Συνέντευξή στο Spiegel
Ο 56χρονος, Κρίστιν Χράφνσον εργάστηκε επί τρεις δεκαετίες στα ισλανδικά ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένου του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα της χώρας. Στις δημοσιογραφικές επιτυχίες του περιλαμβάνεται η έρευνά του για την κατάρρευση της Kaupthing Bank της Ισλανδίας, για την οποία χρησιμοποίησε έγγραφα από τα WikiLeaks.
Το 2010, ίδρυσε την Sunshine Press Productions στην Ισλανδία μαζί με τον Τζούλιαν Αζάνζ. Πριν πάρει την θέση του Ασάνζ ως αρχισυντάκτη των WikiLeaks, ο Χράφνσον διετέλεσε εκπρόσωπος της πλατφόρμας για έξι χρόνια.
Ο Ασάνζ βρίσκεται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Μπέλμαρς στο Νότιο Λονδίνο περιμένοντας την εκδίκαση του αιτήματος των ΗΠΑ για έκδοσή του. Είχε προηγηθεί η καταδίκη του σε φυλάκιση 50 εβδομάδων για παραβίαση των όρων προσωρινής αποφυλάκισής του στη Βρετανία, με το να καταφύγει στην πρεσβεία του Ισημερινού. Για τον Χράφνσον, το δικαστήριο τον βρήκε ένοχο απλώς επειδή έκανε χρήση του ανθρώπινου δικαιώματός του να ζητήσει άσυλο. Θυμίζει ότι τον Δεκέμβριο του 2010 απελευθερώθηκε με εγγύηση αφού οι φίλοι είχαν καταβάλει 200.000 λίρες. Πριν εισέλθει στην πρεσβεία του Ισημερινού τον Ιούνιο του 2012, έκοψε το «βραχιολάκι» εντοπισμού από τον αστράγαλό του.
Απαντώντας στην ερώτηση αν ως νέος αρχισυντάκτης των WikiLeaks ανησυχεί ότι θα ακολουθήσει την «μοίρα» του Ασάνζ, ο Χράφνσον σημειώνει, ότι καθώς τα WikiLeaks δέχονται επίθεση επί 10 χρόνια, «γνωρίζω τους κινδύνους που συνεπάγεται η δουλειά».
Κάτω από το «μικροσκόπιο»
«Δουλεύω με πλήρη απασχόληση για τα WikiLeaks από τα μέσα του Καλοκαιριού του 2010» συνεχίζει. «Είναι προφανές ότι είμαι στο στόχαστρο της αμερικανικής κυβέρνησης, των στρατιωτικών και των μυστικών υπηρεσιών της. Γνωρίζουμε από το 2014 ότι όχι μόνο ο Τζούλιαν Ασάνζ, αλλά και άλλοι άνθρωποι που συνδέονται με τα WikiLeaks βρίσκονται υπό έρευνα».
Αυτό ο Χράφνσον το έμαθε… από την Google, όταν η εταιρεία αναγκάστηκε από ένα μυστικό δικαστήριο των ΗΠΑ να παραδώσει δεδομένα δικά του και άλλων μελών της ομάδας των WikiLeaks σε μια σχετική έρευνα εναντίον τους. Η Google κέρδισε το δικαίωμα να μας ενημερώσει. Έτσι, τρία στελέχη των WikiLeaks, η Σάρα Χάρισον, ο Τζόζεφ Φάρελ και ο Χράφνσον ανέφεραν δημόσια τον Δεκέμβριο του 2014 ότι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τους κατασχέθηκε στο πλαίσιο μιας έρευνας εναντίον τους για περίπτωση κατασκοπείας.
Για το αν και κατά πόσο άλλαξε ο Ασάνζ τα χρόνια της παραμονής του στην πρεσβεία του Ισημερινού, ο Χράφνσον λέει πως έμεινε έκπληκτος από το πόσο άντεξε και πόσο αντιστάθηκε περισσότερο από όσο περίμενε.
Πώς τελείωσε το διπλωματικό άσυλο που χορήγησε στον Ασάνζ η κυβέρνηση του Ισημερινού τον Αύγουστο του 2012;
Ο πρέσβης τον κάλεσε στην αίθουσα συνεδριάσεων της πρεσβείας και του παρουσίασε μια επιστολή την οποία διάβασε δυνατά, λέγοντας ότι το διπλωματικό άσυλο είχε ανακληθεί και ότι έπρεπε να φύγει από την πρεσβεία αμέσως. Όταν ο Τζούλιαν εγκατέλειψε την αίθουσα συσκέψεων και κατευθυνόμενος προς το δωμάτιό του, το λόμπι της πρεσβείας ήταν γεμάτο από Βρετανούς αστυνομικούς που τον άρπαξαν.
Αυτό όντως δεν ανταποκρίνεται στους διπλωματικούς κανόνες…
Ήταν μια επί μακρόν προετοιμασμένη κίνηση με πολιτικά κίνητρα. Ήδη από πέρυσι η πρεσβεία άρχισε έναν πόλεμο φθοράς, έναν ψυχολογικό πόλεμο: Έκοψε το Διαδίκτυο, μπλόκαρε τα κινητά τηλέφωνα, περιόρισε τις επισκέψεις, έκλεισε τη θέρμανση. Έκαναν τα πάντα για να κάνει τη ζωή του Τζούλιαν Ασάνζ ανυπόφορη.
Σίγουρα δεν φαινόταν πολύ καλά όταν βγήκε έξω από την πρεσβεία.
Δεν είμαι σίγουρος αν κάποιος θα φαινόταν πολύ καλά όντας δεμένος με χειροπέδες και επτά αστυνομικούς να τον τραβούν, για να μην αναφέρουμε ότι πέρασε τα τελευταία επτά χρόνια κλεισμένος μέσα σε ένα διαμέρισμα. Ήταν αηδιαστικό και αισχρό.
Πώς ήταν η ζωή του Ασάνζ στην πρεσβεία;
Το προσωπικό ασφαλείας και οι διπλωμάτες τον παρακολουθούσαν 24 ώρες το 24ωρο. Κρατούσαν αντίγραφα από τα έγγραφα των δικηγόρων του, κατέγραφαν τις επισκέψεις των γιατρών. Ο ειδικός εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα υποτίθεται ότι θα είχε συνάντηση μαζί του στην πρεσβεία, αλλά οι Εκουαδοριανοί προφανώς ήθελαν να τον διώξουν πριν ο εισηγητής μπορέσει να συγκεντρώσει οποιαδήποτε στοιχεία στην πρεσβεία. Τον έχει επισκεφτεί όμως στη φυλακή Μπέλμαρς.
Είναι αλήθεια ότι σας προσφέρθηκε το υλικό παρακολούθησης από την πρεσβεία;
Κάποιος ανέβασε στο Twitter ότι είχε στη διάθεσή του αυτό το υλικό, επομένως ήρθα σε επαφή μαζί του και αμέσως μου είπε ότι ήταν προς πώληση. Η προσφορά ήταν να αγοράσω το υλικό έναντι 3 εκατομμυρίων ευρώ, αλλιώς οι πληροφορίες θα έβγαιναν στα ΜΜΕ. Αυτό ήταν εκβιασμός. Πέταξα στη Μαδρίτη και είχα συναντήσεις με το ειδικό τμήμα της αστυνομίας για τους εκβιασμούς. Καταθέσαμε καταγγελία, το έλαβαν πολύ σοβαρά υπόψη στην ισπανική αστυνομία και τώρα η υπόθεση βρίσκεται στο δικαστήριο. Έχει κατατεθεί επίσης καταγγελία κατά του υπουργού Εξωτερικών του Ισημερινού και του προσωπικού της πρεσβείας στο Λονδίνο.
Καταφέρατε να δείτε κάτι από το υλικό;
Μου επιτράπηκε να ρίξω μια ματιά σε 104 φακέλους με πλήθος υλικού από κάθε πτυχή της ζωής του Ασάνζ. Βίντεο, φωτογραφίες, ηχογραφήσεις. Το μέγεθος της επιτήρησης και της παρακολούθησης ήταν συγκλονιστικό.
Υπήρχαν αναφορές για τον Ασάνζ ότι δεν συμπεριφερόταν με τρόπο που κανείς θα περίμενε από έναν φιλοξενούμενο της πρεσβείας. Υποτίθεται ότι δεν τράβηξε το καζανάκι στην τουαλέτα, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως αλαζόνας και ναρκισσιστής.
Δεν είναι δύσκολο να κατασκευάσεις “αποδείξεις” υποτιθέμενης αρνητικής συμπεριφοράς όταν έχεις κάποιον υπό πλήρη επίβλεψη, επί χρόνια. Οι φρουροί και οι διπλωμάτες προχώρησαν σε επιλογή αρνητικού υλικού. Κάποτε βρήκαν ένα λεκέ στο διακόπτη φωτισμού της τουαλέτας και φέρεται ότι ήταν περιττώματα. Η αναφορά αυτή χρησιμοποιήθηκε από τον πρόεδρο του Ισημερινού ως απόδειξη ότι ο Τζούλιαν είχε κηλιδώσει με περιττώματα όλο το τείχος της πρεσβείας. Πόσο χαμηλά μπορείς να φτάσεις;
Τι άνθρωπος είναι ο Ασάνζ;
Συνεργάστηκε με συντάκτες, αρχισυντάκτες και εκδότες στα 30 χρόνια μου ως δημοσιογράφος και θα περιέγραφα τη σχέση μου με αυτούς ως ενίοτε και προβληματική. Είμαι μάλλον πεισματάρης και ανεξάρτητος. Η σχέση με τον Τζούλιαν ήταν η λιγότερο προβληματική από όλες. Έχει ένα πολύ σαφές όραμα για το πού θέλει να πάει. Είχαμε διαφωνίες, αλλά άκουγε τις απόψεις μου. Μερικές φορές συμφωνούσαμε… ότι διαφωνούμε.
Τον θεωρείτε δημοσιογράφο ή ακτιβιστή;
Και οι δύο. Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να ακούω τις απόψεις του σχετικά με την ελευθερία της πληροφόρησης από την εποχή που ήταν ψηφιακός ακτιβιστής στη Μελβούρνη, όταν ο όρος “χάκερ” δεν είχε ακόμα αρνητική έννοια, αλλά ήταν μια ετικέτα για δημιουργικούς ανθρώπους που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το διαδίκτυο με δημοκρατικό ή αναρχικό τρόπο. Παρόλο που προερχόμουν από το εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο της κυρίαρχης δημοσιογραφίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τελικά ανακάλυψα ότι μοιραζόμασταν τις ίδιες αξίες.
Επομένως, θεωρείτε τον εαυτό σας ακτιβιστή και δημοσιογράφο;
Εάν είστε δημοσιογράφος και δεν αγωνίζεστε για την ελευθερία της πληροφόρησης, για λογοδοσία και διαφάνεια, τότε δεν είστε δημοσιογράφος στα μάτια μου. Εκτός αυτού, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση του Τζούλιαν Ασάνζ είναι ο μεγαλύτερος αγώνας για την ελευθερία του Τύπου που έχουμε βιώσει μέχρι στιγμής στον 21ο αιώνα.
Τα WikiLeaks έχουν μια μάλλον απλή αλλά ριζοσπαστική προσέγγιση. Εάν τα έγγραφα είναι προς το δημόσιο συμφέρον και είναι αυθεντικά, θα δημοσιευθούν. Αυτή είναι ακόμα η ιδέα;
Η προσέγγιση τψν WikiLeaks δεν θα ήταν ριζοσπαστική πριν από μερικές δεκαετίες, αλλά αυτό άλλαξε με την απότομη και τεράστια κλιμάκωση της μυστικότητας όσων βρίσκονται στην εξουσία μετά την 11η Σεπτεμβρίου. 
Το κρατικό και το εταιρικό απόρρητο διογκώνεται χωρίς να είναι πειστικά αιτιολογημένη αυτή η διόγκωση. Σε αυτό το περιβάλλον που αλλάζει προς το χειρότερο, ο αγώνας ενός οργανισμού όπως τα WikiLeaks γίνεται όλο και πιο ριζοσπαστικός.
Ταυτόχρονα, οι απλοί άνθρωποι δεν προστατεύονται από την εισβολή στην ιδιωτική τους ζωή, όπως μας αποκάλυψε ο πρώην υπάλληλος και πληροφοριοδότης της CIA, ‘Εντουαρντ Σνόουντεν. Και ιδιωτικοί φορείς όπως η Google, το Facebook και άλλοι συλλέγουν επίσης τις προσωπικές πληροφορίες μας. Οπότε, ναι, αυτή είναι ακόμα η ιδέα.
