Του Γιάννη Πανούση
Χουσμεκιάρης, υπηρέτης, παραπαίδι
που το στέλνουν για τις δουλειές του σπιτιού
Θ. Ψύρρας, Θα βοσκήσω το μαύρο
Έως πότε θα ‘’ασκούνται επί χάρτου’’ ή επί [ληγμένων] ψευδαισθήσεων οι διανοούμενοι της Δημοκρατικής παράταξης που θέλουν να δημιουργήσουν την Κεντροαριστερά;
Πόσα πειράματα πρέπει ν’αποτύχουν για να συνειδητοποιήσουν ότι κινούνται σε λάθος δρόμο; Οι 58, η Ελιά και τώρα η ΔΗ.ΣΥ είναι τελικά παραδείγματα εμμονών και όχι πολιτικών αναλύσεων.
Ακόμα και ο όρος Κεντροαριστερά μοιάζει τοξικός [λόγω κακής χρήσης επί Σημίτη] αλλά και δίκοπος:το Κέντρο θα πάει Αριστερά ή η Αριστερά στο Κέντρο; Κι όλοι μαζί προς τα πού θα πάνε; Απλές ερωτήσεις απλών ανθρώπων που μάζεψαν ‘’τα υπολείμματα τόσων διαψευσμένων ελπίδων’’και πήγαν να ψηφίσουν.
Προσοχή όμως. Μη βγάλουν πάλι ορισμένοι γενικά πολιτικά συμπεράσματα από την προσέλευση του κόσμου ή για τους διεκδικητές του δεύτερου γύρου[αν τέτοιος υπάρξει].
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα [και των επιγόνων] δεν καταλαμβάνεται ούτε δι’εφόδου από τα έξω, ούτε από συνωμότες από μέσα. Και ο νοών, νοείτω.
ΥΓ. Η διαχείριση της επόμενης μέρας χρειάζεται σύνεση, ευθύτητα και αντιστοίχιση με τα όνειρα ενός πληγωμένου χώρου. Η Δημοκρατική παράταξη παραμένει αναγκαίος και χρήσιμος εταίρος για το χτίσιμο της Νέας Αριστεράς,της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς.