Του Ιωάννη Δαμίγου
Συνάχθηκαν οι πολιτικοί να εορτάσουν τι ακριβώς; Την δημοκρατία μας; Την ελευθερία μας; την κατάντια μας; Την αυξανόμενη βία; Τις … ευοίωνες προοπτικές μας; Ή την επικράτηση της εκκένωσης δικαιωμάτων, χωρίς ειδοποίηση;
Να ακούν όλοι οι υπεύθυνοι των δεινών μας, την πρώην δικαστικό να επιτίθεται σφόδρα κατά του κοινού περί δικαίου αίσθημα; Την υποταγή στο αλάθητο του συστήματος; Την καθημερινή επίδειξη επιβολής αυταρχικών αποφάσεων;
Να εορτάζουν και να συζητούν χαμογελαστοί πίνοντας το ποτό τους, την στιγμή που διαδραματίζονται φριχτά γεγονότα, άμεσης και συνεχούς δοκιμασίας της κοινωνίας με απανωτά γενικευμένα φαινόμενα καταστροφής σε όλα τα επίπεδα; Και να δείχνουν άμεση εξάρτηση, από το σύστημα, υποχρεωμένοι να παρίστανται όλοι τους, σε έκθεση αποστασιοποίησης από τις ανάγκες του λαού, φορώντας τα “καλά” τους, σαν άλλοι, σαν παρατηρητές, σχολιάζοντας με πρέπει και καθώς πρέπει κούφια λόγια χιλιοειπωμένα, πέρυσι, πρόπερσι και στα βάθη των επετείων. Και να μην αποστασιοποιείται ούτε ένας από αυτόν τον ρόλο του συναγελασμού με τους πρώτους υπαίτιους, αποδεχόμενος έτσι και συμπράττοντας στα πεπραγμένα.
Τουλάχιστον να δώσει το παρόν και να αποχωρήσει άμεσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά της υποκρισίας, το λιγότερο. Μα ούτε ένας, να αναλάβει την ευθύνη και να προκαλέσει αν μη τι άλλο, με εκκωφαντικό τρόπο την διαφοροποίησή του από αυτή την προκλητικά επιβαλλόμενη συνάθροιση επιμερισμού ποσοστού ευθύνης. Μα ούτε ένας ώστε να συμβάλει στην αφύπνιση και στην ενεργοποίηση οργανωμένων αντιδράσεων και να αναλάβει την εκπροσώπηση ενός σφοδρού κύματος αντίστασης, υπεύθυνα και ουσιαστικά.
Μιας κοινωνίας που καίγεται, φτωχοποιείται, αρρωσταίνει και εγκαταλείπεται στην μοίρα της, ελλείψει αντιπροσωπευτικού φορέα, που θα της παράσχει την ευκαιρία να αναλάβει πρωτοβουλίες και να πρωτοστατήσει απαιτώντας το λογικό τουλάχιστον. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία, σπαταλημένη από ακίνδυνη αντιπολίτευση της ανοχής και της αντοχής, υπάκουη στο σύστημα και σε …. εκκένωση δημοκρατικών κατακτήσεων, προς ασφαλή κατεύθυνση αποφυγής προβλημάτων, μέσω άγνωστου αριθμού ειδοποίησης.
Αποδεχόμενος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις άμεσες προσβολές της πρώην δικαστικού, που συναίνεσε στην εκλογή της, αναλαμβάνοντας έτσι το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Μα ούτε ένας; Ποιος είναι τελικά αυτός ο θριαμβευτής “κανένας”; Μα η επικράτηση του συστήματος, ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας!