχο των πραγμάτων ένα “αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο” με την εν λόγω τετράδα επικεφαλής. Κατά αναβίωση του 2012-14.

Η επικεφαλής του Κινάλ απλώς απάντησε υποτονικά στον Βενιζέλο  στα περί “ίσων αποστάσεων” που της καταλογίζει προσβλητικά και αυτοπροβλήθηκε ως υποψήφια για την “τρίτη εντολή”.  Κατά τα λοιπά θα επιδιώξει να “ηττηθεί στρατηγικά ο ΣΥΡΙΖΑ”

Οι γνωρίζοντες όμως λένε ότι αυτή η στάση της είναι μεταβατική. Ήδη έχει αρχίσει να διακρίνει ότι παρά τις επιθυμίες της, ή και τις υποδείξεις που δέχεται από οικονομικούς και μιντιακούς παράγοντες να συγκλίνει με τον Μητσοτάκη-  ο δρόμος της πολιτικής την οδηγεί προς τον  ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τις ιστορικές παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ -έστω και αν το  αφάνισε. Κατάργησε τα σύμβολα και το  όνομα. Όχι όμως και τους εναπομείναντες οπαδούς του που δεινοπάθησαν από τις ηγεσίες μετά το ιδρυτή. Θέλει δεν θέλει, λοιπόν, ακούει τις υποδείξεις του και ήδη έχει κάνει το πρώτο βήμα. Αυτά είναι τα καλά νέα.

Με το μυαλό στο ΣΥΡΙΖΑ

Ουσιαστικά πρόκειται για τη σταδιακή προσαρμογή της  Γεννηματά σε ένα εντυπωσιακό φαινόμενο: η προσπάθεια αποπασοκοποίησης, έφερε περισσότερη πασοκοποίηση. Είναι απαίτηση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, το νέο σχήμα να κινηθεί με το ιστορικό φορτίο του Ανδρέα Παπανδρέου -ήτοι αντιδεξιά – ΠΑΣΟΚ.  Και  ας ξορκίζουν την πασοκοποίηση ο Θανάσης  Θεοχαρόπουλος και ο Σταύρος Θεοδωράκης.  Η κομματική βάση έχει πάντα  ΠΑΣΟΚική συνείδηση -γι’ αυτό ανέδειξε το δίπολο Γεννηματά -Ανδρουλάκη στις αρχαιρεσίες και έστειλε στα αζήτητα τους υπολοίπους. Και αυτή η συνείδηση αγριεύεται με το ενδεχόμενο υποταγής στο νεομητσοτακισμό.

Πολλά στελέχη αξιώνουν από τη Γεννηματά -που τους κορόιδευε υποσχόμενη να μη διαλύσει το ΠΑΣΟΚ- να τους οδηγήσει τουλάχιστον στη σωστή κατεύθυνση: τη σύμπραξη με τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας κόντρα στη Δεξιά.  Πολύ περισσότερο να μη συμβάλλει στη παλινόρθωση της χειρότερης ΝΔ όλων των εποχών, σαν αυτή που διαμορφώνουν σήμερα -με τις αντιθέσεις τους- οι Μητσοτάκης, Σαμαράς, Γεωργιάδης και αβαντάρουν  δίκην “συνιστώσας” οι Βενιζέλος -Λοβέρδος.

Ο Σταύρος άνοιξε την πόρτα

 Παραδόξως το μήνυμα ότι το νέο  κόμμα που δεν λέγεται ΠΑΣΟΚ οφείλει να κινηθεί σαν το ΠΑΣΟΚ το  έπιασαν πρώτα οι προερχόμενοι από άλλους χώρους.  Πριν από όλους ο  Θεοχαρόπουλος ξεκαθάρισε ότι το κόμμα αυτό “είναι πολιτικός αντίπαλος και όχι στρατηγικός εταίρος της ΝΔ”. Μετά και πιο επιθετικά ο  Θεοδωράκης που είχε  πρόσφατα την παραγωγικότερη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Είναι προφανές ότι θα υπερψηφίσει τη λύση για το Μακεδονικό.

Οι διορατικοί βλέπουν ότι τελικά η σύμπραξή του  με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι περισσότερο από αναπόφευκτη: είναι λυτρωτική και για τις δυο πλευρές. Πρώτα για τον Τσίπρα που θα βρει έτσι τις 2-3 ψηφους που του χρειάζονται για να δώσει τέλος στην ετερόκλιτη σύμπραξη του με τον Καμμένο, στην τελική ευθεία προς τις εκλογές. Και μετά ο Σταύρος που θα  διασφαλίσει την παρουσία του στην επόμενη Βουλή, τη στιγμη που από την Πειραιώς και τη Χαρ. Τρικούπη η υπόδειξη για το μέλλον είναι: ” να διαλέξει εκλογική περιφέρεια και να τον βοηθήσουμε να βγει βουλευτής”.