Στην αρχή, τα WikiLeaks είπαν: “Δεν κάνουμε διακρίσεις, δημοσιεύουμε αυτό που παίρνουμε”. Αυτό εξακολουθεί να ισχύει σήμερα;
Όταν ξεκινήσαμε τη δημοσίευση στρατιωτικών εγγράφων των ΗΠΑ το 2010 σε τεράστια κλίμακα, κατηγορηθήκαμε ότι είχαμε “αίμα στα χέρια μας”. Το 2013, κατά τη διάρκεια της δίκης της Τσέλσι Μάνινγκ (σσ Αμερικανίδα πρώην στρατιωτικός που καταδικάστηκε το 2013 από αμερικανικό στρατοδικείο σε 35 χρόνια κάθειρξη επειδή διέρρευσε στο WikiLeaks περισσότερα από 700.000 διαβαθμισμένα έγγραφα σχετικά με τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν) ένας υπάλληλος του Πενταγώνου κλήθηκε να καταθέσει για τη ζημιά που προκάλεσαν οι δημοσιεύσεις και για τους ανθρώπους που είχαν σκοτωθεί λόγω αυτών. Χρειάστηκε να παραδεχτεί ότι κανείς δεν είχε υποστεί οποιαδήποτε βλάβη.
Αλλά βέβαια, έχετε ακόμα την ευθύνη για τους ανθρώπους που αναφέρονται στα έγγραφα.
Πάμε πάλι: Έχουν κυκλοφορήσει εκατομμύρια έγγραφα από τα WikiLeaks. Πού είναι η ζημιά; Και αυτό σε σύγκριση με την αιματοχυσία που προκάλεσαν τα μέρη που εκτέθηκαν.
Αλλά γιατί ήταν απαραίτητο να δημοσιεύσετε πλήρη ονόματα; Τα WikiLeaks έχουν κάποια όρια;
Φυσικά έχουν. Κάποια μέρη των στρατιωτικών εγγράφων του πολέμου στο Αφγανιστάν παρακρατήθηκαν από τα WikiLeaks. Εάν είχατε το εγχειρίδιο για το πώς να εκτοξεύσετε διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, θα το δημοσιεύσετε; Φυσικά και όχι!
Τι θα συμβεί με τον Ασάνζ στο μέλλον;
Του επιβλήθηκε σχεδόν η μέγιστη ποινή για παραβίαση της εγγύησης, αλλά η πραγματική μάχη είναι η υπόθεση της έκδοσης. Μπορεί να διαρκέσει δύο ή τρία χρόνια. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει λάβει δύο μήνες, μέχρι τις 12 Ιουνίου, για να παράσχει πρόσθετες πληροφορίες που υποστηρίζουν την αίτηση έκδοσης.
Το αίτημα βασίζεται σε μια κατηγορία συνωμοσίας με παραβίαση ηλεκτρονικών υπολογιστών που επιφέρει μέγιστη ποινή πέντε ετών. Θα είναι αυτή το μόνο κόστος;
Είναι προφανώς μόνο το πρώτο βήμα και θα ήταν εξαιρετικά αφελές να προσπαθήσουμε να υποστηρίξουμε ότι δεν θα προστεθούν άλλες κατηγορίες όταν θα βρίσκεται σε αμερικανικό έδαφος. Οι κλήσεις εκδόθηκαν σε άτομα που συνδέονταν με τα WikiLeaks και στα οποία προσφέρθηκε ασυλία αν παρείχαν πληροφορίες σχετικά με την έρευνα αυτού που προφανώς περιγράφεται ως παραβίαση του νόμου περί κατασκοπείας του 1917.
Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον προσπαθεί να φέρει τον Ασάνζ στις ΗΠΑ με το πρόσχημα της σχετικά μικρής ποινής για συνωμοσία, ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να βρει πρόσθετες κατηγορίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμη και στη θανατική ποινή;
Αυτή είναι μια απόλυτη βεβαιότητα.
