Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Κωστής Χατζηδάκης επικαλούμενος την, πράγματι εκτεταμένη, φοροδιαφυγή στο χώρο των «μικρομεσαίων» , δεν επιχειρεί να εξυγιάνει το φορολογικό σύστημα , αλλά να τους εξοντώσει ως τάξη.
To 2008, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης, είχε την πιο σοβαρή εξήγηση για τη δημοσιονομική απόκλιση που σημάδεψε την κυβέρνηση Καραμανλή: «κλάταραν τα έσοδα».
Σε απλή μετάφραση: το κράτος δεν μπορεί να μαζέψει ούτε τους βεβαιωμένους φόρους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα φτάσει ποτέ σε αυτό το σημείο. Γιατί έχει μετατρέψει τη φορολογική πολιτική απο εργαλείο ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης, σε σκληρό εισπρακτικό μηχανισμό.
Της χρειάζονται λεφτά. Αλλα όχι για τους λόγους που τα χρειάζεται κάθε αξιόπιστη κυβέρνηση: να χρησμοδοτήσει τις υποχρεώσεις του δημόσιου τομέα.
Τα θέλουν για έναν κύκλο επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην οικονομία, με κυβερνητική υποστήριξη.
Δηλαδή με προνομιακή πρόσβαση στον κρατικό προϋπολογισμό, τους κοινοτικούς πόρους και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Κρατάνε υψηλό τον ΦΠΑ γιατι έτσι συλλέγουν περισσότερο χρήμα από την κοινωνια και το διαθέτουν στην ενίσχυση όσων βρίσκονται στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας. Είναι αλλωστε οι πολιτικοί τους σύμμαχοι.
Πρόκειται για ύπουλη αναδιανομή εισοδηματος προς τα πάνω. Ακόμη πιο ύπουλο όμως είναι το φορολογικό παιχνιδι του συστήματος Μητσοτάκη με τους «μικρομεσαίους».
Αφου τους φανάτισε ,ως «μεσαία τάξη», κατά των αντίπαλων του για να κερδίσει δυο εκλογές, τώρα βάζει μπροστά το πραγματικό του σχέδιο:
-Τη μεταφορά της «ύλης» ,που συντηρεί τις επιχειρήσεις και τις δραστηριότητες τους , σε λίγους: στις αλυσίδες της αγοράς , τα καρτέλ στις κατασκευές και τις μεγάλες εταιρίες παροχής υπηρεσιών – από τα νομικά, ως τις επισκευές .
Ο Κωστής Χατζηδάκης , ανίδεος στην οικονομία , αδιάφορος για την κοινωνία και πρόθυμος εκτελεστής των συνταγών Πισαρίδη και Πατέλη -μετά την «επισύνδεση του ως στόχος» από την ΕΥΠ- τις υλοποιεί με συνέπεια.
Επικαλούμενος την, πράγματι εκτεταμένη, φοροδιαφυγή στο χώρο των «μικρομεσαίων» , δεν επιχειρεί να εξυγιάνει το φορολογικό σύστημα , αλλά να τους εξοντώσει ως τάξη.
Πολιτική επιλογή: να βγουν από τη μέση, ώστε η πελατεία τους να καταστεί εύκολη λεία στους μεγάλους των κλάδων τους και τους προμηθευτές του δημοσίου.
Από αυτή την άποψη αντιγράφει τον παράγοντα της εποχής του πρώτου Μνημονίου – σήμερα βρίσκεται σε μεγάλη θέση – που ….υποδείκνυε στην Τρόικα φορεπιδρομές στη ακίνητη περιουσία της μεσαίας τάξης, με επιχείρημα ότι ηταν προϊόν φοροδιαφυγής – και συνεπώς προκειται για …φορολογική διόρθωση!
Με την ίδια αντίληψη ο Χατζηδάκης επιβάλει δήθεν μαχητά τεκμήρια φορολόγησης των μικρομεσαίων, – αλίμονο σε οποιον το πιστέψει και επιχειρήσει να βρει το δίκιο του, όπως ειπε στη Βουλή ο Μητσοτάκης- για να χρηματοδοτήσει τάχα, τις αγορές οπλικών συστημάτων και τις …συντάξεις – που στην περίπτωσή τους είναι ισχνές.
Δεν είναι φορομπηχτική πολιτική, όπως παπαγάλιζε η αντιπολίτευση στη Βουλή, αλλά κάτι σαν την επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα: εξαφάνιση κλάδων και μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