Με το βασικό εταίρο της ένα βήμα πριν από την ίδια στο δρόμο της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ στην μετα Καμμένο εποχή,  λογικό ήταν προσανατολιστεί αναλόγως και η Φώφη. Παίζουν ρόλο και οι καθαρές εξηγήσεις  των ευρωσοσιαλιστών : θέλουμε τον Τσίπρα στις  γραμμές μας πριν από τις Ευρωεκλογές, κανόνισε να τον διευκολύνεις να αποκόψει το Καμμένο , που είναι το μόνο εμπόριο για την ένταξή του.   

Έτσι η κυρία -που θα κινηθεί όπως και ο Σταύρος στο Μακεδονικό- διαμορφώνει έναν δικό της οδικό χάρτη προς το Μέγαρο Μαξίμου: την αναθεώρηση του Συντάγματος. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και  ο Γ. . Παπανδρέου σπεύδει να τη συναγωνιστεί, προσδοκώντας να γίνει προπομπός στο Μαξίμου- παρότι δεν έχει κανένα ρόλο στην πολιτική σκηνή.

Η επικεφαλής του Κινάλ- που φρόντισε πονηρά να είναι η μόνη με νομιμοποίηση από τη βάση- φέρεται  έτοιμη να ανοίξει αυτή τη συζήτηση με τον Πρωθυπουργό. Είναι θέμα χρόνου. Από εκεί και πέρα όλα θα είναι διαφορετικά. Στο βάθος διακρίνεται και το ενδεχόμενο να εξετάσουν τις πιθανότητες να βρεθούν 200 ψήφοι στη σημερινή Βουλή για να γίνουν οι επόμενες εκλογές με απλή αναλογική.

Τους συμφέρει άλλωστε και τους  δυο- για διαφορετικούς λόγους. Και δεν συμφέρει φυσικά Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ θα χάσει τα πάντα σ’ αυτή την περίπτωση. Η Γεννηματά θα χάσει απλώς δυο-τρεις βουλευτές, τους οποίους έτσι κι αλλιώς  δεν θέλει στο κόμμα της.

Η μια ψηφίδα με την άλλη διαμορφώνουν ένα νέο παζλ πολιτικών εξελίξεων στο οποίο θα κυριαρχεί η απογοήτευση στη ΝΔ και αυτό μπορεί να την οδηγήσει σε αμοιβαδοποίηση. Με διασπάσεις και ενδεχομένως σε ένταση των κινήσεων για αλλαγή αναβάτη, ώστε να πάει στις εκλογές με πρόσωπο  που δεν θα φέρει τα βάρη και τις αδυναμίες του Κυριάκου. Η δραστηριοποίηση του Βαγγέλη Αντώναρου  δεν πρέπει να υποτιμάται αυτή την περίοδο

Κυβερνώσα Κεντροαριστερά

Σε κάθε περίπτωση διαμορφώνονται συνθήκες, ώστε το πολιτικό εκκρεμές να επιστρέψει την περιοχή – και στην εποχή- που η διαχωριστική γραμμή της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης με τη Δεξιά ήταν ευκρινής. Η διαφορά είναι ότι το ρόλο του Ανδρέα Παπανδρέου- ως επικεφαλής της Κεντροαριστεράς και του κόμματός του ως κεντρικού άξονα των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων -θα έχει ο Αλέξης Τσίπρας. Με το Κινάλ- που δεν αποκλείεται κάποια στιγμη να αλλάξει πάλι όνομα και να ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ- σε συμμαχικό ρόλο.

Αυτό μπορεί να φτάσει ως την ανάδειξη της Γεννηματά σε ρόλο αντιπροέδρου- ίσως και στη σημερινή Βουλή- και σε διακριτό ρόλο για τον Θεοδωράκη. Διαφορετικά δεν θα μπορέσουν να εξηγήσουν στο εκλογικό σώμα το νόημα της  παρουσίας τους. Που δεν είναι βέβαια να αβαντάρουν τον Κυριάκο όπως τους πιέζουν οι λιβανιστές του. Όσοι τρέμουν στην ιδέα ότι δεν θα γίνει πρωθυπουργός για να τους απαλλάξει από τους φόβους  που τους καταδιώκουν.

Ήδη θεωρητικοί με κύρος, όπως ο καθηγητής Νίκος Μουζέλης έχουν θεμελιώσει την ανάγκη στενότερης σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με το Κινάλ ως βάση για την  “κυβερνώσα Κεντροαριστερα”.  Η “ανακήρυξη” του Τσίπρα ως επικεφαλής της εγχώριας Κεντροαριστεράς, με τη σφραγίδα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, θα μετακινήσει το ενδιαφέρον στη συντηρητική παράταξη. Θα πρέπει να δημιουργηθεί και η κυβερνώσα Κεντροδεξιά. Κάποιοι λένε ότι αυτό δεν θα είναι δύσκολο, καθώς υπάρχει ήδη -σε αγρανάπαυση-ο επικεφαλής της.