Όταν ο Σνόουντεν δραπέτευσε στη Μόσχα, πολλοί στη Γερμανία ζήτησαν να του παρασχεθεί πολιτικό άσυλο. Η σύλληψη του Ασάνζ αντιμετωπίστηκε με σιωπή. Γιατί;
Η εντύπωση μου είναι διαφορετική. Βλέπουμε αυξανόμενη υποστήριξη, επειδή οι άνθρωποι αρχίζουν να κατανοούν τη σοβαρότητα αυτής της κατάστασης και ακόμη και ορισμένοι δημοσιογράφοι βλέπουν πόσο σημαντική είναι η περίπτωση για την ελευθερία του Τύπου.
Είναι όμως μια αργή αρχή…
Το σχέδιο αυτού που συμβαίνει καταστρώθηκε από τη CIA και ορισμένες εταιρείες που εργάζονται για υψηλά επιχειρηματικά συμφέροντα, διέρρευσε στα WikiLeaks και δημοσιεύτηκε σε αυτά πριν από περίπου 10 χρόνια. Η ιδέα περιλαμβάνει την καταπολέμηση της βάσης στήριξης των WikiLeaks. Και ξεδιπλώνεται με την επίθεση στα άτομα που βρίσκονται στον κύκλο των WikiLeaks και ιδιαίτερα με την επίθεση στον Τζούλιαν Ασάνζ, μέσω της απόπειρας δολοφονίας χαρακτήρα.
Πιθανότατα να εννοείτε τη διερεύνηση σχετικά με τον υποτιθέμενο βιασμό. Είναι δυνατόν αυτές οι έρευνες να ξανανοιχθούν;
Το θεωρώ εξαιρετικά απίθανο για τον απλό λόγο ότι οι εισαγγελείς της Σουηδίας ήθελαν να κλείσουν την υπόθεση το 2013 και ήταν η βρετανική εισαγγελία που τους ώθησε να κρατήσουν ζωντανή την έρευνα.
Οι γυναίκες υποστηρικτές των WikiLeaks, ειδικότερα, αποθαρρύνονται από τους ισχυρισμούς αυτούς. Ακόμη περισσότεροι οπαδοί ενδέχεται να έχουν απομακρυνθεί από τη στιγμή που τα WikiLeaks δημοσίευσαν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από την Χίλαρι Κλίντον και άλλους κορυφαίους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ. Πιστεύουν ότι αυτές οι δημοσιεύσεις βοήθησαν τον Τραμπ να κερδίσει τις εκλογές. Ήταν λάθος να δημοσιεύσετε αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου;
Απολύτως όχι. Θα ήταν σοβαρή παραβίαση όλων των δημοσιογραφικών αρχών να μην δημοσιεύονται πληροφορίες που διαβιβάζονται σε δημοσιογραφική οντότητα σχετικά με ένα πολιτικό κόμμα και ένα άτομο πριν από τις εκλογές. Ο δημοσιογραφικός φορέας εξέτασε το υλικό, το βρήκε αληθές και αναγνώρισε το δημόσιο συμφέρον για τη δημοσίευσή τους, ακριβώς επειδή επρόκειτο για επικείμενες εκλογές. Δεν είναι καν επιλογή: Είναι καθήκον των δημοσιογράφων να παρέχουν στο εκλογικό σώμα πρόσβαση σε όλες αυτές τις πληροφορίες.
Ο Ρόμπερτ Μούελερ δήλωσε στην αναφορά του του ότι δύο λογαριασμοί Twitter που φέρεται ότι συνδέονται με μια ρωσική μυστική υπηρεσία παρείχαν στα WikiLeaks αυτά τα έγγραφα. Έχουν τα WikiLeaks εργαλειοποιηθεί από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες;
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μούελερ αρνήθηκε να ακούσει τη μαρτυρία του Τζούλιαν. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι στάλθηκε οτιδήποτε από ρωσικές πηγές που να δημοσιεύθηκε αργότερα. Ο Μούελερ καταλήγει σε ένα συμπέρασμα, αλλά δεν βασίζεται σε στοιχεία. Συνήθως υπάρχει μια ημερήσια διάταξη που συνδέεται με τη διαρροή πληροφοριών. Υπάρχουν μερικές φορές άτομα που διαρρέουν πληροφορίες επειδή πιστεύουν ότι είναι προς το δημόσιο συμφέρον να το πράξουν. Πρέπει να εξετάσουμε λεπτομερώς όλες τις πληροφορίες που διαρρέουν και να δημοσιεύσουμε μόνο εάν αυτό είναι προς το δημόσιο συμφέρον.
