Του Μανώλη Ροζάκη
Οι διαφωνίες, ακόμη και οι αντιφάσεις, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το ίδιο και οι δεσμοί. Δεν είναι κακό αυτό. Ούτε εμπόδιο.
Κακό είναι, οι αντιφάσεις να οδηγούν μόνον σε αδιέξοδο, επειδή κάποιοι δεσμοί καταλήγουν σε ανυπέρβλητα δεσμά. Αυτό είναι το εμπόδιο.
Και εδώ χρειάζεται ένα “άλμα πιο γρήγορο και από την φθορά”.
Η υπέρβαση. Το νόημα. Το πρόταγμα.
Έτσι στο βάθος, μπορούμε όλοι να κοιτάξουμε τον καθρέφτη τής ειλικρίνειας και τού αυτοσεβασμού, αγγίζοντας πιθανώς και την αλήθεια.
Γιατί όπως έλεγε και η Τζένη Καρέζη «Μεγαλώσαμε πια και δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις παρέα με ανθρώπους από τους οποίους δεν έχεις τίποτα να πάρεις. (Χρειαζόμαστε) ανθρώπους ξύπνιους και καλλιεργημένους, που … λένε την αλήθεια, ακριβώς γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να … πούν ψέματα. Και εγώ την αλήθεια τη λατρεύω. Όποιος απομακρύνεται από την αλήθεια οδεύει προς το θάνατο. Τον όποιο θάνατο. Γιατί υπάρχουν πολλοί.»
Την αλήθεια λοιπόν και ας είναι σκληρή και δύσκολη. Γιατί, γνωρίζουμε πια την απάντηση πού “προσφέρουν” οι κουτοπονηριές και οι ίντριγκες.
Η μικρή συμβο(υ)λή μου είναι αυτή: ας αφήσουμε τίς εύκολες απαντήσεις, γιατί ο χώρος αυτός είναι ήδη κατειλημμένος, ανακαλύπτοντας την αληθινή ερώτηση, η οποία και θα φέρει στο φως, το νόημα πού έχουμε όλοι ανάγκη…