Αλλά ήταν κάτι περισσότερο από απλά παίρνεις πληροφορίες. Ο Ασάνζ ήταν σε επαφή με τον μεγαλύτερο γιο του Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Ήταν ενεργό μέλος του πολιτικού παιχνιδιού;
Δεν υπάρχει τίποτα ασυνήθιστο για τους δημοσιογράφους που βρίσκονται σε άμεση επαφή με πολιτικές εκστρατείες. Ο Τραμπ Τζούνιορ δεν έλαβε εκ των προτέρων ουσιαστικές πληροφορίες. Δεν είναι έγκλημα να ενημερώνεις μια πολιτική εκστρατείας για πληροφορίες που έχουν ήδη δημοσιευθεί.
Πώς αντιμετωπίζετε τις υποψίες ότι τα WikiLeaks έχουν τροφοδοτηθεί με πληροφορίες και χρησιμοποιηθεί από τη Ρωσία;
Δεν είμαι οπαδός του Πούτιν. Είμαι γενικά ένας σκεπτικιστής έναντι της εξουσίας. Υπάρχει σίγουρα πολλή δικαιολογημένη κριτική για τη Ρωσία του Πούτιν. Ωστόσο, σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, η Ρωσία έπεσε από τη δεύτερη στην έκτη θέση στον κατάλογο των δαπανών των χωρών για στρατιωτικούς και αμυντικούς σκοπούς, οπότε τώρα η Σαουδική Αραβία είναι η αριθ. 2 στη λίστα. Πριν από λίγες ημέρες, υπήρξαν 37 αποκεφαλισμοί στη Σαουδική Αραβία. Μιλάμε για ένα κράτος που στέλνει μονάδες εκτελεστών για να βασανίσει και να σκοτώσει δημοσιογράφους. Μιλάμε για το φυτώριο της ισλαμικής τρομοκρατίας. Λοιπόν, γιατί δεν θέτουμε τα πράγματα σε αυτή την προοπτική;
Είναι όμως εμφανές ότι τα WikiLeaks έχει δημοσιεύσει ως επί το πλείστον έγγραφα σχετικά με τις ΗΠΑ και όχι, για παράδειγμα, τη Ρωσία.
Έχουμε ήδη δημοσιεύσει πληροφορίες για τη διαφθορά στη Ρωσία. Ο Πούτιν αναφέρεται στη βάση μας 82.940 φορές. Έχουμε δημοσιεύσει πληροφορίες σχετικά με ιδιωτικές εταιρείες που εργάζονται για μυστικές υπηρεσίες στη Ρωσία. Φυσικά, θα δημοσιεύαμε υλικό σχετικά με το Κρεμλίνο αν μπορούσαμε να το διασταυρώσουμε και αν ήταν προς το δημόσιο συμφέρον να το δημοσιεύσουμε.
Την επόμενη φορά που θα λάβετε έγγραφα και ξέρετε ότι προέρχονται από ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, θα τα αντιμετωπίζετε με τον ίδιο τρόπο που κάνατε και στο παρελθόν;
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα προϋπόθεση στην ερώτησή σας. Είπατε, αν “ξέραμε” ότι ήταν από τη Ρωσία. Θα πρέπει να είναι φανερό αρκετά καλά τώρα ότι τα WikiLeaks προσπαθούν να μην γνωρίζει την πηγή των διαρροών. Είναι πολιτική μας, γι’ αυτό έχουμε ένα πολύ προηγμένο σύστημα, όπου μπορείτε να μας υποβάλλετε πληροφορίες χωρίς να εντοπιστείτε. Μη γνωρίζοντας την πηγή είναι ίσως η καλύτερη ασφάλεια που μπορείτε να προσφέρετε σε μια πηγή.
Αλλά αν ξέρεις την πηγή, πρέπει να το αντιμετωπίσεις.
Θα το έθετα γενικά: Αν ο ίδιος ο διάβολος μου πρόσφερε αληθινές πληροφορίες για τη διαφθορά στη Βασιλεία των Ουρανών, θα τις δημοσίευα. Αυτό είναι δημοσιογραφικό καθήκον.
Η Μάνινγκ φυλακίστηκε ξανά επειδή αρνήθηκε να καταθέσει εναντίον του Ασάνζ. Μήπως οι δύο συναντήθηκαν προσωπικά και αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει το βαθμό πίστης;
Όχι, δεν συναντήθηκαν ποτέ. Αλλά πρέπει να πω: Τι γίνεται με την Τσέλσι Μάνινγκ, η υπόθεση της οποίας είναι μια τόσο σοβαρή παραβίαση οποιασδήποτε αρχής δικαίου που είναι απολύτως αποτρόπαια. Η Μάνινγκ δήλωσε βασικά: “Δεν αποδέχομαι την εντολή ενός μυστικού δικαστηρίου, που με οδηγεί μπροστά του και μου ζητά να δώσω πληροφορίες για ένα έγκλημα για το οποίο καταδικάσθηκα, για τον οποίο εξέτισα ποινή επτά χρόνια, μετά από την οποία ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μείωσε την ποινή μου και απελευθερώθηκα. Έχω πει όλα όσα γνωρίζω στη δίκη μου”. Λόγω αυτής της στάσης, έχει ξαναβρεθεί στη φυλακή. Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ή σε χώρες όπου δεν υπάρχει σεβασμός του κράτους δικαίου. Πρόκειται για εκβιασμό, διώκεται να καταθέσει αποδεικτικά στοιχεία στην προσπάθεια να επιβληθεί μια σκληρότερη ποινή στον Ασάνζ.
Ποια συμπεράσματα αντλείτε από την υπόθεση Μάνινγκ;
Φαίνεται ότι όταν πρόκειται για το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης στις ΗΠΑ, σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απλά ένα ποινικό σύστημα χωρίς δικαιοσύνη. Κοιτάξτε τις κλήσεις που έχουν αποσταλεί σε πολλά άτομα που συνδέονται με τα WikiLeaks και ζουν τώρα στην εξορία – κάποια εδώ στη Γερμανία, κάποια στην Ισλανδία – απειλητικές επιστολές με προσφορά απαλλαγής εάν συνεργαστούν με τις αρχές της Βιρτζίνια στη δίωξη των WikiLeaks. Με άλλα λόγια: Εάν δεν συνεργαστείτε, θα πάμε μετά σε σας. Αναφέρομαι σε αυτό ως προσφορά Δον Κορλεόνε, από τον Νονό, “μια προσφορά που δεν μπορείτε να αρνηθείτε”.
Πρέπει να υπάρξει κάποια αντίσταση σε αυτή την κατάσταση. Ο Ασάνζ έλαβε το βραβείο “Δάφνη Γκαλιζία” από τα μέλη του κόμματος της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ένας από τους ευρωβουλευτές είπε ότι η αίτηση έκδοσης για τον Ασάνζ είναι επίθεση εναντίον των ευρωπαϊκών δημοκρατικών αρχών και συμφωνώ με αυτό. Όχι μόνο βλέπουμε τις βασικές αρχές της ελευθερίας του Τύπου να δέχονται επίθεση, ολόκληρη η υπόθεση είναι μια επίθεση στη δημοκρατία μας.
Πώς θα προχωρήσουν τα WikiLeaks από εδώ και πέρα και πώς θα χρηματοδοτήσετε την πλατφόρμα;
Μέσω δωρεών. Οι περισσότερες από αυτές είναι σχετικά μικρές, κατά μέσο όρο 20 ευρώ.
Μπορείτε να αποκαλύψετε πόσα άτομα εργάζονται για τα WikiLeaks;
Είναι ένας κυμαινόμενος αριθμός. Η κεντρική ομάδα είναι πολύ μικρή και ο αριθμός του προσωπικού ποικίλλει ανάλογα με τη δημοσίευση.
Πιστεύετε ότι το WikiLeaks θα εξακολουθήσει να υπάρχει 10 χρόνια από τώρα;
Σίγουρα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι ιδέες που εισήγαγαν τα WikiLeaks έχουν κερδίσει δυναμική και έχουν μεταμορφώσει πλήρως τη δημοσιογραφία. Τα WikiLeaks αποτελούν απόδειξη της δύναμης των ισχυρών ιδεών. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι ιδέες είναι πιο ανθεκτικές από τις αυτοκρατορίες.
ΑΠΟ ΤΟ ΤVXS
